Πεσμένος στο καναβάτσο ο Ολυμπιακός

Η αποτυχία στο Final Four του Άμπου Ντάμπι άφησε πολλά σημάδια στον Ολυμπιακό τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά. Λίγο μετά τη λήξη της ήττας στον ημιτελικό από τη Μονακό και με την κάκιστη εικόνα που είχαν, οι «ερυθρόλευκοι» έμοιαζαν να έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους. Λες και ήρθε η… συντέλεια του κόσμου για εκείνους και πως πλέον η συνέχεια της σεζόν δεν έχει κάποια σημασία. Δεν μπορεί να δοθεί άλλη λογική εξήγηση για την εικόνα που είχαν οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πρώτο τελικό με τον Παναθηναϊκό.

Στα ντέρμπι κυρίαρχο ρόλο παίζει η ενέργεια. Φυσικά και οι δύο «αιώνιοι» είναι τρομερά καταπονημένοι σωματικά από τη μακρά και επίπονη σεζόν και δεν είναι εύκολο για καμία από τις δύο. Γι’ αυτό και στην τελική ευθεία της χρονιάς, μιλούν κυρίως τα ψυχικά αποθέματα. Από τη μία, ο Παναθηναϊκός έδειξε να έχει, έχοντας φυσικά και τη βοήθεια της έδρας και του κόσμου του. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός το ακριβώς αντίθετο. Μία πολύ «άδεια» ομάδα, που δεν έδειχνε να έχει δυνάμεις να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τέτοιου παιχνιδιού.

Πριν το τζάμπολ στους τελικούς, η ομάδα του Πειραιά ήξερε ότι θα είχε ακόμη πιο δύσκολο έργο, από την στιγμή που γνώριζε ότι θα στερούνταν των υπηρεσιών του βασικού της χειριστή, Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος. Ο Αμερικανός γκαρντ δεν θα προσφέρει καθόλου τις υπηρεσίες του λόγω τραυματισμού, ενώ παράλληλα είχε φροντίσει να γίνει γνωστό, ότι αυτές ήταν οι τελευταίες του ημέρες στο λιμάνι, αφού από την επόμενη σεζόν θα μετακομίσει στο Κάουνας για λογαριασμό της Ζαλγκίρις. Εκεί, ένας προπονητής περιμένει το λεγόμενο step up από τους υπόλοιπους διαθέσιμους παίκτες του. Να βγουν, δηλαδή, μπροστά δίνοντας το κάτι παραπάνω για να καλύψουν το κενό. Κάτι τέτοιο, δεν συνέβη.

Ο Γουόκαπ δυσκολευόταν να κάνει ακόμη και τα απλά. Χαμένα και ανενόχλητα λέι απ, βολές και εύκολα λάθη σε πάσες, ενώ στην άμυνα δεν μπορεί κανείς να πει ότι έκανε αισθητή την παρουσία του. Ο Βιλντόσα μία από τα ίδια, επιμένοντας άστοχα από την περιφέρεια, μετρώντας 0/5 τρίποντα και κάνοντας μέχρι και airball σε αμαρκάριστο τρίποντο από την κορυφή. Και μάλιστα, ο Αργεντινός τραυματίστηκε κιόλας, οπότε μπορεί να μην είναι σε θέση ούτε δωδεκάδα να μπει. Για τον Ντόρσεϊ δεν χρειάζονται πολλά… Σε 8 λεπτά συμμετοχής πήρε πέντε σουτ, όλα άστοχα και γενικά έδειχνε σε άλλο γήπεδο. Εδώ υπάρχει και το ερωτηματικό γιατί να μην ανοίξει κι άλλο το ροτέισον με έναν εκ των Γιαννούλη Λαρεντζάκη ή Μήτρου-Λονγκ…

Από ‘κει και πέρα, όμως, το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν ακόμη μεγαλύτερο. Πόσες και πόσες φορές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, οι «ερυθρόλευκοι» έχαναν την μπάλα μέσα από τα χέρια τους. Έβλεπαν τους παίκτες του Παναθηναϊκού να τους παίρνουν τα ριμπάουντ μέσα από τα χέρια τους, ακόμη κι όταν είχαν χειρότερη θέση από εκείνους, να βάζουν το κορμί τους στην άμυνα, ενώ από την άλλη οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν έδειχναν καμία πρόθεση να κάνουν κάτι ανάλογο. Πρόσφεραν 16 πόντους από τα δικά τους λάθη, ενώ από την άλλη εκείνοι σημείωσαν μόλις 8π. Παράλληλα, δέχτηκαν 13 πόντους στον αιφνιδιασμό και την ίδια ώρα εκείνοι είχαν μόλις 6π. Σ’ αυτό, προστίθεται και η χαώδης διαφορά στους πόντους από τον πάγκο. Από τη μία, οι «πράσινοι» πήραν 34π. και από την άλλη οι «ερυθρόλευκοι» το φτωχό –και καθόλου τίμιο- 10π. Μία επίθεση από μέτρια ως κακή, με ποσοστό 40% στα σουτ εντός πεδιάς, με το απογοητευτικό 26%, έξω από τα 6,75μ.

Ήταν ένα ντέρμπι, στο οποίο νίκησε αυτός που το ήθελε περισσότερο, που λέει και το κλισέ. Χωρίς να εντυπωσιάσει και να πιάσει το πικ της απόδοσής του. Τρεις ημέρες συνεχόμενες να έπαιζαν, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.

Γενικά, ο Ολυμπιακός δεν δείχνει ότι απλώς είναι στα σχοινιά, αλλά ότι έχει πέσει ήδη στο καναβάτσο. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει και μένει να φανεί εάν οι παίκτες και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχουν τη δύναμη να σηκωθούν από αυτό. Μετά την αποτυχία στο Final Four, ακούστηκε το «Όλα για το πρωτάθλημα τώρα». Στον πρώτο τελικό του ΟΑΚΑ δεν φάνηκε αυτό. Στο ΣΕΦ; Κυριακή κοντή γιορτή…