Η ολοκλήρωση του ρωσικού «ονείρου»

Η Αγία Πετρούπολη πανηγυρίζει, καθώς η Ζενίτ κατέβαλε στον τελικό του Μάντσεστερ με 2-0 την Ρέιντζερς και είναι η νέα κάτοχος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Το γκολ του Ντενίσοφ στο 72’ άνοιξε τον δρόμο και ο Ζιριανόφ στις καθυστερήσεις «σφράγισε» την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ του 2008 και ολοκλήρωσε το «μαγικό» ταξίδι των Ρώσων στη διοργάνωση. Οι παίκτες του Ντικ Άντβοκαατ έφτασαν δίκαια στην κατάκτηση του τροπαίου, καθώς και στον τελικό του «Σίτι οφ Μάντσεστερ» έδειξαν ότι καθόλου τυχαίες δεν ήταν οι εκπληκτικές τους προκρίσεις, που τους έφεραν μέχρι το τέλος. Από την άλλη, η ομάδα της Γλασκόβης δεν τα κατάφερε, μην μπορώντας να δώσει τη χαρά του ευρωπαϊκού τροπαίου στους χιλιάδες Σκωτσέζους, που ταξίδεψαν στη γειτονική Αγγλία.

Το ματς

Το ερώτημα το οποίο υπήρχε στο μυαλό όλων των ποδοσφαιρόφιλων, εν’ όψει του τελικού, ήταν αν η Ζενίτ θα μπορέσει να επιβάλει τον γνωστό «τρελό» ρυθμό της, ή αν η Ρέιντζερς θα έφερνε το παιχνίδι στα μέτρα της, δίνοντας χώρο στους Ρώσους, «ποντάροντας» στην καλή αμυντική της λειτουργία. Η απάντηση δόθηκε από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης και ήταν θετική για τους Βρετανούς. Οι παίκτες του Γουόλτερ Σμιθ ενήργησαν όπως σε όλες τις εκτός έδρας προκρίσεις τους, στα νοκ- άουτ παιχνίδια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Άφησαν στη Ζενίτ την «άκαρπη» υπεροχή και χάρη στην άψογη συνεργασία της αμυντικής τετράδας, με τη μεσαία γραμμή, εκμηδένισαν τους κινδύνους για την εστία του Αλεξάντερ. Έτσι, η μόνη «καθαρή» ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου του τελικού ήρθε στο 5’, όταν το σουτ του Αρσάβιν, μέσα από την περιοχή κατέληξε άουτ. Οι Ρώσοι προσπαθούσαν, με συνεχείς πάσες και εναλλαγές θέσεων από τους μεσοεπιθετικούς, να διασπάσουν το «μπετόν» της Ρέιντζερς, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Οι όποιες σέντρες στην περιοχή των «διαμαρτυρόμενων» περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα, κάνοντας την απουσία του πρώτου σκόρερ του ΟΥΕΦΑ, Πογκρέμπνιακ ακόμη πιο αισθητή. Η εικόνα του παιχνιδιού έδειχνε ότι δύσκολα θα ξέφευγε από το 0-0 στο ημίχρονο, πράγμα που τελικά και έγινε.

Χωρίς ρυθμό, αλλά με φάσεις

Το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου κύλησε στον ίδιο αργό ρυθμό, με δύο ευκαιρίες, να κάνουν τη διαφορά, σε σχέση με το πρώτο μέρος. Πρώτοι απείλησαν οι Σκωτσέζοι, με τον Νταρσεβίλ να βλέπει τον Μαλαφέεφ να αποκρούει και τον Φέργκιουσον να σημαδεύει το δοκάρι. Από την πλευρά της Ζενίτ ήταν ο Αρσάβιν αυτός που έκανε την ατομική ενέργεια και το πλασέ, αλλά ο Πάπατς έδιωξε πάνω στη γραμμή, μιας και ο Αλεξάντερ ήταν εξουδετερωμένος.

«Ανέβηκε» ο Αρσάβιν

Ήδη από αυτή τη φάση φάνηκε η διάθεση του Αντρέι Αρσάβιν, να αλλάξει τη «μοίρα» της Ζενίτ στον αγώνα. Ίσως το πιο λαμπερό «αστέρι» από ένα σύνολο, που έδειξε ότι ήταν ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης, άλλαξε τον ρυθμό της αναμέτρησης και άνοιξε το δρόμο προς το τρόπαιο, για την Ζενίτ. Σε μία ανύποπτη φάση, πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή της Ρέιντζερς, την πέρασε μέσα από το «μάτι της βελόνας» και έκανε εύκολη τη δουλειά του Ντενίσοφ, που «έγραψε» το 1-0. Πλέον οι Ρώσοι έφεραν το παιχνίδι εκεί που το ήθελαν και μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν στο χορτάρι τις αρετές που έδειξαν από το Φεβρουάριο και μετά, όταν ξεκίνησαν τα νοκ άουτ.

Δεν μπορούσε η Ρέιντζερς

Από εκείνο το σημείο και ύστερα, οι παίκτες του Γουόλτερ Σμιθ απέδειξαν ότι ο μόνος παράγοντας, ο οποίος τους έφτασε μέχρι τον τελικό, ήταν η άμυνα. Στα περίπου είκοσι λεπτά μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Φρόιντφελντ, δεν έφτασαν κοντά στην εστία του Μαλαφέεφ, δείχνοντας φανερή αδυναμία, στον τομέα παραγωγή παιχνιδιού. Αντίθετα, ακόμη και στο τέλος η Ζενίτ προσπαθούσε να κρατήσει το τελικό αποτέλεσμα, όχι με άμυνα, αλλά με κατοχή μπάλας και επιθετικές προσπάθειες. Σε μία από αυτές, στο 92’ ο Ζιριανόφ έγραψε το 2-0 και έβαλε το «κερασάκι στην τούρτα» μίας καταπληκτικής χρονιάς, από μία ομάδα που έπαιξε πολύ «ελκυστικό» ποδόσφαιρο.

Πανάξια Κυπελλούχος

Το συμπέρασμα δεν προκύπτει μόνο από την εικόνα του τελικού. Είναι από τις φορές που ο τελικός ήταν συνέχεια όσων συνέβησαν όλη τη σεζόν. Οι Ρώσοι με ομαδικό πνεύμα και ένα ποδόσφαιρο πολύ όμορφο, στα μάτια του ουδέτερου θεατή, πήραν αυτό που τους άξιζε. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι, μεταξύ άλλων, απέκλεισαν την δευτεραθλήτρια Ισπανίας, Βιγιαρεάλ και την Μπάγερν, «φορτώνοντάς» την με τέσσερα γκολ. Στην αντίπερα όχθη παρουσιάστηκε μία Ρέιντζερς, της οποίας το μόνο σχέδιο ήταν η διατήρηση του μηδέν στην άμυνα και το να πάει το ματς στα πέναλτι και, βασιζόμενη στην ικανότητα και τη ρέντα του Αλεξάντερ, να πάρει την "κούπα". Έτσι, η Ζενίτ πήρε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της και «χάρισε» στη Ρωσία το δεύτερο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μετά το 2005 και τον «θρίαμβο» της ΤΣΣΚΑ στη Λισαβόνα, επί της Σπόρτινγκ.

Το φιλμ του αγώνα

Οι συνθέσεις:

Ζενίτ (Ντικ Άντβοκαατ): Μαλαφέεφ, Ανιουκόφ, Σιρλ, Κρίζανατς, Σιρόκοφ, Τιμόστσουκ, Ζιριανόφ, Ντενίσοφ, Φαϊζούλιν (92’ Κιμ Ντονγκ Γιν), Αρσάβιν, Τεκέ

Ρέιντζερς (Γουόλτερ Σμιθ): Αλεξάντερ, Μπρόουντφουτ, Πάπατς (76’ Νόβο), Κουέγιαρ, Γουέιρ, Γουίτακερ (85’ Μπόιντ), Ντέιβις, Τόμσον, Εμντανί (78’ Μακ Κάλοχ), Φέργκιουσον, Νταρσεβίλ


Επιμέλεια: Δημήτρης Τσίκας