Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!

Αναπολώ τα παιδικά Χριστούγεννα και ταυτόχρονα μελαγχολώ. Εκείνα τα ξένοιαστα χρόνια, στο χωριό μου που ήταν τόσο ιδιαίτερα. Άλλες εποχές τόσο νοσταλγικές που δυστυχώς έτσι όπως ζούμε πλέον αποτελούν μοναδική ανάμνηση.

Θυμάμαι τις ετοιμασίες για τις γιορτές πολλές ημέρες πριν. Ο παππούς έφερνε κάθε χρόνο το φυσικό έλατο με το γάιδαρο και στη συνέχεια όλα τα παιδιά της οικογένειας μικρά και μεγάλα προσπαθούσαμε να βάλουμε τις μπάλες στο δεντράκι, τα πολύχρωμα φωτάκια (χωρίς ήχο) και φυσικά τη φάτνη. Γιατί δέντρο στο χωριό χωρίς φάτνη και αστέρι δεν νοείται!

Γράφει η Τασία Μπαλικούρα

Η κουζίνα μοσχομύριζε από τη βασιλόπιτα, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες της μανούλας μου. Όλη η γειτονιά μια γαστρονομική απόλαυση κυριολεκτικά. Κι έξω από το παράθυρο να χιονίζει ασταμάτητα και οι καμινάδες να καπνίζουν νύχτα μέρα. Κάντε μαζί μου ένα φλας μπακ στη μνήμη σας και είμαι σίγουρη ότι και εσείς έχετε παρόμοιες αναμνήσεις.

Τις παραμονές με τα τρίγωνα στο χέρι ξεποδαριαζόμασταν σε όλα σχεδόν τα σπίτια του χωριού για να πούμε τα κάλαντα και μετά καμαρώναμε που εμείς τα κορίτσια μαζεύαμε πιο πολλά λεφτά από τα αγόρια. Ε, αφού μαζεύαμε περισσότερα ψέματα να πω;

Τα αντίστοιχα οικογενειακά τραπεζώματα του τότε δεν έχουν φυσικά να ζηλέψουν σε τίποτα με τα γκλαμουράτα «ρεβεγιόν» του σήμερα και θα τολμήσω να πω ότι δεν συγκρίνονται κιόλας. Όλες οι οικογένειες να μαζεύονται σε ένα σπίτι, να φέρνουν το φαγητό τους και ο παππούς να πηγαινοέρχεται στο υπόγειο να γεμίζει την κανάτα με το κρασί της δικής του παραγωγής. Γέλια, παιδικές φωνές, κόσμος παντού, τα ξύλα στο τζάκι να «μουρμουράνε» και μια εικόνα τόσο συλλεκτική και καλά φυλαγμένη στο μυαλό μου.

Κάτω από το στολισμένο δέντρο όλα τα πιτσιρίκα βάζαμε τα γράμματα που είχαμε στείλει στον Άγιο Βασίλη και φυσικά κρεμούσαμε με τα μανταλάκια τις κάλτσες μπροστά από το τζάκι έτσι ώστε όταν κατέβαινε από την καμνινάδα να μας άφηνε τα δωράκια μας. Εκείνη τη βραδιά λοιπόν κάθε χρόνο κοιμόμουν πάντα με την γιαγιά δίπλα στο τζάκι για να μείνω υποτίθεται ξάγρυπνη και να τον δω… Προφανώς και δεν τον πέτυχα ποτέ αν και πάντα μου άφηνε τις «παραγγελιές» μου α, δεν έχω παράπονο κανένα. Κύριος ήταν πάντα.

Την Πρωτοχρονιά πάλι κάναμε φύλλο και φτερό τη βασιλόπιτα της μαμάς για να βρούμε το πολυπόθητο φλουρί που συνοδευόταν πάντα από το γενναιόδωρο χαρτζιλίκι του μπαμπά. Ακούω ακόμα και τώρα τις φωνές τους όταν γυρίζαμε μούσκεμα από τον ατελείωτο χιονοπόλεμο στη γειτονιά με το μοναδικό παρεάκι του χωριού. Και αυτός ο τεράστιος χιονάνθρωπος στην αυλή με το καρότο για μύτη και τις ελιές για μάτια κάθε χρόνο ήταν και πιο όμορφος πανάθεμά τον. Ίσως επειδή τον έφτιαχναν πιτσιρίκια…

Τα χρόνια πέρασαν μαζί και η παιδική αθωότητα και τώρα κάνουμε Χριστούγεννα λες και είμαστε αυτοματοποιημένα ρομποτάκια. Να πάω κομμωτήριο, τι θα φορέσω στο ρεβεγιόν, που θα διασκεδάσω παραμονή, να φτιάξω τα νύχια μου, να κλείσω ένα σαλέ στην Αράχωβα που είναι must και μην ξεχάσω με το δώρο των Χριστουγέννων να μου αγοράσω εκείνη την πανάκριβη επώνυμη τσάντα που έχουν πάρει όλες οι φίλες μου.

Ε, και; Κολοκύθια με τη ρίγανη που λέει και ο Χελάκης! Θα περάσουν και οι φετινές γιορτές αδιάφορα όπως κάθε χρόνο και οκ μπορεί φαινομενικά να περάσουμε καλά σε ότι και να αποφασίσουμε να κάνουμε, ωστόσο δεν θα είναι όπως τότε. Εύλογα θα μου πείτε ότι οι ρυθμοί και οι εποχές αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς, αλλά τότε είχαμε μια γλυκιά προσμονή για τις γιορτές κι ενώ ουσιαστικά δεν κάναμε κάτι κραυγαλέο, εντούτοις όλα ήταν μαγικά και η οικογενειακή θαλπωρή ξεχείλιζε!

Σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι θα είναι μόνοι τους και φέτος κι ενώ ίσως όλοι να μπορούμε να βοηθήσουμε τον διπλανό μας που ξέρουμε ότι έχει ανάγκη, σχεδόν κανείς μας δεν το κάνει. Κλείνουμε την πόρτα του σπιτιού μας και δεν μας καίγεται καρφί για το τι συμβαίνει γύρω μας αφού δεν είναι μέσα στο σπίτι μας έτσι δεν είναι; Θαρρώ πως όλοι μας μπορούμε να τους δώσουμε έστω λίγη χαρά με όποιον τρόπο εμείς κρίνουμε και επιβάλλεται να το κάνουμε για να ξαναβρούμε λίγη από την ανθρωπιά που έχουμε χάσει…δεν νομίζετε;

Καλές γιορτές σε όλους και καλό θα ήταν να θυμόμαστε τούτες τις άγιες μέρες ότι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή όλων μας είναι η ΥΓΕΙΑ και η προσπάθεια του να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι άνθρωποι. Δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο πιστέψτε με!

Και…

ΥΓ1. Από τα να κάνουμε για άλλη μια φορά μεγάλες «ζημιές» με τα λουλούδια στα μπουζουξίδικα ας δώσουμε ένα χέρι βοηθείας σε όποιον το χρειάζεται πραγματικά…

ΥΓ2. Μαζί με τα πανάκριβα και πολλά δώρα που θα πάρουμε και φέτος στα δικά μας μωρά, ας αγοράσουμε μερικά και για τα παιδάκια που φιλοξενούνται σε διάφορα ιδρύματα και θα τα ξεχάσει και φέτος ο Άγιος Βασίλης…

ΥΓ3. Ας μην πιούμε τόσο αλκοόλ και πιάσουμε το τιμόνι στο χέρι για να κάνουμε τις καθιερωμένες μαγκιές που συνηθίζουμε…

ΥΓ4. Ας δείξουμε για μια φορά εμπράκτως και όχι με υλικά αγαθά την αγάπη μας στα δικά μας πρόσωπα…

Και τέλος ελάτε να ξαναγίνουμε όλοι παιδιά και να γράψουμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη με τις επιθυμίες μας και που ξέρετε; Μπορεί να γίνει κανένα θαύμα και να πραγματοποιηθούν. Τι, μόνο στα έργα νομίζετε ότι συμβαίνουν;

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Όσοι πιστοί προσέλθετε στο mail μου tasiab@sport-fm.gr