Μήπως είσαι κι εσύ γραμματόσημο;

«Μήπως είσαι κι εσύ γραμματόσημο»; Η απορία αυτή ανακύπτει από καιρούς σε καιρούς σε παρέες και συνήθως λαμβάνει διαστάσεις φιλοσοφικής συζήτησης. Κάτι μεταξύ του «η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα» και του «to bip or not to bip», που θα έλεγε και ο coyote.

Λοιπόν, αγαπούλες εσείς όταν σας «φτύνουν» κολλάτε ή μήπως θεωρείτε την «εκτόξευση σίαλου» ενδεδειγμένη οδό για να συγκινήσετε το αντίθετο φύλο;

Όπως ήδη αναφέρθηκε και παραπάνω ένα τέτοιο κρίσιμο ερώτημα δεν μπορεί να έχει μια και σαφή απάντηση. Η απάντηση κρύβεται κάπου στη μέση. Και για του λόγου το αληθές ακολουθεί ένα διάλογος που πραγματοποιήθηκε προ ημερών μεταξύ συναδέλφων (η απόδοση των διαλόγων είναι ελεύθερη, δηλαδή μπορώ να γράψω μόνο ό, τι με συμφέρει).

Γ.Μ.: «Γιατί ρε φίλε δεν κολλάνε οι γκόμενες όταν τις φτύνεις;»

Α.Κ.: «Ναι ρε, πήγαινε στην Τζούλια (σ.σ. Δις Αλεξανδράτου, παρ’ ολίγον Σταρ Ελλάς) φτύσ’ τη και άμα σου κάτσει, εμένα να μου κάνεις γκράφιτι στο κεφάλι το δαφνοστεφανομένο!»

Γ.Μ.: «Νομίζω ότι τώρα γίνεσαι υπερβολικός μη σου πω ότι αγγίζεις τα όρια της γραφικότητας. Και εξηγώ. Αρχίζεις να νταραβερίζεσαι με γκομενάκι, αν της δείξεις ότι είσαι διαθέσιμος, το έχεις χάσει το παιχνίδι».

Α.Κ.: «Κόψε κάτι ρε. Δηλαδή τι; Θα αρχίσουμε να κάνουμε σαν τις γκόμενες τώρα; Να αναλύουμε τα όσα μας λένε και να μετράμε τον αριθμό των τηλεφωνημάτων που κάνουμε; Και μετά να παίρνουμε στα καπάκια τον κολλητό να ρωτάμε την άποψη του; Εντάξει ρε αδερφέ είσαι μετροσέξουαλ αλλά αυτό αγγίζει τα όρια του gay»!

Α.Χ.: «Παίδες, τσάμπα τσακώνεστε. Το παν την σήμερον ημέρα για να ρίξεις γυναικωτά είναι να το φυσάς το χρήμα. Ρε άμα έχεις το πορσικό και Τζούλια ρίχνεις και Σάσα και όλο το σταρ σύστεμ μαζί»!

Κάπου εδώ πετάχτηκα κι εγώ, μοναδική γυναίκα στο χώρο, να προασπιστώ την ηθική του γυναικείου φύλου και τα … «λεφτά» του αισθήματα.

Φ.Μ.: «Ό, τι να’ ναι λέτε τόση ώρα. Εντάξει δεν διαφωνώ πως υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τα απλά, τα καθημερινά. Για παράδειγμα να μην θέλει το αρσενικό έτερο σου ήμισυ περισσότερη ώρα από εσένα για να φτιάξει το μαλλί του και να διαλέξει το συνδυασμό των χρωμάτων στα ρούχα που θα φορέσει»!

Γ.Μ.: «@@ριες λες τώρα. Μωρέ όλες φτύσιμο θέλετε και μετά τρέχετε και δεν φτάνετε. Όταν μας έχετε δεδομένους ξενερώνετε».

Α.Κ.: «Πφφφφφ. Αμφιβάλλω αν ποτέ σου έχεις ρίξει γυναίκα με τον τρόπο που λες. Μάλλον αυτές σε φτύνουν και κολλάς και νομίζεις πως αν το κάνεις εσύ θα πιάσει».

Φ.Μ.: «Αυτό που πρέπει να σε προβληματίσει αγαπητέ ‘Γ.Μ.’ (η ανταλλαγή ευγενικών προσφωνήσεων είναι το φόρτε του site) είναι αν θα κολλήσει στην πραγματικότητα ή απλά θα πεισμώσει. Οπότε μόλις το «κάστρο» πέσει και εκείνη επιβεβαιωθεί θα σε αφήσει στα κρύα του λουτρού και μετά μην την είδατε την κερία».

Α.Κ.: «Είδες που στα έλεγα μαλάκα. Δεν μπορείς να είσαι απλά ο εαυτός σου και όπως σου βγει; Είναι ανάγκη να παίζεις παιχνίδια στρατηγικής; Αν είναι έτσι ρίξ’ το στο Age of Mythology που δεν θα σε προδώσει ποτέ!»

Α.Χ.: «Καλά, τα φράγκα κάνουν τη διαφορά και χωνέψτε το. Είδατε καμιά θεά να τα έχει με κανέναν φτωχό, πλην τίμιο, και δεν το ξέρω; Πλέον προτιμάνε, αυτό που φουσκώνει στην τσέπη σου, να είναι πάκος από 500ευρα, παρά κάτι άλλο…»

Α.Ζ.: «Χα! Χα! Χα! Εγώ πάντως της ζητάω να μου βάλει τη βενζίνη και ό, τι άλλο ξοδέψουμε πάει δια του δύο».

Α.Κ.: «Καλά εσύ είσαι ούτως ή άλλως περιπτωσάρα. Πάλι καλά που δεν τους ζητάς να πληρώσουν κι όλα»!

Α.Ζ.: «Αυτό το κάνω μετά το τρίτο ραντεβού. Δεν είμαι και τελείως γύφτος».

Κόντευαν να βγουν σε όλους τα σουβλάκια που προ ολίγου είχαμε φάει από τη μύτη γελώντας με τη δωρικότητα και την απλότητα με την οποία ο ανυποψίαστος ‘Α.Ζ.’ μας εκμυστηρεύτηκε τον «επιτυχημένο» τρόπο με τον οποίο άφηνε ανεξίτηλο το στίγμα του στο «ασθενές» φύλο.

Η συζήτηση όπως ήταν αναμενόμενο είχε εκτροχιαστεί και φυσικά δεν είχε εξαχθεί απολύτως κανένα συμπέρασμα. Η μάχη του «φτυσίματος» είχε μείνει μετέωρη με τη ζυγαριά να κλείνει πως ο καταραμένος ο Αϊνστάιν και η θεωρία της σχετικότητας του, εκτός από το χωροχρόνο, είχαν πια θέση και στις περιπτύξεις των δύο φύλων. Κάπου εκεί εμφανίστηκε και ο αφεντικός. Πρέπει να μας παρακολουθούσε από ώρα από το μικρό αλλά σε όλα προσβάσιμο γραφείο του.

Αφεντικός: «Συναρπαστικά και Ουάου όλα αυτά που λέτε αλλά μήπως να γράφατε και καμία είδηση; Ο Σπίνουλας (ναι αυτός ο Σπίνουλας, ο γνωστός, του Αθηναϊκού) κατεβαίνει υποψήφιος στην Β’ περιφέρεια της Αθήνας και σε λίγο θα έχουμε απευθείας σύνδεση με το καφέ-μπαρ-ουζερί στις Τζιτζιφιές, «Spin…ουλας», για δηλώσεις του ίδιου μετά την τελευταία του προεκλογική ομιλία. Έσω έτοιμοι για δηλώσεις»!
Κάπου εκεί τα κεφάλια μπήκαν μέσα και… σοβαρευτήκαμε.

Σημείωση 1η: Ονόματα, καταστάσεις και χώροι είναι δημιουργήματα της καθ’ όλα πληθωρικής μου φαντασίας

Σημείωση 2η: Αν θέλετε να πείτε τα σχόλια σας (παρατηρήσεις δεν δεχόμαστε και σχόλια να κάνετε μόνο αν είναι του τύπου «άψογο», «τέλειο», «μικρό αριστούργημα»), γράψτε το με μολύβι σε χαρτί (και όχι σε word με αυτόματο διορθωτή) και στείλτε τα με ταχυδρομικό περιστέρι αποχρώσεως μπεζ με λιλά βούλες. Ευχαριστώ!

Φλώρα Μιχαλοπούλου