Battlefield: Hardline Review

Αδιαμφισβήτητα, τα First Person Shooters -και δη αυτά με ισχυρό online προσανατολισμό- ήταν ο βασιλιάς της προηγούμενης γενιάς συστημάτων. Το σκηνικό των σύγχρονων πολεμικών επιχειρήσεων φαίνεται πως ήταν αυτό που το κοινό ζητούσε - και φυσικά οι εταιρείες διανομής και οι ομάδες ανάπτυξης ήταν περισσότερο από πρόθυμες να παραδώσουν ακριβώς αυτό. Τα πρώτα σημάδια του κορεσμού, βέβαια, δεν άργησαν πολύ να κάνουν την εμφάνισή τους, έτσι η βιομηχανία με τη σειρά της βρέθηκε σε μια συνεχή διαδικασία «ανανέωσης» του είδους. Το Battlefield, από την άλλη, ήταν ίσως το μοναδικό franchise που παρέμεινε πιστό στη θεματολογία που το ίδιο άλλωστε εγκαινίασε. Μέχρι τώρα. Στο πλαίσιο του «φρεσκαρίσματος» της εμβληματικής σειράς - και φυσικά εκμεταλλευόμενη το δυνατό όνομα του IP, τα ηνία του Battlefield αναλαμβάνει η Visceral Games, πάντα βέβαια με την βοήθεια της DICE, για να παραδώσει μια διαφορετική εμπειρία. Το όνομα αυτής; Battlefield: Hardline. Ένα αν μη τι άλλο δύσκολο εγχείρημα, αφού η κληρονομιά του Battlefield καλεί μια ομάδα ανάπτυξης να αποδείξει πολλά. Λογικό, άλλωστε, δεδομένου ότι το κοινό έχει συνδέσει το όνομα με μια συγκεκριμένη φόρμουλα, με την παραμικρή παρέκκλιση από αυτήν να μην συνοδεύεται από τις ευνοϊκότερες των υποδοχών - κάτι που έχει συμβεί ακόμα και στην ίδια την DICE.



Λαμβάνοντας αυτό υπόψιν, τα εύσημα είναι απαραίτητα στην ομάδα της Visceral για την τολμηρή απόφαση να παρεκκλίνει από την θεματολογία της σειράς και να ασχοληθεί με τις Αρχές και το οργανωμένο έγκλημα. Εντυπωσιακός είναι και ο τρόπος που θέτει το πλαίσιο για τη δράση, με ένα single-player campaign που δείχνει να δανείζεται μια σειρά στοιχείων τόσο από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, όσο και από πολλές επιτυχημένες παραγωγές της ίδιας της βιομηχανίας των videogames. Πρωταγωνιστής του Battlefield: Hardline είναι Nick Mendoza, ένας νέος και ενθουσιώδης αστυνομικός, αποφασισμένος να πολεμήσει το έγκλημα. Χωρίς να το καταλάβει, ο Mendoza θα μπλεχτεί σε ένα κύκλωμα «βρόμικων» αστυνομικών και θα πέσει θύμα πλεκτάνης, παίρνοντας ο ίδιος το φταίξιμο για τους διεφθαρμένους συναδέλφους του και αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, η προσέγγιση που επιχειρήθηκε από πλευράς Visceral είναι φανερή. Over-the-top δράση, σκηνές που θυμίζουν χολιγουντιανά blockbusters και γνωστοί ηθοποιοί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, όλα συνθέτουν ένα σύνολο υπερβολικά γνώριμο. Η σημαντικότερη όμως διαφορά είναι στην ίδια την αφήγηση και τον τρόπο με τον οποίο η δράση λαμβάνει «σάρκα και οστά».

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ