Αν αντέξει ο Ρεκόμπα, θα τρίβουν όλοι τα μάτια τους

Εχουμε και λέμε: Εστογιάνοφ στα δεξιά, Ριέρα στα αριστερά, Μπάλαμπαν στην κορυφή και Ρεκόμπα σε ελεύθερο ρόλο, με τον Γουνδουλάκη οργανωτή. Δεν ξέρω τι θέση θα πάρει ο Πανιώνιος στο νέο πρωτάθλημα, ούτε αν θα είναι ισορροπημένη η ενδεκάδα του, αλλά εκτός από μέλος του Ερασιτέχνη που είμαι εδώ και κάποια χρόνια, θα πηγαίνω όποτε προλαβαίνω στη Νέα Σμύρνη φέτος.

Γιατί, πείτε μου ειλικρινά, πόσες ομάδες από τη μέση και μπροστά θα είναι καλύτερες από τον Πανιώνιο, τον οποίο χτίζει πολύ προσεκτικά αυτός που έγραψα από τον Απρίλιο πως ήταν ο καλύτερος προπονητής της σεζόν, ο Εμίλιο Φερέρα. Ο Βέλγος, που δούλεψε εξαιρετικά στον Πανθρακικό (και έχω εξηγήσει ότι να πάρει πρωτάθλημα ο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό δεν είναι το ίδιο με το να σώσεις περίπατο μια νεοφώτιστη ομάδα), μπορεί να δώσει στον Πανιώνιο τη χαμένη ηρεμία.

Ο Εβαλντ Λίνεν είχε δημιουργήσει ένα εξαιρετικό σύνολο τη διετία 2006-2008, αλλά τα πέταξε όλα στα σκουπίδια μέσα σε λίγες εβδομάδες πέρυσι, οπότε η δουλειά του Φερέρα κυρίως θα είναι να ισορροπήσει ξανά την ομάδα και να επαναφέρει την αισιοδοξία της.

Ο Ριέρα είναι εξαιρετική περίπτωση, ο πιο ποιοτικός εξτρέμ στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά την τριάδα του τέως ΠΟΚ, και έγραφα πριν από ενάμιση μήνα πως ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του καινούργιου ΠΑΟΚ για στήριγμα του Κουτσιανικούλη. Τελικά στη Θεσσαλονίκη έκαναν άλλες επιλογές και κερδισμένος από αυτό το αλισβερίσι βγήκε ο Πανιώνιος. Αν δεν προδώσουν τα πόδια του τον Ρεκόμπα, ο Πανιώνιος θα είναι μία σίγουρη επιλογή για να δει κανείς καλή μπάλα στην Αθήνα και θα τρίβουν τα μάτια τους όλοι, σε ένα πρωτάθλημα που δείχνει πολύ πιο ενδιαφέρον με τις κινήσεις που γίνονται.

Πιθανώς ο Πανιώνιος χρειάζεται έναν τερματοφύλακα-εγγύηση και αυτό μπορεί να είναι το επόμενο στοίχημα για τον Κωνσταντίνο Τσακίρη, ο οποίος χειρίστηκε φέτος εξαιρετικά την περίπτωση του Μάκου και δεν έπαιξε κόκκινο – μαύρο στη ρουλέτα όπως πέρυσι με τον Τζεμπούρ. Αν άκουγε την εκπομπή πριν από τρεις μέρες στον NovaΣΠΟΡ FM, θα διαπίστωνε πως οι παίκτες της ομάδας του ζητάνε μόνο μία ακόμα μεταγραφή: να φέρει πίσω τον Νταρίο Φερνάντεζ.

Βαριά κληρονομιά άφησε ο Ράμφος

Σπάνια θυμάμαι παίκτη στο ελληνικό ποδόσφαιρο να μπορεί να εκτελέσει και με τα δύο πόδια τόσο καλά τις λεγόμενες «στημένες μπάλες». Ο τρόπος που σταματούσε την μπάλα, υποτάσσοντάς τη στις διαταγές του, μένει αξέχαστος σε όποιον είχε την ευκαιρία να τον απολαύσει.

Ο Αγγελος Ράμφος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών, αφήνοντας βαριά κληρονομιά σε όποιον φοράει τη φανέλα του Ατρομήτου. Σε ηλικία 17 ετών, το 1962, μάγεψε με τη φανέλα του συλλόγου του Περιστερίου, αλλά μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια του τα έκανε στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα. Ηταν μακράν ο κορυφαίος παίκτης της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» το 1970-71, χρονιά που ο Απόλλων τερμάτισε έκτος στο πρωτάθλημα, σκοράροντας τέσσερις φορές σε τριάντα ματς, αλλά η καρδιά του ανήκε πάντα στο Περιστέρι.

Επέστρεψε στα μέσα της δεκαετίας του '70 και τη σεζόν 1975-76 βοήθησε τον Ατρόμητο να κάνει την καλύτερη παρουσία του στην Α' Εθνική τερματίζοντας ένατος. Με τον αείμνηστο Αρακέν Ντεμέλο στα χαφ έκαναν «όργια» και υπήρχαν Κυριακές που πηγαίναμε επί τούτου να δούμε αγώνα του Ατρομήτου για να τους απολαύσουμε. Ενα ματς ιστορικό ήταν και το καλύτερό του, αυτό που ο Ατρόμητος νίκησε τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ του Κούδα, του Σαράφη και του Τερζανίδη μέσα στην Τούμπα 2-1. Τα κόρνερ που εκτελούσε με εξωτερικό φάλτσο δεν τα είχαμε δει ποτέ πριν στην Ελλάδα και μόνο ο Λιτόφτσενκο με τη φανέλα του Ολυμπιακού, πολλά χρόνια μετά, έκανε κάτι ανάλογο.

Δεν έπαιξε ποτέ στην Εθνική ομάδα των Ανδρών και ήταν άδικο, αν και εκπροσώπησε τη χώρα σε όλα τα άλλα επίπεδα. Ο αθλητικός Τύπος, με εξαίρεση το «Φως», δυστυχώς δεν έδωσε στον τεράστιο αυτόν ποδοσφαιριστή την έκταση που άξιζε η είδηση του θανάτου του. Βλέπετε, η ιστορική μνήμη σε αυτόν τον τόπο παραμένει μια πολύ πονεμένη περίπτωση και ειδικά στον χώρο μας όλο και λιγότεροι έχουν μάθει να εκτιμούν τις αξίες. Ευτυχώς η αντίδραση του κόσμου όταν μίλησα για τον Αγγελο Ράμφο χθες το μεσημέρι στον αέρα του NovaΣΠΟΡ FM μου έδωσε πίσω λίγη ελπίδα.

Οι αληθινοί φίλοι του ποδοσφαίρου είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που ενδιαφέρονται μόνο για το ποιον απέκτησε η ομαδάρα τους. Και ο Αγγελος Ράμφος σίγουρα θα χαμογελούσε από εκεί ψηλά, ακούγοντας τα εγκωμιαστικά σχόλια για αυτόν από τους ανθρώπους που πρόλαβαν να τον δουν. Είμαι βέβαιος πως ο Γιώργος Σπανός, ο πρόεδρος του Ατρομήτου, που είναι άνθρωπος με εξαιρετική ευαισθησία, θα βρει τον καλύτερο τρόπο να τιμηθεί η μνήμη του «Δομάζου του Περιστερίου».