Ένα ΠΟΚ για... κλάματα

Αν επιχειρήσει κανείς να βρει θετικά στοιχεία για τον Παναθηναϊκό από την αναμέτρηση του με τον Πανσερραϊκό στο Ολυμπιακό Στάδιο, πιθανότατα θα… ξημερώσει. Τέτοια όμως και μάλιστα εν αφθονία, θα μπορούσε να διακρίνει στην εκπληκτική ομάδα του Κοκότοβιτς. Τα καλά νέα για τους Σερραίους είναι ότι με τέτοιου είδους εμφανίσεις αποκλείεται να κινδυνέψουν σοβαρά με υποβιβασμό. Τα άσχημα νέα είναι πως απέναντι στους πράσινους, φέτος, δεν είναι ούτε οι πρώτοι και μάλλον δεν θα είναι ούτε οι τελευταίοι που … φέρνουν λίγο σε Καταλανούς της Μπαρσελόνα ή σε… Μπαρσερραϊκό!

Φως στην άκρη του τούνελ;

Κι όμως υπάρχει και κάποιο φως στην άκρη του τούνελ… δίχως να είναι το τρένο που έρχεται. Για ένα εικοσάλεπτο, στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα του Ζεσουάλδο Φερέιρα κατάφερε να ενσωματώσει στο παιχνίδι της ένα από τα χαρακτηριστικά που θέλει να της δώσει ο Πορτογάλος προπονητής. Το ασφυκτικό πρέσινγκ πολύ ψηλά, έξω από την αντίπαλη περιοχή. Σ’ αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός της… νέας εποχής, φανέρωσε για πρώτη φορά καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι του, ξεχαρβάλωσε όλο τον μηχανισμό ανάπτυξης των φιλοξενούμενων κι έδειξε προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις της τεχνικής ηγεσίας. Ένα εικοσάλεπτο! Όσο άντεχαν δηλαδή τα πόδια των ποδοσφαιριστών. Το μόνιμο πρόβλημα δηλαδή από την αρχή της χρονιάς, που πολύ δύσκολα βρίσκει ριζική λύση μεσούσης της περιόδου. Από εκεί και πέρα… μία από τα ίδια. Μια ομάδα χωρίς φαντασία, με σοβαρό έλλειμμα ταχύτητας και φυσικών δυνάμεων, που έγινε έρμαιο των διαθέσεων του εξαιρετικού Γεωργιάδη, του διεμβολιστή Μπέλιτς και του ακούραστου Αμπουμπακάρι...

Η... χαμηλοτάβανη ΑΕΚ

Στο Περιστέρι, κόντρα στον εκπληκτικό για ένα ημίχρονο Ατρόμητο, η ΑΕΚ επιβεβαίωσε για ακόμα μία φορά πως με το υπάρχον υλικό είναι ομάδα με… ταβάνι, που στο maximum της προσπάθειας καλύπτει τις αδυναμίες της και απλώς επιβιώνει. Όταν ο αντίπαλος όμως δεν λέγεται Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός ή Χάιντουκ η ένταση πέφτει και σε αντίθεση με τους δύο «αιωνίους», οι κιτρινόμαυροι δεν έχουν την πολυτέλεια να βασίζονται στην προσωπικότητα και την ποιότητα των παικτών τους για να «ξελασπώνουν». Σ’ αυτά προσθέστε και τις ακατανόητες επιλογές του Χιμένεθ. Στον πάγκο ο κορυφαίος του Σπλιτ, Νέιθαν Μπερνς κι αλλαγή ο πιο ποιοτικός της ποδοσφαιριστής, Νάτσο Σκόκο, μετά την αποβολή του Ντιόπ. Έχασε έτσι αρχικά ένα μισάωρο, μέχρι ο Αυστραλός να αντικαταστήσει τον Γκερέιρο και στη συνέχεια την ευκαιρία να χτυπήσει πιο γρήγορα και με περισσότερες αξιώσεις στη μοναδική επιλογή... την κόντρα.

Ο Ατρόμητος του πρώτου μέρους θύμιζε… Πανσερραϊκό του ΟΑΚΑ και όσο κι αν φαίνεται περίεργο, έχω την αίσθηση πως απέναντι σε έντεκα παίκτες θα είχε περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει. Η αποβολή του Ντιόπ έφερε την ΑΕΚ πολλά μέτρα πίσω στο χορτάρι, η επιθετική ανάπτυξη με παίκτη λιγότερο πέρασε σε δεύτερη μοίρα και μοιραία οι χώροι για τον Καμαρά και την παρέα του έκλεισαν στο δεύτερο ημίχρονο.

Ο... "κουρασμένος" Ολυμπιακός

Στην Καβάλα ο Ολυμπιακός πήρε μεν μία υπερπολύτιμη νίκη ξεπερνώντας το σοκ της ήττας από την ΑΕΚ, αλλά για ακόμα μία φορά τον τελευταίο καιρό δεν κατάφερε να παρουσιάσει καλή εικόνα στον αγωνιστικό χώρο. Οι ενθαρρυντικές εμφανίσεις στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος μοιάζουν να έχουν πάει… περίπατο. Η ομάδα με την ταχύτητα και την εκρηκτικότητα, την καλή κυκλοφορία της μπάλας και την φαντασία έχει εξαφανιστεί και την θέση της έχει πάρει ένα αργό και απολύτως προβλέψιμο σύνολο, που μοιάζει να έχει κλατάρει από δυνάμεις. Αν δε, το στοιχείο αυτό το συνδυάσει κανείς με τους αλλεπάλληλους μυϊκούς τραυματισμούς μπορεί να καταλήξει σε συμπεράσματα.

Απέναντι στην ελλιπέστατη Καβάλα, οι ερυθρόλευκοι δεν κατάφεραν σε κανένα σημείο του αγώνα να επιβάλουν τον ρυθμό τους και στηρίχθηκαν ξανά, όπως και ο Παναθηναϊκός, στις εμπνεύσεις ορισμένων ποιοτικών ποδοσφαιριστών τους. Κι από μπάλα… τίποτα.