Ο «εμφύλιος» σαν σενάριο έχασε έδαφος μετά την 32η αγωνιστική της Ευρωλίγκας. Και… καλύτερα, γιατί Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός κατέθεσαν ξανά διαπιστευτήρια πως αξίζουν αμφότεροι να είναι στο Final 4. Θα ήταν άδικο να… αλληλοεξοντωθούν σε μια σειρά playoffs που θα αφήσει τον χαμένο εκτός Βερολίνου και τον νικητή πιθανώς «άδειο» ή και αποπροσανατολισμένο μετά από μια τιτανομαχία δυνάμει πέντε αγώνων.
«Πράσινοι» και «ερυθρόλευκοι» έδειξαν σε δύο από τις δυσκολότερες και πιο μπασκετικές έδρες και πόλεις της Ευρώπης πως δεν τους λείπει τίποτα. Ποιότητα, πληρότητα, βάθος, χαρακτήρας, καθοδήγηση είναι σε υψηλά επίπεδα, ικανά να τους οδηγήσουν παρέα και όχι τον ένα εις βάρος του άλλου στο Final 4. Μάλιστα, εφόσον ο Παναθηναϊκός είναι δεύτερος (παίζοντας με Μακάμπι, Βίρτους ή μήπως… Εφές στα playoffs) και ο Ολυμπιακός πέμπτος (με Μπαρτσελόνα ή Μονακό), που αυτή τη στιγμή μοιάζει το επικρατέστερο σενάριο, οι δύο «αιώνιοι»-αν με το καλό πάνε μαζί στο Βερολίνο-θα μπορούν να τεθούν αντιμέτωποι ΜΟΝΟ στον τελικό. Γιατί όχι; Άλλωστε οι δυο τους είναι ταυτόχρονα σε τόσο υψηλό επίπεδο για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, όταν αναμετρήθηκαν στον ημιτελικό του… Βερολίνου.
Κέρδισε όπως πήγε να χάσει το ματς της δεκαετίας
Τι σου είναι το μπάσκετ… Ο Παναθηναϊκός δίχως υπερβολή κατάφερε να κερδίσει στο πιο σημαντικό παιχνίδι του στην μετα-Ομπράντοβιτς εποχή με τον τρόπο που λίγο έλειψε να του κοστίσει μια οδυνηρή ήττα. Κι εξηγούμαστε…
Οι «πράσινοι» στην Μπολόνια έκαναν ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο, με τριγωνομετρία στην επίθεση, εξαιρετική κυκλοφορία και υψηλά ποσοστά ευστοχίας που όμως ήταν κυρίως απόρροια της πολύ καλής ποιότητας σουτ που δημιουργούσε. Το «κοντέρ» έγραψε 11 ασίστ για μόλις 2 λάθη και 8/12 τρίποντα, που έκαναν το +12 της ανάπαυλας (39-51) να φαντάζει μάλλον φτωχό για το επίπεδο μπάσκετ που απέδωσε.
Στο δεύτερο μέρος ο Παναθηναϊκός ξέχασε το καλό του πρόσωπο στα αποδυτήρια. Έριξε κακώς τον ρυθμό του, πήγε σε αργές κατοχές, άνοιξε… πηγάδι στο παρκέ από την πολλή ντρίμπλα, οι λιγοστές φάσεις που κυκλοφόρησε καλά η μπάλα κατέληξαν σε άσφαιρα σουτ και υπέπεσε σε πολλά λάθη που πρόσφεραν εύκολο σκορ στην Βίρτους. Οι «πράσινοι», ωστόσο, έμειναν στο ματς και κατέληξαν να το κερδίσουν με τον τρόπο που πήγαν να το χάσουν: με τις προσωπικές φάσεις των παικτών κλάσης του. Ο Σλούκας αρχικά και ο Ναν στη συνέχεια πήραν από το χέρι την ομάδα τους και καθόρισαν το αποτέλεσμα. Όπως και ο Γκριγκόνις που έβαλε το προηγούμενο μεγάλο καλάθι του ματς ισοφαρίζοντας με γκολ-φάουλ από φόλοου με επιθετικό ριμπάουντ.
Άλλωστε, για κάποιον λόγο οι δυο τους αμείβονται με πάνω από δύο εκατομμύρια ετησίως. Γιατί αμφότεροι διαθέτουν όχι μόνο την ποιότητα αλλά κυρίως την προσωπικότητα να πάρουν την ευθύνη. Ο μεν Έλληνας γκαρντ, που παραδοσιακά τέτοια εποχή ανθίζει θαρρείς και είναι προγραμματισμένος για τα μεγάλα παιχνίδια, είχε και πάλι πληθωρική εμφάνιση σε άμυνα κι επίθεση, αλλά οι καλές δημιουργίες του σπαταλήθηκαν κυρίως από τα… τσαπατσούλικα τελειώματα του Λεσόρ. Ο δε Ναν με το που μάζεψε το ριμπάουντ δεν έβλεπε κανέναν, συμπαίκτη ή αντίπαλο, παρά μόνο το καλάθι. Θεώρησε περιττά τα σκριν που πήγαν να του προσφέρουν Λεσόρ και Γκριγκόνις, πήγε… βόλτα τον καλό αμυντικό Παγιόλα και από αυτή την απόσταση θα το έβαζε 99 φορές στις 100 και με δεμένα μάτια. Σε αυτό το dynamic duo, Σλούκα και Ναν, είναι δύσκολο κάθε άμυνα να βρει απαντήσεις.
Κανείς δεν τον θέλει αντίπαλο
Ο Ολυμπιακός πιστοποίησε στο Βελιγράδι απέναντι στην Παρτιζάν πως θα είναι κακός μπελάς για κάθε αντίπαλο και αυτό δεν αλλάζει με… κανένα μειονέκτημα έδρας. Οι «ερυθρόλευκοι» αντιπαρήλθαν τρία κακά δεκάλεπτα, 20.000 οπαδούς να φωνάζουν ασταμάτητα και τρεις διαιτητές με πολλές κακές αποφάσεις για να αποδράσουν με έναν τρόπο που ίσως μόνο αυτοί ξέρουν από την Stark Arena.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πιστοποίησε για πολλοστή φορά πόσο μεγάλη επίδραση έχει στην ομάδα του. Όχι μόνο στον τρόπο που την προετοιμάζει και τη «στήνει», αλλά και στο πώς έχει μάθει να σκέφτεται έξω από το κουτί για να γυρίσει ένα παιχνίδι που έμοιαζε να ξεφεύγει στο -13 με εννιά και κάτι να απομένουν πριν το τέλος. Η μετατόπιση του Παπανικολάου στο «4», το σχήμα με τρία γκαρντ και το κλειστό ροτέισον στο δεύτερο ημίχρονο δεν είναι… ακριβώς το πρώτο πλάνο του προπονητή του Ολυμπιακού, αλλά το επιστράτευσε την κατάλληλη στιγμή για να βρει απαντήσεις, κυρίως από την άμυνα.
Στην επίθεση ο Γκος σε δεύτερο καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του, στο γήπεδο όπου πέρσι στα playoffs έκανε το κορυφαίο, ήταν καταπληκτικός δίχως να υστερεί στην άμυνα, ενώ ακριβώς το αντίστροφο συνέβη με τον Γουόκαπ που έγινε σκιά του Πάντερ.
Μικρή σημασία έχει αν ο Ολυμπιακός θα είναι τέταρτος, πέμπτος ή έκτος. Ουδείς θα ήθελε αυτή την ομάδα στο διάβα του στα playoffs, πόσω μάλλον από τη στιγμή που εκεί αναμένεται να είναι υπερπλήρης με την επάνοδο των Μιλουτίνοφ και Πετρούσεφ. Μονακό και Μπαρτσελόνα αν ήταν στο χέρι τους θα απέφευγαν ένα τέτοιο συναπάντημα με μια ομάδα που σου βγάζει την ψυχή για να κερδίσεις μία φορά και πόσω μάλλον αν πρέπει να το κάνεις τρις σε 15-20 μέρες.
ΥΓ: Τα ματς με Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και Μπάγερν στο Μόναχο μοιάζουν εύκολα, αλλά δεν είναι. Μεγαλύτερη παγίδα για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα είναι να τα θεωρήσει… φιλικά και κερδισμένα πριν αρχίσουν.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
