«Μια φορά και έναν καιρό...», είναι η ατάκα με την οποία ξεκινάνε δεκάδες παραμύθια και εκατοντάδες ιστορίες. Είναι μια ατάκα που χρησιμοποιείται για να δώσει έμφαση στην ιστορία από το παρελθόν που θέλει κάποιος να σου διηγηθεί. Συνήθως κάποιος μεγαλύτερος, με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας να είναι... μετρ σε αυτό.
Η εθνική Ιταλίας είναι μια τέτοια ομάδα. Παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο στο χορτάρι, αλλά έξω από αυτό έχει να σου δώσει δεκάδες ιστορίες. Οι ποδοσφαιριστές της, το επιτελείο της, άπαντες έχουν και κάτι ενδιαφέρον να μοιραστούν μαζί μας...
Τζίτζι Ντοναρούμα: «Μια φορά και έναν καιρό, ήμουν υπέρβαρος στα 14 μου»
Ο Τζίτζι Ντοναρούμα από μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Είχε ίνδαλμα τον αδερφό του Αντόνιο και όταν ήρθε η ώρα της μεταγραφής του στα τμήματα υποδομής της Μίλαν, ήταν περιχαρής. Ωστόσο, το ξεκίνημα της καριέρας του στους «ροσονέρι» δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό αφού ο Τζίτζι είχε αρκετά παραπανήσια κιλά όπως είχε εκμυστηρευτεί ο προπονητής τερματοφυλάκων της Μίλαν, Ντάβιντε Πινάτο.
«Ήταν λίγο υπέρβαρος όταν ήρθε στη Μίλαν, αλλά παρόλα αυτά ήταν πολύ εντυπωσιακός με την ικανότητα να μαθαίνει πολύ γρήγορα. Ηταν τρομερό ταλέντο, σκεφτόταν γρήγορα και αυτό η βάση για όλα. Ηταν πάντα ακριβής και καθαρός στις κινήσεις του, κάτι το οποίο ήταν πραγματικά εντυπωσιακό για κάποιον στην ηλικία του παρά τα παραπάνω κιλά».
Το τότε με το τώρα έχει τεράστια διαφορά, με τον Ντοναρούμα πλέον να είναι... στεγνός και ένας εκ των καλύτερων τερματοφυλάκων στον κόσμο.
Άλεξ Μέρετ: «Mια φορά και έναν καιρό, μου έβγαλαν το παρατσούκλι... albatross»
Ο Άλεξ Μέρετ είναι ο δεύτερος τερματοφύλακας της Ιταλίας, πίσω από τον Τζίτζι Ντοναρούμα. Παρόλα αυτά, ο 24χρονος κίπερ της Νάπολι είναι αρκετά ικανός. Έχει από πολύ μικρός το παρατσούκλι... albatross. Το άλμπατρος είναι ένα πουλί το οποίο έχει πιο μεγάλο άνοιγμα φτερών στον πλανήτη, με τον Μέρετ να έχει υπερβολικά μεγάλο άνοιγμα χεριών! Κάτι που ασφαλώς τον βοηθάει στη θέση που αγωνίζεται...
Σαλβατόρε Σιρίγκου: «Mια φορά και έναν καιρό, έχασα δύο φίλους μου στο Μπατακλάν»
Ο Σαλβατόρε Σιρίγκου ήταν στον πάγκο όταν η Ιταλία έδινε ένα φιλικό με το Βέλγιο και την ίδια ώρα γινόταν η τρομοκρατική επίθεση στο Μπατακλάν. Το σπίτι του ήταν κοντά με το σημείο, ανησύχησε για την γυναίκα του, την οποία πήρε τηλέφωνο και έμαθε πως είναι τελικά καλά.
Ωστόσο, ο Σιρίγκου έχασε δύο φίλους του στην τρομοκρατική επίθεση. Οι συμπατριώτες του Πιερ Ινοτσέντι και Στεφάν Αλμπερτίνι, ιδιοκτήτες του εστιατορίου "'Chez Livio" που βρίσκεται στην περιφέρεια του Παρισιού, βρίσκονταν στο σημείο την στιγμή της επίθεσης και άφησαν την τελευταία τους πνοή εκείνο το βράδυ. Ακόμη και τώρα, ο Σιρίγκου θυμάται συχνά τους δύο φίλους του και αρκετές φορές μιλάει γι' αυτούς δημόσια, όταν τον ρωτάνε για το εν λόγω τραγικό συμβάν...
Φραντσέσκο Ατσέρμπι: «Mια φορά και έναν καιρό, νίκησα τον όγκο στους όρχεις και τον αλκοολισμό»
Το καλοκαίρι του 2013 ο Φράνκο Ατσέρμπι διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο στους όρχεις. Έκανε χειρουργείο, το οποίο ήταν επιτυχημένο και ο έμπειρος στόπερ έδειχνε να αφήνει πίσω του την περιπέτεια της υγείας του. Ένα χρόνο αργότερα, ορισμένοι δείκτες στις εξετάσεις ήταν ανεβασμένη, με τον... εφιάλτη να επιστρέφει. Ο Ιταλός σέντερ μπακ υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες από το ξεκίνημα του 2014 και για τρεις μήνες, επιστρέφοντας σε πλήρη δράση με την Σασουόλο στα τέλη του Οκτώβρη.
Ο Ατσέρμπι χαρακτηριζόταν από όλους ως λιοντάρι, αφού είχε καταφέρει να βγει νικητής από τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του. Παρόλα αυτά, λίγο νωρίτερα το 2012 είχε καταφέρει να... επικρατήσει και σε άλλο ένα δύσκολο ματς, αφού κατέφερε να νικήσει τον αλκοολισμό!
«Ήταν λες και είχα ξεχάσει να παίζω. Έπινα συνέχεια, έπινα κυριολεκτικά, τα πάντα. Ακούγεται παράδοξο, αλλά νιώθω πως ο καρκίνος με έσωσε τελικά. Ήταν σαν να είχα ένα στόχο να κυνηγήσω ξανά, ένα όριο να υπερβώ, ώστε να δω ξανά τον κόσμο με μια νέα μάτια», είχε δηλώσει.
Λεονάρντο Σπινατσόλα: «Μια φορά και έναν καιρό, ήθελα να σταματήσω το ποδόσφαιρο στα 14»
Ο Σπινατσόλα είναι ο μεγάλος άτυχος, αφού στον προημιτελικό με το Βέλγιο έκοψε τον αχίλλειο τένοντά του και το τουρνουά τελείωσε άδοξα γι αυτόν. Δεν είναι η πρώτη φορά, πάντως, που ο Σπινατσόλα τραυματίζεται, με τον πρώτο του να έρχεται στα 14 όταν ήταν στις ακαδημίες της Σιένα. Είχε έναν τραυματισμό στον αστράγαλο και θέλησε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, η μητέρα του του είπε να το σκεφτεί ξανά, γιατί μπορεί να μην είχε άλλη ευκαιρία να παίξει ποδόσφαιρο. «Ευτυχώς, την άκουσα», ανέφερε ο Σπινατσόλα μετά από χρόνια...
Λεονάρντο Μπονούτσι: «Μια φορά και έναν καιρό, ο γιος μου έγινε οπαδός της... μισητής Τορίνο»
Να παίζει στην Γιουβέντους και ο γιος σου να είναι οπαδός της Τορίνο! Μη σου... τύχει! Κάπως έτσι και για τον Λεονάρντο Μπονούτσι, ο οποίος είδε τον γιο του Λορέντσο να υποστηρίζει την... μισητή αντίπαλο «γκρανάτα».
Αυτό έγινε επειδή στο σχολείο που πηγαίνει είναι όλοι με την Τορίνο και ο καλύτερος φίλος του Τζάκομο είναι οπαδός της γκρανάτα. Συνεπώς δέθηκε με αυτά τα χρώματα. Όταν βάζει γκολ η Τορίνο κάνει το σήμα του ταύρου (ή του... κοκοριού αν προτιμάτε) όπως ο Μπελότι. Κοιμάται έχοντας δίπλα στο κρεβάτι του ένα καπέλο του Μπελότι.
Ο Μπονούτσι προφανώς δεν θα μπορούσε να έχει πρόβλημα με τον μικρό του γιο. «Θαυμάζω πολύ τον Μπονούτσι. Όχι μόνο επειδή αποδέχεται ότι ο γιος του είναι οπαδός της Τορίνο, αλλά επίσης το δείχνει στα social media, παρόλο που είναι παίκτης της Γιουβέντους. Είναι κάτι που ξεπερνάει το ποδόσφαιρο», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο Μπελότι για τον στόπερ της Γιουβέντους.
Τζόρτζιο Κιελίνι: «Μια φορά και έναν καιρό, πήρα το μπάτσελορ στα οικονομικά και έκανα μεταπτυχιακό στον κλάδο της Διοίκησης Επιχειρήσεων»
Ο Τζόρτζιο Κιελίνι αποτελεί μία από τις σημαίες της Γιουβέντους. Στα 36 του, λίγα χρόνια έχει ακόμα στα γήπεδα. Αν δεν συνεχίσει να βρίσκεται σε αυτά μέσα από κάποια θέση όταν κρεμάσει τα παπούτσια, δεν υπάρχει πρόβλημα... Ο Κιελίνι έχει πάρει το μπάτσελορ στα οικονομικά και έχει κάνει μεταπτυχιακό στον κάδο της Διοίκησης Επιχειρήσεων.
«Οταν ήμουν μικρός στο σχολείο, ορισμένες φορές έλεγα ‘μαμά δεν είμαι καλά, δεν θέλω να πάω σχολείο’, αλλά εκείνη μου απαντούσε πως ‘αν δεν πας στο σχολείο, δεν θα πας και στο ποδόσφαιρο’ και αμέσως… γινόμουν καλά και σηκωνόμουν. Ήταν μία ικανοποίηση, μία διασκέδαση να διαβάζω, δεν με βάραινε. Το να κάνω κάτι διαφορετικό από το ποδόσφαιρο, με κρατούσε οξυδερκή.
Στο διάστημα που προετοιμαζόμουν για εξετάσεις, επίσης διάβαζα όταν βρισκόμουν με την ομάδα. Με βοηθούσε να αποβάλω την ένταση και την πίεση που έχουμε στο ποδόσφαιρο. Οταν γεννήθηκε η κόρη μου, διάβαζα μόνο το διάστημα που έλειπα με την ομάδα. Τώρα είναι πιο εύκολο να σπουδάσεις, από όταν ξεκίνησα εγώ πριν από 15 χρόνια. Υπάρχουν προγράμματα, ειδικά για επαγγελματίες», ανέφερε ο Κιελίνι.
Ζορζίνιο: «Μια φορά και έναν καιρό, έμενα σε ένα δωμάτιο μοναστηριού με άλλα 5 άτομα»
Η ζωή του Ζορζίνιο μέχρι να... πετύχει δεν ήταν ρόδινη. Κάθε άλλο παρά δύσκολη ήταν. Η μητέρα του ήταν το ίνδαλμά του αφού ήταν ποδοσφαιριστής και τον έπαιρνε στις παραλίες της Βραζιλίας για να τον προπονεί. Βέβαια, η Μαρία Τερέζα ήταν αυτή που πήγε και να του... κόψει την καριέρα όταν έμαθε ότι έμενε στη Βερόνα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Βραζιλία, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Στα 17 του λοιπόν ο Ζορζίνιο έμενε στο ίδιο, μικρό, δωμάτιο με άλλα πέντε άτομα από τις ακαδημίες της Βερόνα. Το εν λόγω δωμάτιο βρισκόταν μέσα σε ένα αρχαίο μοναστήρι, έχοντας ως μοναδική παρέα τους μοναχούς που βρίσκονταν σε αυτό. «Ήταν ένα μέρος με μοναχούς, που μέναμε εμείς από τις ακαδημίες. έξι παιδιά σε ένα μικρό δωμάτιο για ενάμιση χρόνο, ενώ μας έδιναν 20 ευρώ την εβδομάδα για τα έξοδά μας. Αυτοί οι άνθρωποι μας σέβονταν και μας πρόσεχαν, όμως, ενώ το φαγητό ήταν υπέροχο. Είχαμε βέβαια και ωράριο, αφού μέχρι τις έντεκα το βράδυ έπρεπε να επιστρέψουμε στο σπίτι», είχε εκμυστηρευτεί ο Ζορζίνιο. Ευτυχώς, τελικά έπεισε την μητέρα του να παραμείνει εκεί και να μην γυρίσει στην Βραζιλία...
Μάνουελ Λοκατέλι: «Μια φορά και έναν καιρό, ήθελα να γίνω ντετέκτιβ»
Γεννημένος στο Πεσκάτε της Λομβαρδίας, ο Μάνουελ Λοκατέλι είχε μια απλή ζωή κοντα στη λίμνη Κόμο και τα όνειρά του διέφεραν αρκετά από αυτά που πραγματοποιεί τώρα. Τι εννοούμε; Ο επαγγελματικός του προσανατολισμός ήταν άλλος, αφού ο Λοκατέλι είχε ως χόμπι το ποδόσφαιρο και ήθελε να γίνει ντετέκτιβ.
Είχε, μάλιστα, ένα backpack, στο οποίο πάνω είχε γράψει «Manuel Locatelli: FBI Agent». Τελικά, το ποδόσφαιρο τον... κέρδισε και άφησε πίσω του το όνειρο του ντετέκτιβ.
Νικολό Μπαρέλα: «Μια φορά και έναν καιρό, μου έβγαλαν το παρατσούκλι... τρανζίστορ»
Ο Νικολό Μπαρέλα διαφέρει αρκετά από τις σημερινές... ντίβες. Δεν είναι το στιλ του έτσι, ούτε ο τύπος που θα ψωνιστεί και θα το πάρει πάνω του. Εσωστρεφής, σεμνός και ταπεινός, βάζοντας πάνω από όλα την οικογένειά του. Μόνο σε αυτούς ανοίγεται ο Μπαρέλα, γι' αυτό και τον φωνάζουν «τρανζίστορ».
Όταν βρίσκεται με τους οικείους του δεν σταματάει να μιλάει, να λέει ιστορίες από την καριέρα του αλλά και να συζητάει ό,τι μπορείς να φανταστείς. «Minhas Familia ea Minha Vida», που σημαίνει «η οικογένεια είναι η ζωή μου» γράφει ένα από τα τρία τατουάζ του, που δείχνει την μεγάλη του αγάπη για τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του. Τον ελεύθερο του χρόνο τον αφιερώνει στην οικογένεια του και σε ταξίδια σε όμορφα μέρη, ενώ θεωρεί πως ο πατέρας του είναι μια πηγή αγάπης που του δείχνει το δρόμο της επιτυχίας.
Μάρκο Βεράτι: «Μια φορά και έναν καιρό, ζήτησα από την Παρί να μου βάλουν δορυφορικό πιάτο για να βλέπω την Πεσκάρα»
Γεννημένος στο Μανοπέλο, δεν θα μπορούσε να υποστηρίζει κάτι άλλο από την Πεσκάρα. Από μικρός στο πέταλο για την αγαπημένη του ομάδα, ο Μάρκο Βεράτι είναι ένας... αληταράς των γηπέδων, ενώ η συμπεριφορά του έξω από αυτά δεν θυμίζει και τον καλύτερο επαγγελματία αφού καπνίζει, πίνει και ξενυχτάει. Για καλό του ίδιου και των προπονητών του, αυτό δεν βγαίνει στο γήπεδο όπου τρεχει ακατάπαυστα!
Ο Βεράτι έχει να διηγηθεί μια ωραία ιστορία για τις πρώτες του ημέρες στην Παρί Σεν Ζερμέν, δείχνοντας παράλληλα την αγάπη του για την Πεσκάρα: «Όταν έφτασα στην Παρί και έφυγα από το ξενοδοχείο για να μετακομίσω στο πρώτο μου παριζιάνικο διαμέρισμα, το πρώτο πράγμα που ζήτησα από τον σύλλογο, ήταν να πει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού που θα έμενα αν μπορούσα να εγκαταστήσω ένα δορυφορικό πιάτο στη στέγη, ώστε να μπορώ να παρακολουθώ τους αγώνες της αγαπημένης μου Πεσκάρα. Δεν υπάρχει πρόβλημα μου είπαν. Θα έχεις την δορυφορική εγκατάσταση άμεσα. Αλλά μόλις υπέγραψα το συμβόλαιο, ήρθαν να με δουν για να μου πουν ότι δεν ήταν πλέον δυνατό αυτό, γιατί δεν τους το επέτρεπε ο κανονισμός στο κτήριο. Φανταστείτε την έκπληξη μου.
Χωρίς να το σκεφτώ πολύ, έτσι απλά έβαλα το δορυφορικό πιάτο στο μπαλκόνι μου. Ήταν πραγματικά άσχημο να το βλέπεις και καθόλου έξυπνο αυτό που έκανα αλλά η ανάγκη για να βλέπω την Πεσκάρα ήταν πολύ μεγάλη.
Είπα στους ανθρώπους της Παρί να σπάσουν το συμβόλαιο, και όλοι άρχισαν να γελάνε. Τελικά τους έπεισα και έτσι κατέληξα να μετακινηθώ σε ένα νέο σπίτι όπου θα μπορούσα να εγκαταστήσω το δορυφορικό μου πιάτο και να παρακολουθώ την Πεσκάρα στους αγώνες της στη Serie B».
Ματέο Πεσίνα: «Μια φορά και έναν καιρό, έκανα μαθήματα μπαλέτου»
Ο Ματέο Πεσίνα είναι ένας κουλ τύπος που πηγαίνει στις προπονήσεις και τους αγώνες της Ιταλίας (αλλά και της Αταλάντα) με μια υπογεγραμένη τσάντα από ιστοσελίδα πορνό. Ωστόσο, ο Πεσίνα ξεκίνησε τον αθλητισμό από το... μπαλέτο! Σπουδάζει οικονομικά αυτή τη στιγμή, παρακολουθεί τα μαθήματά του στο πανεπιστήμιο όταν βρει χρόνο, αλλά όταν ήταν μικρός συμμετείχε σε διαγωνισμούς μπαλέτου!
Έχει δηλώσει πως προτιμά να διαβάζει από το να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια και θα ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας, όπως η μητέρα του. «Όταν ήμουν νεότερος, διάβαζα μαθηματικά και γεωμετρία. Με βοήθησαν να αναπτύξω την ταχύτητα της σκέψης μου, κάτι απαραίτητο στη θέση που παίζω, αφού ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου κάνει τη διαφορά».
Λορέντσο Ινσίνιε: «Μια φορά και έναν καιρό, με απέρριψαν Ίντερ και Τορίνο γιατί ήμουν κοντός»
Ο Λορέντσο Ινσίνιε μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί και ως «μάγος τσέπης» λόγω της φιγούρας του. Βλέπετε, δεν είναι και το πρώτο μπόι, ωστόσο τα όσα κάνει στο γήπεδο είναι πραγματικά... θαυματουργά!
«Η πρώτη ομάδα που αγωνίστηκα ήταν η Ολίμπια Γκρουμέζε, από την οποία πήγα στη Νάπολι. Το πρώτο τρόπαιο που κατέκτησα ήταν ως καλύτερος ποδοσφαιριστής σε ένα τουρνουά νέων στο Τορίνο. Το τρόπαιο ήταν μεγαλύτερο από εμένα! Ήμουν πολύ περήφανος. Πριν τη Νάπολι, η Ίντερ και η Τορίνο με προσέγγισαν αλλά τελικά δεν προχώρησαν στην απόκτησή μου γιατί ήμουν πολύ κοντός. Τότε στεναχωρήθηκα...», είχε πει και μάλλον τώρα η Τορίνο και η Ίντερ τραβάνει τα μαλλιά τους!
Ντομένικο Μπεράρντι: «Μια φορά και έναν καιρό, με είδαν να παίζω 5x5 και με πήρε η Σασουόλο και μετά αποκλείστηκα από την εθνική Ιταλίας»
Ο Ντομένικο Μπεράρντι έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί! Η μετακίνησή του στην Σασουόλο έγινε σε μικρή ηλικία, ούτε 14 δεν ήταν ακόμη και μάλιστα οι «νεροβέρντι» τον βρήκαν από... σπόντα! Είχε πάει να επισκεφτεί τον αδερφό του στην πόλη που σπούδαζε και πήγαν μαζί και με κάποιους φίλους τους να παίξουν 5x5. Ένας σκάουτερ της Σασουόλο τον τσέκαρε, τον πήρε για δοκιμαστικά και σε 20 λεπτά τους έπεισε.
Ο χαρακτήρας του ιδιόρρυθμος, δεν τον εμπόδισε, όμως, να δείξει το πλούσιο ταλέντο του, αλλά του μπήκε και ορισμένες φορές εμπόδιο. Όταν για παράδειγμα έμεινε εκτός της εθνικής Ιταλίας under 19, γιατί άργησε μισή ώρα να πάει για προπόνηση. Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις, με την ομοσπονδία να τον αποκλείζει από την εθνική Ιταλίας για μισό χρόνο. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε μερικά χρόνια αργότερα, όντας βασικός στην πορεία της «σκουάντρα ατζούρα» προς τα ημιτελικά.
Τζάκομο Ρασπαντόρι: «Mια φορά και έναν καιρό, είχα αφίσα του Ετό στο δωμάτιό μου»
Ο Ρασπαντόρι αποτελεί έναν ιδιαίτερα υποσχόμενο ποδοσφαιριστή. Ο Ιταλός φορ της Σασουόλο είναι δηλωμένος οπαδός της Ίντερ και δεν το κρύβει, έχοντας δηλώσει κατά καιρούς πως θέλει να φορέσει τα νερατζούρι. «Είχα αφίσα του στο δωμάτιό μου. Ήμουν τρελός με τον Ετό και τον είχα θαυμάσει το 2010 στην χρονιά του τρεμπλ» είχε πει ο νεαρός επιθετικός σε συνέντευξή του πριν από μερικά χρόνια.
Πάντως, ο Ρασπαντόρι συνδυάζει το ποδόσφαιρο και με τις σπουδές του. «Διαβάζω τα πρωινά στο δωμάτιο, μόνος μου. Σπουδάζω Μηχανολογία και ετοιμάζομαι για την εξεταστική του Σεπτεμβρίου», ανέφερε προ εβδομάδων.
Τσίρο Ιμόμπιλε: «Μια φορά και έναν καιρό, με κατηγορούσαν πως έπαιζα παράνομα στοίχημα»
Όταν οι ισπανικές Αρχές έπιασαν τον Ραούλ Μπράβο για συμμετοχή σε κύκλωμα στημένων αγώνων, οι καταγγελίες άρχισαν να εξαπλώνονται σε όλη την Ευρώπη. Έφτασαν, μάλιστα μέχρι την Ιταλία και μέχρι τα... αυτιά του Τσίρο Ιμόμπιλε, λέγοντας πως έπαιζε παράνομα στοίχημα και είχε συμμετοχή σε «στήσιμο» αγώνων.
«Ο πελάτης μου με έχει ήδη ενημερώσει να κινήσω όλες τις νόμιμες διαδικασίες, απέναντι σε αυτούς που ζημιώνουν την φήμη, την εικόνα και την επαγγελματική ακεραιότητα του. Τονίζουμε πως οποιαδήποτε είδηση περί εμπλοκής του Ιμόμπιλε στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι αναληθής και ψευδής», δήλωσε χαρακτηριστικά ο δικηγόρος του Ιταλού επιθετικού. Ο Ιμόμπιλε, πάντως, όπως φαίνεται δεν έχει κάποια ανάμειξη αφού η υπόθεσή του δεν έχει προχωρήσει στα δικαστήρια και μάλλον πήγε να... λερωθεί αδίκως το όνομά του.
Ρομπέρτο Μαντσίνι: «Μια φορά και έναν καιρό, απέρριψα την εθνική Ιταλίας γιατί δεν ήθελα να παίξω φορ»
Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι ως ποδοσφαιριστής είχε εγωισμό, αλλά και... ξεροκεφαλιά! Σε σημείο που καμιά φορά του έκαναν κακό. Κλήθηκε στην εθνική Ιταλίας στα 19 του, όμως το έσκασε από το ξενοδοχείο σε μια περιοδεία στις ΗΠΑ και πήγε να δει τη Νέα Υόρκη. Ο Μπέαρζοτ τον τιμώρησε και δεν τον ξανακάλεσε για περίπου δυο χρόνια.
Λίγο αργότερα, το 1994 αρνήθηκε να πάει στις ΗΠΑ και στο Μουντιάλ γιατί ο Αρίγκο Σάκι ήθελε να τον χρησιμοποιεί ως σέντερ φορ. Ήταν η τελευταία φορά που κλήθηκε, παρότι δεν πήγε, στην «σκουάντρα ατζούρα» και δεν βρέθηκε ποτέ ξανά στην αποστολή της καταγράφοντας μόλις 36 εμφανίσεις...
Τζανλούκα Βιάλι: «Μια φορά και έναν καιρό, έμαθα ότι έχω καρκίνο»
Ραντεβού με την... ατυχία είχε ο Τζανλούκα Βιάλι, πλέον βοηθός του Ρομπέρτο Μαντσίνι στον πάγκο της Ιταλίας. Ωστόσο, ο Βιάλι σκόραρε το μεγαλύτερο γκολ της ζωής του. Από το 2017 και έπειτα ο Βιάλι καταπολεμούσε τον καρκίνο του παγκρέατος, με την κατάσταση της υγείας του να βελτιώνεται συνεχώς. Πλέον, μπορεί κανείς να πει πως είναι καλά, αλλά όπως επανειλημμένα έχει πει ο ίδιος, πρέπει να πάρει κάποια χρόνια μέχρι να θεωρηθεί πλήρως θεραπευμένος.
«Είχα καρκίνο, φορούσα ένα πουλόβερ κάτω από το πουκάμισό μου, γιατί οι άλλοι δεν έπρεπε να δουν τίποτα, έπρεπε να είμαι ο Βιάλι, που όλοι ήξεραν. Τώρα είμαι καλύτερα. Είμαστε το προϊόν των σκέψεών μας. Το σημαντικό δεν είναι να κερδίσεις, πρέπει να σκέφτεσαι με νικηφόρο τρόπο. Στη ζωή το 10 τοις εκατό, είναι τι συμβαίνει σε εμάς και το 90 τοις εκατό, πώς το χειριζόμαστε. Ελπίζω ότι η ιστορία μου μπορεί να βοηθήσει άλλους ανθρώπους ωστε να ασχοληθούν με αυτή την αρρώστια με τον σωστό τρόπο. Θα ήθελα κάποιος να με κοιτάξει και να μου πει: "Ευχαριστώ, χαρη σε σένα, δεν έχω παραιτηθεί"
Δεν το ζω σαν μια μάχη, επειδή δεν μπορείς να δώσεις μια μάχη ενάντια σε κάτι που μπορεί να είναι πιο δυνατό από εσένα. Νόμιζα ότι ήταν ένα ταξίδι, με έναν επισκέπτη εντελώς ανεπιθυμητό. Ακολούθησα αλλη θεραπεία και έπρεπε να υπάρχουν φυσικές και ψυχικές συνθήκες για να αναλάβω αυτή την ευθύνη», υποστήριξε ο Βιάλι.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
