Η βραδιά της Τετάρτης ήταν από αυτές που ανεβάζουν μία ομάδα επίπεδο. Η ΑΕΚ κέρδισε πολλά περισσότερα από απλώς το δικαίωμα να έχει βάσιμες ελπίδες για πρόκριση στο Final 4 του Basketball Champions League.
Η νίκη επί της Στρασμπούρ δεν ήταν εύκολη, μήτε αυτονόητη. Για όσους τυχόν δεν το αντιλαμβάνονται πρόκειται για ομάδα με σχεδόν διπλάσιο μπάτζετ από την «Ένωση». Με παίκτες που έχουν θητεύσει στην Ευρωλίγκα, όπως οι Μποστ, Ράιτ, Λόγκαν και Μπίλαν, με περγαμηνές από το ΝΒΑ όπως ο Ίνγκλις ή έναν παίκτη δωδεκάδας της εθνικής Γαλλίας σαν τον Λαμπεϊρί. Δεν είχε, λοιπόν, η ΑΕΚ απέναντί της καμιά… Νίμπουρκ αυτή τη φορά.
Τα «παράσημα» που παίρνει από το παιχνίδι αυτό είναι πάρα πολλά. Κατ’ αρχάς κατόρθωσε για σχεδόν τρία δεκάλεπτα να πάει κόντρα στη φύση της και να κερδίσει μέσα από την άμυνά της. Άλλες μεγάλες φετινές νίκες, με κορυφαία αυτή στον τελικό του Κυπέλλου επί του Ολυμπιακού, ήρθαν πρωτίστως από την επίθεσή της. Αυτή τη φορά, η ΑΕΚ αντιπαρέταξε περισσότερη σκληράδα και λιγότερη ποιότητα. Και σε αυτές τις καταστάσεις η συμβολή των Ελλήνων, που μπορεί να υστερούν σε ταλέντο αλλά ουδόλως σε ψυχή, έκαναν τη διαφορά και λειτούργησαν παραδειγματικά και για τους Αμερικανούς. Οι βουτιές του Λαρεντζάκη έδωσαν τον τόνο, ενώ το πάθος του Ξανθόπουλου και η προσωπικότητα του Βασιλόπουλου έκαναν τη διαφορά όταν το πράγμα έδειχνε να στραβώνει.
Πρέπει να επισημανθεί πως ο αδιάβαστος στο πρώτο ματς του προηγούμενου γύρου Ντράγκαν Σάκοτα αυτή τη φορά ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος και δικαιώθηκε πλήρως όταν δεν δίστασε να «παρκάρει» τον σε κακή βραδιά Μάνι Χάρις αφαιρώντας τον ευδιάκριτο στόχο της αντίπαλης άμυνας και ουσιαστικά μπερδεύοντας τον αντίπαλο. Κι ασφαλώς στον «Σάλε» πιστώνεται η επιλογή των Χάντερ και Πάντερ, που έχουν μεταμορφώσει την ΑΕΚ.
Επιπλέον, για πολλοστή φορά η ΑΕΚ έδειξε πως φέτος, παρά τις όποιες αγωνιστικές της αδυναμίες, έχει χαρακτήρα. Το έδειξε στον ημιτελικό και τον τελικό Κυπέλλου, το έδειξε κερδίζοντας μια χαμένη πρόκριση στα νοκ άουτ του Basketball Champions League, το έδειξε ανατρέποντας το -10 από τη Νίμπουρκ και για πολλοστή φορά την Τετάρτη, όταν από το +13 βρέθηκε στο -5 αλλά είχε τα αποθέματα να προσπεράσει και να φλερτάρει ακόμη και με διαφορά ασφαλείας. Η φετινή ομάδα διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα, που δεν πανικοβάλλονται στα δύσκολα αλλά τα… γουστάρουν.
Και ασφαλώς ουδείς πρέπει να παραγνωρίσει πως η ΑΕΚ έφερε στον κόσμο απόγευμα Τετάρτης πάνω από 12.000 οπαδούς της, που (εξίσου σημαντικό) αποχώρησαν χαμογελαστοί και όχι απογοητευμένοι, όπως στις περισσότερες προηγούμενες περιστάσεις που είχαν πιστέψει αλλά δεν ανταμείφθηκαν. Είναι δεδομένο πως αυτοί και πολλοί άλλοι θα ξαναβρεθούν στις κερκίδες. Ο Μάκης Αγγελόπουλος μπορεί, επιτέλους, να χαμογελά και να επιβραβεύεται για κόπο, χρόνο και χρήματα που έχει «επενδύσει».
Το πρώτο βήμα έγινε. Η ΑΕΚ είναι πιο κοντά στο Final 4, αλλά όχι ακόμη εκεί. Η Στρασμπούρ στην έδρα της είναι πιο δυνατή, αλλά όχι ανίκητη. Το +9 μπορεί να σε κοιμίσει και το όνειρο της πρόκρισης να μετατραπεί σε εφιάλτης. Μια χαλαρή ομάδα, που θα παίζει για να χάσει με… 8 κοιτάζοντας διαρκώς το σκορ και το χρόνο, θα περάσει δύσκολα. Αντιθέτως, μια ψυχωμένη και συγκεντρωμένη ΑΕΚ, σαν αυτή που έχει εμφανιστεί σε όλα ανελλιπώς τα φετινά της μεγάλα ραντεβού, θα τα καταφέρει. Και πόσο μαγικό θα είναι να το πετύχει στην επέτειο 50 χρόνων από το έπος του 1968 βάζοντας τις βάσεις για το… remake, το 2018!
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
