Όταν ο Γκασκόιν μέθυσε στο ημίχρονο και έπειτα σκόραρε δύο γκολ σε τελικό

Για τον Πολ Γκασκόιν δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, αφού αποτελεί έναν από τους πιο εμβληματικούς Άγγλους ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Στο γήπεδο, ο Gazza ήταν γνωστός για την ευφυΐα του, την τεχνική του και την ικανότητά του να αλλάζει τη ροή ενός αγώνα. Ωστόσο, πέρα από τις αθλητικές επιτυχίες, η ζωή του Γκασκόιν σημαδεύτηκε από βαθιά προσωπικά δράματα. Οι μάχες του με τον αλκοολισμό και την ψυχική υγεία ήταν έντονες και πολλές φορές τον ακολουθούσαν στους αγωνιστικούς χώρους.

Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε, ο 58χρονος πλέον Γκασκόιν μίλησε για τους «δαίμονες» του που οφείλονται στα τραύματα παιδικών χρόνων, συγκίνησε για όλα αυτά που τον καθόρισαν ως άνθρωπο και αποκάλυψε μια στιγμή στην καριέρα του, όπου έπειτα από προτροπή του προπονητή του, ο εθισμός του στο αλκοόλ συνάντησε το απαράμιλλο ταλέντο του και το αποτέλεσμα ήταν η Ρέιντζερς να κατακτήσει το Λιγκ Καπ Σκωτίας.

Στον τελικό του σκωτσέζικου Λιγκ Καπ το 1996, αγωνιζόμενος με τη Ρέιντζερς κόντρα στη Χαρτς, ο Γκασκόιν ήπιε μπράντι στο ημίχρονο κατόπιν προτροπής του προπονητή του. «Ήταν το ημίχρονο ενός τελικού Κυπέλλου. Ο προπονητής με ρώτησε αν είχα πιει και του απάντησα όχι. Μου απάντησε “τότε πήγαινε να πιεις ένα ποτό”. Ήπια εννιά ποτά, σκόραρα δύο φορές και βραβεύτηκα ως ο καλύτερος παίκτης του αγώνα», θυμάται ο ίδιος.



Βέβαια, η εξήγηση για το γεγονός αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο υπόβαθρο του ανθρώπου Πολ και όχι του ποδοσφαιριστή Γκασκόιν. Ο Πολ λοιπόν, μόλις σε ηλικία δώδεκα ετών, βίωσε ένα τραυματικό γεγονός, όταν ένας οκτάχρονος φίλος του χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και πέθανε στην αγκαλιά του. Ο μικρός Πολ κατηγορούσε τον εαυτό του για το ατύχημα και αυτό το περιστατικό του προκάλεσε αρκετά τικ, οδηγώντας αργότερα τη μητέρα του να τον πάει σε ψυχίατρο. Το ποδόσφαιρο έγινε η διέξοδός του, βοηθώντας τον να ξεχάσει προσωρινά το τραύμα.

Πλέον, μιλάει ανοιχτά για το πρόβλημά του με το αλκοόλ και προσπαθεί να εμπνεύσει. «Είναι μια διαρκής μάχη» τονίζει, ενώ αποφάσισε να εκδόσει την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Eight» (Οκτώ). Όσο για τον τίτλο του βιβλίου, ο Γκασκόιν σημειώνει πως «δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, αλλά με όσα έχω περάσει. Το νούμερο οκτώ ήταν καλό στο γήπεδο (σ.σ. το νούμερο που φορούσε), αλλά όχι όταν έπιασα το ποτό».

Ένας αριθμός λοιπόν που ενσαρκώνει τη δυαδικότητα της ζωής του: τη δόξα και την επιτυχία στο ποδόσφαιρο από τη μια, και τον πόνο, την απώλεια (του οκτάχρονου φίλου του) και τον εθισμό από την άλλη. Ο Γκασκόιν χρησιμοποιεί αυτόν τον αριθμό για να εκφράσει πώς η ίδια πτυχή της ζωής του μπορεί να έχει εντελώς διαφορετική σημασία ανάλογα με το πλαίσιο. Μια ιστορία που δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά τις προσωπικές του δοκιμασίες και το πώς μια στιγμή σε νεαρή ηλικία μπορεί να σε ακολουθεί για την υπόλοιπη ζωή.

'What is it about alcohol that means you can never feel like you've conquered it?'@susannareid100 and Richard talk to Paul Gascoigne about his struggles with alcoholism and mental health. pic.twitter.com/NaIGCHIl3t

— Good Morning Britain (@GMB) October 13, 2025