Dark Knight Rises (review)

Πρεμιέρα κάνει την Τρίτη σε όλη την Ελλάδα το Dark Knight Rises. Το φινάλε στην τριλογία του Κρίστοφερ Νόλαν για τον Μπάτμαν.

Το sport-fm.gr είδε την ταινία και με μεγάλη προσοχή στα spoiler σας την αναλύει λίγο πριν να έχετε και εσείς την ευκαιρία να την απολαύσετε.

Γράφει ο Θανάσης Ράλλης

Μετά από μια εβδομάδα φρεσκαρίσματος μνήμης για τις δύο προηγούμενες ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν για τον Μπατμαν (Batman Begins, The Dark Knight), μπήκα στην αίθουσα με μία μεγάλη αγωνία. Θα το τελειώσει καλά; Θα το τελειώσει ωραία; Αυτά τα ερωτήματα στο κεφάλι μου χρειάστηκαν κάτι λιγότερο από τρεις ώρες για να απαντηθούν. Όσο δηλαδή και η διάρκεια της ταινίας.

Story

Δεν θα σας πω κάτι που δεν ξέρετε αφού τα πολλά trailer που κυκλοφόρησαν μας είχαν ήδη βάλει στο κλίμα. Ας τα δούμε λοιπόν πολύ περιληπτικά. Συναντάμε τον Μπρους Γουέιν 8 χρόνια μετά τις περιπέτειες του με τον Τζόκερ, όταν είχε αναλάβει (ως μπάτμαν) την ευθύνη για τα όσα έκανε ο Χάρβεϊ Ντεντ και κηρύχτηκε παράνομος. Το Γκόθαμ είναι πλέον μια ειρηνική πόλη (τουλάχιστον στην πρώτη της όψη). Όλα αυτά αλλάζουν όταν κάνει την εμφάνιση του ο Bane, ένας βάρβαρος κακοποιός που σκοπό έχει να καταστρέψει το Γκόθαμ συθέμελα. Ο Μπρους Γουέιν αναγκάζεται να βάλει ξανά τη στολή του Μπάτμαν για να σώσει την πόλη από την καταστροφή.

Ατμόσφαιρα

Το Dark Knight Rises είναι τόσο βαρύ και το κλίμα είναι τόσο ψυχοπλακωτικό ώρες ώρες που κάνει τις δύο προηγούμενες ταινίες να μοιάζουν με διασκεδαστική βόλτα στο πάρκο. Τα πάντα δείχνουν φθαρμένα, από τον πρωταγωνιστή που εμφανίζεται με κινητικά προβλήματα στην αρχή της ταινίας, έως την πολυτελή του έπαυλη. Όλα αυτά περνάνε και στην υπόλοιπη πόλη στη συνέχεια της ταινίας και το Γκοθαμ καταλήγει να μοιάζει με μια πόλη με βαριά κατάθλιψη. Το κλίμα είναι τόσο ζοφερό που δύσκολα θα σε αφήσει ανεπηρέαστο. Οι λίγες στιγμές χαλαρής διάθεσης είναι καλοδεχούμενες, αφού η συνέχεια σε στέλνει ξανά μέσα στο βούρκο. Ένας από τους προβληματισμούς που είχα όταν έβλεπα τα trailer, ήταν ότι οι μεγάλες σκηνές μάχης εξελίσσονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας και όχι τη νύχτα. Ο Νόλαν όμως, καταφέρνει να πετύχει την πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα μέσα από το φως του ήλιου.

Ερμηνείες

Ο Κρίστιαν Μπέιλ είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του και αν στην προηγούμενη ταινία η ερμηνεία του είχε μπει για λίγο σε δεύτερη μοίρα, λόγω της εκπληκτικής παράστασης του Χιθ Λέτζερ ως Τζόκερ, εδώ είναι ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής. Από την εύθραυστη φιγούρα (σωματικά και ψυχικά) στο ξεκίνημα της ταινίας, βλέπουμε την μεταμόρφωση του, μετά από ένα οδυνηρό ταξίδι κακουχιών, στον ήρωα που χρειάζεται η πόλη.

Το μεγάλο στοίχημα για όλους, ήταν ο Bane, στο ρόλο του κακού της υπόθεσης. Θα μπορούσε να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο με τον Τζόκερ; Η απάντηση είναι ναι. Σε εντελώς διαφορετικό βέβαια μοτίβο, αφού αν ο Χιθ Λέτζερ βασίστηκε κατά ένα μεγάλο μέρος στις εκφράσεις του προσώπου, ο Τομ Χάρντι δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, λόγω της μάσκας που φοράει ο Bane σε ολόκληρη τη διάρκεια της ταινίας (στο 99.9%). Παίζει όμως με το σώμα. Παίζει με τα μάτια, παίζει με τη φωνή που βγαίνει μηχανική από τη συσκευή που είναι προσαρμοσμένη στη μάσκα του. Και στην εξέλιξη της ταινίας αποδεικνύετε πολλά περισσότερα από ένας ψυχωτικός σφίχτης που θέλει απλά να καταστρέψει την πόλη.

Ευχάριστη έκπληξη μου προκάλεσε η Αν Χάθαγεϊ στον ρόλο της Κάτγουμαν. Στο άκουσμα της συμμέτοχης του χαρακτήρα στην ταινία είχα στραβώσει λίγο τη μούρη μου, αφού δεν πίστευα ότι χρειαζόταν. Ποιος είμαι εγώ για να πιστεύω το οτιδήποτε όμως και έτσι απέτυχα για μία ακόμα φορά στις προβλέψεις μου, αφού η Χάθαγεϊ είναι άριστη και ο ρόλος της αποτελεί το κλειδί για την εξέλιξη του χαρακτήρα του Μπρους Γουέιν.

Ειδική αναφορά δεν πρέπει να ξεχάσουμε να κάνουμε στους Γκάρι Όλντμαν και Μάικλ Κέιν στους ρόλους του επιθεωρητή Γκόρντον και του Άλφρεντ αντίστοιχα. O Όλντμαν είναι τόσο μεγάλος ηθοποιός, που πολύ εύκολα μας βάζει στην ψυχοσύνθεση του Γκόρντον. Ζει όλα αυτά τα χρόνια με το μυστικό που κράτησε στο τέλος του Dark Knight και προσπαθεί να πείσει μια ολόκληρη κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά ύπνωση, ότι η περίοδος ειρήνης δεν θα κρατήσει για πάντα.

Ο Μάικλ Κέιν ζει το δράμα του Άλφρεντ που βλέπει το παιδί που μεγάλωσε να παλεύει με τον κίνδυνο ρισκάροντας τη ζωή του. Η ατάκα του από την πρώτη ταινία, «Why do we fall;», επιστρέφει στο πιο κατάλληλο σημείο.

Κλείνοντας με τους ρόλους να πούμε ότι η είσοδος του Joseph Gordon-Levitt, ως νεαρού και ελπιδοφόρου αστυνόμου Blake ίσως δώσει στο μέλλον νέα ζωή στο franchise με εντελώς διαφορετικό τρόπο, ενώ η Μαριόν Κοτιγιάρ που υποδύεται τη «ρομαντική νότα» που μπαίνει στη ζωή του Μπρους Γουέιν, είναι καλοδεχούμενη και δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο χωρίς να αποφύγω τα spoiler.

Συμπέρασμα

Οι σκηνές της μάχης του Batman με τον Bane θα σας κολλήσουν στον τοίχο. Θα προσπαθείτε να προστατεύσετε τον εαυτό σας για να μη σας έρθει καμιά ξώφαλτση. Είναι τέτοια η ένταση και τέτοια η ατμόσφαιρα που φτιάχνεται που θα δείτε τους εαυτούς σας καθηλωμένους.

Είναι η ταινία αντάξια των προσδοκιών; Και με το παραπάνω. Αν κάποιος από εσάς κάνει διακρίσεις ανάμεσα στις δύο πρώτες ταινίες, απλά να πούμε ότι το φινάλε είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα της πρώτης και εκπληρώνει το ταξίδι και τις αναζητήσεις του Μπρους Γουέιν με τον καλύτερο τρόπο.

Όσοι είσαστε φαν της οπτικής του Νόλαν για τον Μπάτμαν θα ενθουσιαστείτε για μία ακόμα φορά.

Η μόνη πίκρα που θα σας μείνει θα είναι η γνώση ότι αυτή η ιστορία τελειώνει οριστικά εδώ.

Why do we fall?

— Thanasis Rallis (@ThanasisRallis) July 29, 2012