Απ’ τη ζωή μου είσαι απών. Ε, και… Youporn!

Πάνε έξι βδομάδες πια… Δεν μιλάς, δεν τρως, κοιμάσαι λιγότερο από εφημερεύοντα φαρμακοποιό, πίνεις σαν… νεροχύτης. Οι φίλοι σου ετοιμάζουν… «Amber Alert» για να σε εντοπίσουν, στη δουλειά ο… αντικαταστάτης σου έχει ήδη «ξεψαρώσει», στην πολυκατοικία η φωτογραφία σου είναι τοιχοκολλημένη δίπλα στο θυροτηλέφωνο, με την υποσημείωση «δεν θα βγεις, κουφάλα, από το σπίτι, θα στα… ταΐσω τα CD του Γονίδη…» Φτάνει πια!!! Ήρθε η ώρα να την ξεχάσεις…

Σε τραβάει από τον… Jack Daniels ο Γιώργος Μαραθιανός

Ok, καταλαβαίνω… «Την αγαπούσες, το παραδέχεσαι, ήταν το δεύτερο εγώ σου», που λέει και ο… «τροβαδούρος του έρωτα» (μπρρρ…) Γιάννης Πάριος. Ήταν «η γυναίκα των ονείρων σου», «η διαφορετική», «η μάνα των παιδιών σου»… Ό, τι κι αν έγινε, όμως -σου ‘φυγε, την έδιωξες, στην πήρανε- δεν έχει πολύ σημασία. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να… σφυρίξεις λήξη στο «μνημόσυνο»!!!

Αφού αρχίσεις, λοιπόν να δουλεύεις στο μυαλό σου την εκδοχή… ο χωρισμός να μην ήταν «το τέλος του κόσμου» και μόλις συνειδητοποιήσεις ότι το μυστικό της τέλειας σχέσης… παραμένει μυστικό, θα δεις που θα αρχίσουν να «ξεπηδούν» μία μία μπροστά σου -σαν «κουνελάκια» του Playboy- οι ευεργετικές (και βέβαια υπάρχουν τέτοιες!!!) συνέπειες του… «τελειώσαμε»


α) απώλεια γκρίνιας, μουρμούρας -και γενικά οποιουδήποτε άλλου μακροσκελούς και ασταμάτητου «βουητού» μπορούσε να «αναβλύζει», πέραν του εικοσιπεντάλεπτου, από το στόμα της

Ξέρω, ξέρω… Μπορεί η δικιά σου να ήταν ήσυχη, να μην επενέβαινε, να «σου άφηνε χώρο» (sic). Αδύνατον… Τον μοναχό Παΐσιο σε… version γυναίκας να είχες δίπλα σου, η μουρμούρα σε κάποιες περιπτώσεις -αλλά και ανά διαστήματα- θεωρείται τόσο βέβαιη, όσο τα επεισόδια στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Προς Θεού, δεν τις κατηγορεί κανένας, δεν τις μειώνει, δεν τις υποβαθμίζει! Έτσι είναι η… φτιάξη τους, τι να κάνουμε τώρα… Θα «έβαζες χέρι» ποτέ σε κάποιον επειδή γεννήθηκε… μελαχροινός ή επειδή έχει π.χ. μια ελιά στο… κωλομαγουλάκι;;; Δεν θα έβαζες! Ε, κάπως έτσι είναι κι αυτό…

Άλλωστε, δεν μπορεί, κάτι θα ήξερε ο μέγιστος Χάρρυ Κλυνν όταν έλεγε ότι «με τις απεργίες της ΔΕΗ σώθηκα! Έχω να δω τη γυναίκα μου μια βδομάδα»!!! Αν, πάλι, όλα αυτά δεν επαρκούν για να σε πείσουν, υπάρχει και το άσμα-μνημείο με το… δουλεμένο ρεφρέν «την είχα άχτι, την είχα άχτι, τώρα την έχω μόνο σε στάχτη… Μέσα στο τσίγκινο κουτί που φύλαγε τα μπικουτί»… Διότι, τα τραγούδια… βγαλμένα μέσα από τη ζωή είναι, κύριοι…

β) απόλαυση της «ελεύθερο πουλί»-κατάστασης, απελευθέρωση σεξουαλικών «συνόρων»

Σύμφωνοι, η απώλεια του… συντρόφου, εκτός από συναισθηματικό, μπορεί να έχει «κόστος» και σε έναν άλλο σημαντικό τομέα, αυτόν της «καβαλαρίας». Γιατί, όμως, να είμεθα μίζεροι; Γιατί να μην πιάσουμε το ζήτημα από την θετική του πλευρά;; Εντάξει, ναι, δεν θα έχεις σίγουρο και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο το «αβαβά», αλλά δεν μπορείς να μην παραδεχθείς, από την άλλη, πως σου έχει λείψει η διαδικασία του να το «κυνηγήσεις». Να βγεις έξω, να κινηθείς, να… κορτάρεις, βρε αδελφέ…

Εκτός αυτού, όμως, γιατί να μην… αδράξεις την ευκαιρία του χωρισμού, ώστε να… διευρύνεις εκ νέου τους σεξουαλικούς σου «ορίζοντες» και να τους επαναφέρεις στα επίπεδα που πιθανώς βρίσκονταν πριν γίνεις «αγαπούλης»; Άλλωστε, πέρα από τις ανεξάντλητες «πικάντικες» επιλογές που προσφέρει μια «σκαμπρόζα» χώρα όπως η Ελλάδα, δεν χρειάζεται να περιοριστεί κανείς ντε και καλά στα «στενά» σύνορα της. Η «αλανιάρικη βόλτα» που είναι βέβαιο ότι θα κάνεις στο διαδίκτυο, δεν χρειάζεται να σε κάνει να νιώθεις άσχημα. Το δικό σου κλικ απλά θα μεγαλώσει τη διαφορά του -πρώτου σε επισκεψιμότητα παγκοσμίως- site από το δεύτερο…

γ) εκκένωση εγκεφάλου από… ημερομηνίες

Τώρα που το διαβάζεις, γελάς, αλλά ξέρεις καλά περί τίνος… μαρτυρίου πρόκειται. Το έχουν επιβεβαιώσει, άλλωστε, δεκάδες έντρομα βλέμματα σου, σε φάσεις που θυμήθηκες τελευταία στιγμή ή -ακόμα χειρότερα- συνειδητοποίησες ότι… δεν θυμήθηκες κάποια από τις… ημερομηνίες-σταθμούς. Επέτειος γνωριμίας, επέτειος γάμου, ημερομηνία γιορτής, ημερομηνία γενεθλίων (δικά της, αλλά και της… μαμάς), ημερομηνίες… περιόδου. Όλα τόσο «συμβολικά», αλλά και τόσο… ουσιαστικά όταν «τολμήσεις» να μην τα ανακαλέσεις στη μνήμη σου. Είναι γνωστό, εξάλλου, πως ο πιο ασφαλής τρόπος για να θυμάσαι τα γενέθλια της γυναίκας σου, είναι… να τα ξεχάσεις μια φορά. Τι σημασία έχουν, όμως, πλέον όλα αυτά… Εσένα τώρα πια η μόνη ημερομηνία που θα πρέπει να σε ενδιαφέρει, είναι η… ημερομηνία λήξης του… γαλάκτου, που πήρες για να βάζεις στον καφέ… Και -μα τον Μεγαλοδύναμο- πόσο χαρούμενος πρέπει να είσαι γι’ αυτό…

δ) λες «αντίο»… στη μαμά της

Ειδικά οι παντρεμένοι, σε αυτό το σημείο του… πονήματος, είναι βέβαιο πως θα άρχισαν να… «παίρνουν τα πάνω τους». Οι πιθανότητες, δε, το πρώτο πράγμα που τους πέρασε από το μυαλό να ήταν το «από εκεί έπρεπε να ξεκινήσουμε», υπολογίζονται ίδιες με αυτές του να βγάλει αύριο ο… Πανάγαθος τον ήλιο από την Ανατολή. Εκτός ελαχίστων περιπτώσεων -που επιβεβαιώνουν ασφαλώς τον κανόνα- οι σχέσεις του «γαμπρού» με την (κανονική ή… δυνάμει) πεθερά, ας πούμε διακριτικά ότι διέπονται από το καθεστώς «δεν την πάω-δεν με πάει». Η σκέψη, λοιπόν, ότι πλέον δεν θα χρειαστεί να «την πας» αναγκαστικά (μάλλον σε κανένα νοσοκομείο, μετά από καμιά «έκρηξή» σου), όσο να πεις, είμαι μια… ανακούφισις…