Το «ανθρώπινο» πρόσωπο ενός μακελειού

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν τα Νησιά Φαρόε από την αδύναμη, έως αστεία εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, για την οποία οι διάφοροι ομοσπονδιακοί τεχνικοί κάνουν τάμα σε κάθε κλήρωση για να τους πέσει και να βάλουν εκ των προτέρων δύο εύκολες νίκες στο τσεπάκι τους. Αυτό που δεν φαίνεται να είναι ευρέως γνωστό, είναι το έγκλημα που πραγματοποιείται εκεί ενάντια σε πλάσματα με νοημοσύνη από το χειρότερο, επιθετικότερο και πιο απαίσιο ον που περπάτησε ποτέ πάνω στη γη: τον άνθρωπο...

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Το «Grindadrap» είναι μια αρχαία παράδοση σε αυτό το μέρος του κόσμου, ένας τρόπος ψαρέματος με μια συγκεκριμένη τεχνική. Όταν κοπάδια φαλαινών εντοπιστούν στα ανοιχτά, καΐκια τα πλησιάζουν και στη συνέχεια τα καθοδηγούν προς μικρούς κλειστούς κόλπους, εκεί που είναι αδύνατο να ξεφύγουν. Αυτό που ακολουθεί είναι μια σφαγή δίχως προηγούμενο.



Τα θύματα αυτού του απίστευτου μακελειού είναι οι φάλαινες-πιλότοι, που –όπως και η όρκα- παρά το όνομά τους, στην πραγματικότητα είναι δελφίνια. Θηλαστικά δηλαδή, με νοημοσύνη, ευφυΐα και –φυσικά- συναισθήματα. Περίπου 1.000 τέτοια πλάσματα, σκοτώνονται, επίσημα, κάθε χρόνο, ενώ συχνά και άλλα κοινά ήδη δελφινιών, μπλέκονται στα κοπάδια και σφαγιάζονται. Για να μην ξεχνιόμαστε, μιλάμε για κοινωνικά ζώα, τα οποία έχουν αναπτύξει δική τους γλώσσα επικοινωνίας, σχηματίζουν κοινωνίες με δομές και είναι φιλικά προς τους ανθρώπους τους οποίους δεν φοβούνται και πολλές φορές επιζητούν τη συντροφιά τους...

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έδειξαν ότι για περισσότερα από 1.200 χρόνια το κυνήγι αυτό αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας των κατοίκων. Τα δελφίνια κάλυπταν τις ανάγκες τους για τροφή, το λίπος χρησιμοποιούταν ως καύσιμο, το δέρμα για σκεύη και σκοινιά. Τον 21ο αιώνα φυσικά, όλα αυτά εξυπηρετούνται από χιλιάδες άλλα προϊόντα, οι ντόπιοι, ωστόσο, αρνούνται να εγκαταλείψουν τις παραδόσεις τους. Τα Νησιά Φαρόε ανήκουν στη Δανία κι επομένως αποτελούν μέρος της αυστηρής σε θέματα δικαιωμάτων των ζώων, Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως φαίνεται ότι ένα αυγό στα Μέγαρα, που γίνεται κοτόπουλο, δεν γνωρίζει ποτέ τι είναι ελευθερία και πριν καλά καλά ξεμυτίσει γίνεται μπουτάκια, έχει πιο πολλά δικαιώματα από τα νοήμονα αυτά όντα.

Το «Grindadrap» υπόκειται σε κανονισμούς, την τήρηση των οποίων επιβλέπουν οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που επιτρέπεται το κυνήγι, λένε, και το είδος δεν είναι υπό εξαφάνιση, καθώς υπάρχουν 750.000 φάλαινες-πιλότοι ακόμη στον κόσμο. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βέρνης για τη Διατήρηση της Άγριας Ζωής, η Globicephala melas, όπως είναι η επιστημονική της ονομασία, αποτελεί προστατευόμενο είδος. Όλως περιέργως, η συνθήκη αυτή υπογράφτηκε από όλα τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Δανίας. Από την πρώτη Απριλίου του 1948 απολαμβάνουν καθεστώς αυτοδιοίκησης, που τους παραχωρήθηκε και έτσι κάποιοι κανόνες δεν βρίσκουν εφαρμογή, με την ανοχή του πολιτισμένου κόσμου.

Όμως 17 περιοχές των Νησιών Φαρόε διατηρούν ακόμη το νόμιμο δικαίωμα να σκοτώνουν. Και είναι μια γιορτή στην οποία παίρνουν μέρος όλοι. Τα παιδιά μπορούν να μην πάνε στο σχολείο και να παρακολουθήσουν τη σφαγή. Για τους νεαρούς η συμμετοχή είναι ένας τρόπος για να δείξουν ότι έγιναν πια άντρες. Με τη χρήση γάντζων, σκοινιών και λεπίδων τα ζώα σφαγιάζονται, με τους επιστήμονες να συμφωνούν ότι ο θάνατος τους είναι αργός και βασανιστικός, μέσα στο άγχος. Όταν το αιματοκύλισμα τελειώσει, η κάθε οικογένεια παίρνει το μερίδιό της ως λάφυρο και η ζωή συνεχίζεται... Το μόνο που μένει για να θυμίζει το τι προηγήθηκε είναι το κόκκινο χρώμα με το οποίο βάφεται η θάλασσα από το αίμα αυτών των πλασμάτων...