Nικόλας Ακτύπης

Οι Αγγελόπουλοι το 'χαν χάσει πριν καν πατήσει πόδι ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ

Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 26 χρόνια για να βιώσουμε κάτι παρόμοιο σε ματς Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, από τον περίφημο «τελικό με τις καμπαρετζούδες» και την άρνηση των πράσινων να κατέβουν να παίξουν.

Και ερωτώ (ζητώντας συγγνώμη για τον αντιδημοσιογραφικό πρώτο ενικό) τι καλό προέκυψε για το τριφύλλι από εκείνη την απόφαση των Γιαννακόπουλων, που θεώρησαν ότι το τότε «Ιωαννίδειο» σύστημα ευνοούσε μονίμως τον αιώνιο αντίπαλο;

Ρητορικό καθαρά το ερώτημα, αφού όλοι ξέρουν την συνέχεια. Ο Ολυμπιακός μετέτρεψε τον 5ο τελικό του πρωταθλήματος σε φιέστα, με το μενού να περιέχει ενδοοικογενειακό φιλικό αγώνα επίδειξης, τον Τάκη Τσουκαλά να φορά πράσινα, κοτόπουλα στο παρκέ και καλλίγραμμες χορεύτριες, οι οποίες (άδικα και προσβλητικά για εργαζόμενα κορίτσια) χαρακτηρίστηκαν στα συνθήματα που γεννήθηκαν εκείνο το βράδυ «καμπαρετζούδες».

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Ο Ολυμπιακός συνέχισε να παίρνει τα πρωταθλήματα (προσέθεσε άλλα τέσσερα μετά από εκείνο το πρώτο της αναγέννησής του), ο Παναθηναϊκός συνέχισε να φωνάζει τα περί συστηματικής αδικίας και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Τώρα τα... κόζια είναι διαφορετικά και οι ρόλοι αντιστράφηκαν, όμως δεν μπορεί να μη διαπιστώσει κανείς τις εξόφθαλμες ομοιότητες στις δύο καταστάσεις, κάτι που ενδεχομένως να προδικάζει και το πόσο μάταια, ανώφελη και άστοχη (πάντα κατά τη γνώμη του γράφοντα) είναι οποιαδήποτε ανάλογη απόφαση αποχώρησης μιας ομάδας από ένα ματς, όταν τα παράπονά της εξαντλούνται σε φωνές για την διαιτησία. Και ανεξάρτητα από το πόσο αυτές δικαιολογούνται ή όχι.

Προφανώς για τον μέσο οπαδού του Ολυμπιακού, η ΚΑΕ έπραξε σωστά. Γι΄ αυτό άλλωστε κάποιες εκατοντάδες εξ αυτών περίμεναν την αποστολή στο ΣΕΦ. Αντίστοιχης αποθέωσης, πάντως, είχε τύχει και η κίνηση των αδελφών Γιαννακόπουλων πριν 25 και βάλε χρόνια από τους φίλους του Παναθηναϊκού. Ο οπαδός, όμως, θα είναι πάντα οπαδός. Με ό,τι θετικό ή αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Το τελευταίο διάστημα από το ερυθρόλευκο στρατόπεδο δόθηκε η εντύπωση πως η ομάδα πήγαινε περίπου ως πρόβατο για σφαγή στο ΟΑΚΑ. Με την συζήτηση φυσικά να περιορίζεται γύρω από τον ορισμό της συγκεκριμένης διαιτητικής τριάδας και το επικείμενο σπρώξιμο στον αντίπαλο.

Ποιες, λοιπόν, ήταν οι κινήσεις της διοίκησης του Ολυμπιακού για να προστατεύσουν την ομάδα; Καμία διαφορετική σε σχέση με όλες τις προηγούμενες φορές που αντίστοιχα ανέβηκαν οι τόνοι. Στην πραγματικότητα η συμπεριφορά της διοίκησης των ερυθρολεύκων ήταν τέτοια που αβαντάρισε όσο πάει και δεν πάει τον Παναθηναϊκό του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Ακόμη και η γνωστοποίηση της επιστολής προς τον γενικό γραμματέα της FIBA, ελάχιστες ώρες πριν το τζάμπολ, ισοδυναμούσε με παραδοχή αδυναμίας να πολεμήσουν το παρασκήνιο το οποίο κατά καιρούς καταγγέλλουν. Τι ακριβώς προσέφερε υπέρ του Ολυμπιακού; Πόσο βοήθησε την ομάδα στον πηγαιμό για το ΟΑΚΑ ακόμα μία ανακοίνωση, δήλωση, επιστολή ανάμεσα στις τόσες;

Το παιχνίδι ήταν χαμένο για τον Ολυμπιακό πριν καν πατήσει στο παρκέ. Και τα τρία, πέντε ή... οχτακόσια ανάποδα σφυρίγματα στα πρώτα είκοσι λεπτά του αγώνα, μικρή σχέση είχαν με όσα προηγήθηκαν. Κακά τα ψέματα, με τις δύο ομάδες να εμφανίζουν αυτήν την αγωνιστική εικόνα, το μέγα ζήτημα που μονοπώλησε την επικαιρότητα ήταν το περίφημο «θέμα Πρίντεζη». Εκεί που η διοίκηση του Ολυμπιακού πήρε βαθμό κάτω από την βάση στην διαχείρισή του. Έπραξε too little too late, που λένε και οι συμπατριώτες του Πιτίνο και του Μπλατ. Μόνο και μόνο ότι χρειάστηκε πρώτα να κάνει δήλωση ένας από τους θεωρητικά εμπλεκόμενους, αρνούμενος την όποια συμμετοχή του, μαρτυρά τα αργά αντανακλαστικά των ερυθρολεύκων.

Και αφού άφησαν την ιστορία, τις φήμες, τα σενάρια και σε τελική ανάλυση την λάσπη να βρωμίζει όσους βρίσκονταν σ' εκείνη την «καταραμένη» ομαδική συνομιλία, έβγαλαν μια ανακοίνωση που έκανε τα πράγματα χειρότερα. Πώς; Μα πετώντας την μπάλα στην εξέδρα και βάζοντας άλλους στο κάδρο των ευθυνών και επιχειρώντας να επικοινωνήσουν πως αυτή η υπόθεση ατσάλωσε την ομάδα και την έκανε μια οικογένεια.

Τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο θα μπορούσε κανείς να τον κατηγορήσει για πολλά, σε καμία περίπτωση όμως για το τι συμβαίνει στα αποδυτήρια του αιώνιου αντιπάλου του. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα θέμα που γεννήθηκε (και έπρεπε να πεθάνει) στα όρια του ερυθρόλευκου στρατοπέδου. Παίκτες του Ολυμπιακού μιλούσαν, από παίκτη του Ολυμπιακού υπήρξε η διαρροή, σε ολυμπιακής απόχρωσης σελίδα βγήκε στο διαδίκτυο. Το αν οι πράσινοι πρόλαβαν και το τσίμπησαν για να το χρησιμοποιήσουν σε χρόνο που τους βόλευε είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα.

Ο συνδυασμός των δύο ζητημάτων (διαιτησία και διαρροή) έφερε ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιχειρήθηκε να περάσει προς τα έξω. Στο ΟΑΚΑ εμφανίστηκε μια ομάδα προορισμένη για να χάσει, όχι μια ενωμένη γροθιά αποφασισμένη να παλέψει λυσσαλέα απέναντι σε θεούς και δαίμονες που την κυνηγούν. Και μπορεί να ήταν αρκετά τα πρώτα δύο-τρία σφυρίγματα για να φανούν οι προθέσεις των ρέφερι, αλλά το ίδιο αρκετό ήταν το δείγμα των αντίστοιχων επιθέσεων του Ολυμπιακού για να καταδείξουν την αδυναμία των παικτών του Μπλατ να σταθούν στοιχειωδώς ανταγωνιστικοί στο παιχνίδι.

Με το μυαλό ήδη χαλασμένο πριν το τζάμπολ, οι ερυθρόλευκοι δεν χρειαζόταν καν να περιμένουν να ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο για να αποχωρήσουν. Θα μπορούσαν με το που έφτασε η αποστολή να ζητήσουν από τους διαιτητές να κλείσουν το φύλλο αγώνα, να πάρουν το κίτρινο κομμάτι του και να επιστρέψουν στο ΣΕΦ για να τους υποδεχτεί ο κόσμος.

Όποιος υποστηρίξει ότι στον αθλητισμό (και στο μπάσκετ ειδικότερα) δεν υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια, όποιος θεωρεί ότι δεν υπάρχουν «συστήματα» που σπρώχνουν κάποιους στην κορυφή και άλλους στον πάτο, όποιος θεωρεί ότι όλα είναι καλώς καμωμένα, προφανώς ζει σε άλλον πλανήτη. Από την άλλη όμως, δεν μπορεί να υπάρχει ούτε... εξωγήινος που να πιστεύει ότι σε αυτά τα 26 χρόνια που μεσολάβησαν από τον τελικό με τις χορεύτριες δεν έχει ματαδεί αδικία σαν την χθεσινή ή «σφαγή» που να μην δικαιολογούσε εκατό φορές παραπάνω αντιδράσεις σαν αυτήν που είδαμε στο ΟΑΚΑ.

Και όπως τότε οι Γιαννακόπουλοι αποθεώθηκαν για ένα μεγάλο λάθος, έτσι και τώρα οι Αγγελόπουλοι βρήκαν καταφύγιο στην αποχώρηση και άλλοθι που σκέπασε τα δικά τους σφάλματα. Είναι βέβαιο πως κάποιος άλλος θα έχει μια διαφορετική γνώμη και οπτική πάνω στα γεγονότα. Σε αντίθεση με ό,τι λέει η λαϊκή ρήση πάντως, στον αθλητισμό του... φευγάτου η μάνα δεν γέλασε ποτέ.

Ακούτε τον Νικόλα Ακτύπη μαζί με τον Γιώργο Μαραθιανό στον ΣΠΟΡ FM 94,6 στην εκπομπή Δυο Λέρες Μόνο, κάθε απόγευμα 17:00-18:00 από Δευτέρα έως Παρασκευή.

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x