Δύο χρόνια χωρίς το LOST…

…είναι δύο χρόνια δύσκολα.

Είναι δύο χρόνια που όλοι ψάχνουν να βρουν μία σειρά για να αναπληρωθεί το κενό που δημιουργήθηκε.

Αφού ΑΠΑΝΤΕΣ, έκαναν τις σειρές μέρος της καθημερινότητας τους, μετά την… ανακάλυψη του LOST!

Και διάολε, σήμερα συμπληρώθηκαν αυτά τα δύο χρόνια «απώλειας» και είναι πολλοί που δεν το έχουν ξεπεράσει ακόμη.

Αφού μετά από τόσες και τόσες πολύωρες συζητήσεις, αρκετοί έπαθαν ονείρωξη με την Κέητ, πολλοί είδαν εφιάλτες με τον Λοκ και άλλοι ονειρεύτηκαν πως έκαναν παρέα με τον Σόγερ!

Κι ακόμη περισσότεροι ανέπτυξαν την κοσμοθεωρία τους βλέποντας την σειρά. Ειδικά με την πρώτη σκηνή του τελευταίου επεισοδίου του 5ου κύκλου. Τότε, που σε μία αρχαία εποχή, ο Τζέικομπ κάθεται στην παραλία του νησιού με τον αδερφό του και εχθρό του (τον άνδρα με τα μαύρα, τον καπνό ή όπως τον έλεγε καθένας) περιμένοντας μία… γαλέρα με τον εξής διάλογο να είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. «Οι άνθρωποι έρχονται στο νησί, διαφθείρονται, τσακώνονται και αλληλοσκοτώνονται».

Παρόλα αυτά, όταν η σειρά τελείωσε υπήρξαν εντονότατες επικρίσεις. Για το τέλος της. Για τις απαντήσεις που δεν δόθηκαν ποτέ. Για χίλια μύρια γιατί… Κάτι, που θυμίζει έντονα τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Διότι όταν χωρίζουν δύο άνθρωποι, αρχίζουν και θυμούνται τα… λοξά. «Ήθελε να δει Τσάμπιονς Λιγκ κι ας είχαμε να βρεθούμε μία εβδομάδα και να κάνουμε σεξ 9 μέρες» ή «εγώ γύρναγα κουρασμένος από την δουλειά κι αυτή μου τα ζάλιζε. Μονίμως έβρισκε προβλήματα στη σχέση μας»

Όλοι ξεχνάνε το… «Αχ, Ελένη, ήταν οι καλύτερες διακοπές της ζωής μου. Είναι φοβερός τύπος ο Θανάσης» ή «Πω πω ρε φίλε, νομίζω πως την γουστάρω την Κατερίνα. Είναι γαμάτη». Έτσι έγινε και με το LOST. Η σεναριακή πολυπλοκότητα γοήτευε όσο μια απρόσμενη γνωριμία σε ένα μπαρ με έναν-μία άγνωστο-η που σε μαγεύει. Και οι χαρακτήρες που τόσο μαεστρικά είχαν δημιουργήσει οι σκηνοθέτες, ήταν για να δεις την κοινωνία ή να κοιταχτείς στον καθρέφτη. Που κάποιους συμπαθείς για τον χαρακτήρα τους, άλλους αντιπαθείς και με ορισμένους ταυτίζεσαι.

Γιατί αυτό ήταν το LOST. Ένας μεγάλος έρωτας. Ένα τρομερό ταξίδι που μας κράτησε γλυκιά συντροφιά και απίστευτα τσιτωμένους ψάχνοντας να εξιχνιάσουμε τα μυστήρια του. Και επειδή οι μεγάλοι έρωτες δεν ξεπερνιούνται εύκολα, για αυτό πολλοί ψάχνουν ακόμη νέες σειρές να τους καλύψουν! Αφού το λέει και η λαϊκή ρήση. «Ο έρωτας, ξεπερνιέται με έρωτα». Και επειδή οι μεγάλες αγάπες δημιουργούν και μεγάλες προσδοκίες, το τέλος, πάντοτε, είναι πιο πικρό… Αφού είναι γνωστό, πως οι μεγάλοι έρωτες, δεν φοράνε νυφικό!



Αλέξης Παπαχρήστος