Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν στη… χάντρα των τραγουδιών που κοσμούσαν το δίσκο του με τίτλο «Όσοι αγαπάνε, κλαίνε», υπήρχε και ένα «ρουμπίνι». Ο κόσμος το ξεχώρισε αμέσως και εν μια νυκτί ο Μετζελόπουλος έγινε πρώτο όνομα στις πίστες της Δυτικής Αθήνας και της ελληνικής επαρχίας.
Δεν ήταν άγνωστος μέχρι τότε ο Μετζελόπουλος, αφού είχε στο ενεργητικό του αρκετούς δίσκους με δημοτικά τραγούδια. Άλλωστε, άρχισε να τραγουδάει από τότε που είχε «λιγνά χεράκια», μακριά, ίσια μαλλιά και μόλις 18 χρόνια στην κλεψύδρα της ζωής του.
Κοντά του από την πρώτη στιγμή είχε μεγάλους δεξιοτέχνες, όπως ο Σούκας , ο Σαλέας, ο Βασιλόπουλος, ο Κόρος, οι οποίοι του έγραψαν αρκετά τραγούδια, αλλά αυτό που ξεχώρισε το φύλαγε ο ίδιος για τον εαυτό του.
Το παλικαράκι από το Νεοχώρι( τα παλιά Μπινιερέικα) Αχαϊας είναι πλέον ένας καταξιωμένος τραγουδιστής, με ερμηνευτική γκάμα που καλύπτει τις απαιτήσεις κάθε …εσωτερικού μετανάστη.
Το χειμώνα, αν τον αναζητήσετε, θα τον βρείτε σε κάποιο κέντρο- απόκεντρο ή σε κάποια χοροεσπερίδα της Αττικής. Το μεγάλο κοινό του, όμως, τον περιμένει στα πανηγύρια της Ρούμελης και του Μωριά, εκεί που το κλαρίνο «μπλέκει», σε μια ανεξήγητη συγχορδία , με το μπουζούκι και τα… κοψίδια, για ένα γλέντι που οι επαρχιώτες το καρτερούν για να ξανασυναντήσουν τους δικούς τους ανθρώπους που ξενιτεύτηκαν και οι «πρωτευουσιάνοι» για να ξαναζήσουν στιγμές που τις κουβαλούν στη μνήμη τους, αλλά τους λείπουν από την καινούργια ζωή τους.
O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
