Οπλοφορούν οι διαιτητές… Σιγά το νέο!

Τις τελευταίες ημέρες γράφτηκε στον Τύπο υπό μορφή αποκάλυψης, ότι υπάρχουν δύο, τρεις ή και πέντε διαιτητές που έχουν εξασφαλίσει άδεια οπλοφορίας και κυκλοφορούν με πιστόλι. Απ’ τη στιγμή που γράφεται για πρώτη φορά, σαφώς και το θέμα μπορεί να φέρει τον υπέρτιτλο «αποκάλυψη». Ωστόσο, ελάχιστοι είναι εκείνοι (ακόμη και οι καλοί συνάδελφοι που το ανέπτυξαν ως θέμα) που δεν γνώριζαν πως οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου γενικότερα αρέσκονται στο σπορ της οπλοφορίας. Οι διαιτητές δεν θα μπορούσαν να μείνουν απ’ έξω…

Και πώς να μείνουν άλλωστε; Ας δούμε πρώτα τις ευθύνες του σιναφιού μας: όταν ο οπαδικός Τύπος βγαίνει την επομένη των ορισμών, με τίτλους-μηνύματα όπως… «Κάκο το νου σου», ή «πρόσεχε Σταθόπουλε», ή «Παμπορίδη σφύρα καλά», πώς οφείλει να αισθανθεί εκείνη την ώρα ο διαιτητής; Όταν έχουν ήδη εκδηλωθεί τόσες επιθέσεις (περισσότερες από αυτές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας!) σε διαιτητές ή παράγοντες της διαιτησίας, πώς πρέπει να προφυλαχθεί ο διαιτητής;

Θα γυρίσει κάποιος και θα πει… «ας σφυρίζουν σωστά και χωρίς δόλο, ώστε να μην χρειάζεται να πάρουν μέτρα». Έχει και αυτό μια λογική. Ωστόσο, πιστεύει κανείς, ότι ακόμη και αν βελτιωθεί η διαιτησία και ελαχιστοποιηθούν τα φάλτσα, θα πάψει παράλληλα και η πίεση που ασκείται στους ρέφερι; Ποτέ δεν θα τελειώσει αυτό, πολύ απλά διότι ο οπαδικός Τύπος θα στερείται πλέον αντικειμένου.

Οπλοφορεί –λέει- ο Δαλούκας! Μα, μιλάμε για τον διαιτητή που άρχισε να δέχεται απειλές ακόμη και στο ημίχρονο του αγώνα στο Χαριλάου! Στο ημίχρονο! Που έχει ακόμη και σωματοφύλακα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τα παιδιά του!

Οπλοφορεί –λέει- ο Σπάθας! Δεν είναι μόνο ότι και ο ίδιος έχει κατά καιρούς στοχοποιηθεί, και από «πράσινα», αλλά και από «ερυθρόλευκα» κέντρα. Δεν είναι μόνο το όνομα που φέρει (μην ξεχνάμε ότι πριν από έντεκα χρόνια είχαν πυροβολήσει τον πατέρα του). Ο Πειραιώτης ρέφερι έχει και προσωπικούς, επαγγελματικούς λόγους: όπως το ότι κουβαλάει αρκετά λεφτά λόγω των οικοδομικών επιχειρήσεων όπου δραστηριοποιείται. Όπως το ότι το ξενοδοχείο του στα Τρίκαλα Κορινθίας απέχει περίπου 50 χιλιόμετρα απ’ το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα.

Υπάρχουν πράγματι κι άλλοι διαιτητές που οπλοφορούν, λόγω της δουλειάς τους ως αστυνομικοί, επειδή εργάζονται γενικά στα σώματα ασφαλείας, ή ακόμη επειδή ασχολούνται… με τη σκοποβολή. Υπάρχουν και πρώην διαιτητές ή πρόεδροι Συνδέσμων διαιτητών που οπλοφορούν, αφού οι απειλές και γι’ αυτούς είναι μέρος της καθημερινότητας τους.

Αλλά και οι αντικειμενικοί λόγοι να εξέλιπαν, πάλι κάποιοι ενδεχομένως να οπλοφορούσαν. Κακά τα ψέματα: Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι γεμάτο μπράβους και πιστόλια. Λίγη μπάλα, ανύπαρκτο θέαμα, πολλή βία, πολλή διαφθορά, πολύς υπόκοσμος. Στις συνεδριάσεις της Σούπερ Λίγκας μετράμε μπράβους! Σαν να επιδίδονται οι παράγοντες σε έναν ιδιότυπο διαγωνισμό.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο μας. Αν η σαπίλα ξηλωθεί (ΚΑΙ μπορεί ΚΑΙ πρέπει να ξηλωθεί), απλά θα πάψει το ελληνικό ποδόσφαιρο να υπάρχει. Να αντικατασταθεί από κάτι πιο υγιές, είναι αδύνατον: πρώτον, διότι δεν υφίσταται υγιές στοιχείο που να θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, και δεύτερον, διότι από μόνα τους τα οικονομικά συμφέροντα, τα στοιχήματα και οι άλλες βρωμιές, κατευθύνουν το ποδόσφαιρο στους σκοτεινούς δρόμους που χρόνια τώρα πορεύεται…

Άρης Ασβεστάς