Η απολογία ενός… χούλιγκαν

Με τόσα (μηνύματα και…άλλα) που διάβασα χθες στο διαδίχτυο, αφενός μεν στενοχωρήθηκα, αφετέρου δε ειλικρινά άρχισα να σκέφτομαι μήπως έκανα κάποιο τόσο μεγάλο λάθος με το χθεσινό μου κομμάτι.

Να απολογηθώ ρε παιδιά. Να απολογηθώ γιατί αυτές τις ελάχιστες φορές που παρακολουθώ τηλεοπτικά μπάσκετ-και είναι τα τελευταία δευτερόλεπτα των ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό-βλέπω τους παίκτες της κάθε φιλοξενούμενης ομάδας να φεύγουν για τα αποδυτήρια με τις πετσέτες στα κεφάλια, όπως επί λέξει έγραψα.

Συγνώμη, αλλά έτσι δεν γίνεται; Είναι ψέμα; Δεν ήταν σαφές αυτό που έγραψα; Ότι μέσα στο ΣΕΦ ουσιαστικά δεν θα μπορεί να πανηγυρίσει ο ΠΑΟ και να πάρει το πρωτάθλημα. Το ίδιο θα ισχύσει, αν το πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα μέσα στο ΟΑΚΑ.

Και πάλι συγνώμη, αλλά θα χάσω την μπάλα-του ποδοσφαίρου που ξέρω, όχι την άλλη με τα σπυριά. Και καλά κάνω και δεν ασχολούμαι με το μπάσκετ. Τι ήθελα κι έγραψα κι εγώ χθες. Απλά, το βρήκα ενδιαφέρον και χαβαλετζίδικο αυτό που είπε ένας από τον Ολυμπιακό και το’ γραψα.

Αλλά με όσα διάβασα στη διάρκεια της ημέρας, πραγματικά μετάνιωσα. Και οφείλω να ομολογήσω ότι χθες το βραδάκι ζήτησα από τα παιδιά του σάϊτ και μου έκοψαν την δήθεν…επίμαχη φράση. Γι΄ αυτό και πλέον δεν υπάρχει αυτή η φράση στο κομμάτι.

Αυτολογοκρισία έκανα. Το παραδέχομαι. Αλλά που να πάει το μυαλό μου ρε παιδιά, εκεί που πάει το μυαλό όσων έχουν τη μύγα. Εγώ δεν έχω καμία μύγα.

Όμως, με όσα διάβασα να μου γράφουν χθες, κάποια στιγμή ένιωσα…χούλιγκαν. Να επέμβει, λέει, η αστυνομία, ο εισαγγελέας, η ΕΣΗΕΑ, ο ΠΣΑΤ!!!

Σε λίγο θα πιστέψω κι εγώ ότι είμαι ο υπεύθυνος της βίας στον ελληνικό αθλητισμό.

Ρε δεν ξαναγράφω εγώ για το μπάσκετ…Και το άθλημα δεν ξέρω και βρήκα τον μπελά μου κιόλας.

Καλά κάνω κι ασχολούμαι με το ποδοσφαιράκι, που τους παίρνουμε και τα πρωταθληματάκια κάθε χρόνο.