Λάτσι στο sport-fm.gr: «Με ήθελαν Ίντερ και Ρόμα, αλλά με έπεισε ο Ίβιτς - Θα τα πάει καλά κόντρα στην Τσέλιε η ΑΕΚ»

Μόλις 23 χρονών, ο Ζίγκα Λάτσι έχει ήδη βιώσει όσα λίγοι ποδοσφαιριστές σε ολόκληρη την καριέρα τους. Τα πρώτα βήματα στο ποδόσφαιρο, την πίεση των μεγάλων ομάδων, αλλά και τον πόνο των τραυματισμών που τον ανάγκασαν να σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Παρά τη σύντομη πορεία του, η εμπειρία αυτή τον διαμόρφωσε ως άνθρωπο, τον «πέτρωσε» και τον έκανε ακόμα πιο δυνατό, διδάσκοντάς τον ότι το πιο σημαντικό δεν είναι μόνο οι τίτλοι και οι νίκες, αλλά οι σχέσεις που δημιουργείς και ο σεβασμός που αφήνεις πίσω σου.

Όταν αποχώρησε από την ΑΕΚ, όλοι γύρω του αναγνώρισαν την αξία του, όχι μόνο ως ποδοσφαιριστή, αλλά ως καλό άνθρωπο. Αυτό είναι το μέτρο της αληθινής επιτυχίας για εκείνον. Παρά την απόφασή του να ζήσει για λίγο μακριά από τα φώτα του ποδοσφαίρου, με σταθερό ωράριο και πιο καθημερινή ζωή στη γενέτειρά του Σλοβενία, η αγάπη του για το παιχνίδι παραμένει αμείωτη, με το βλέμμα ανοιχτό σε επιστροφή από διαφορετικό ρόλο.

Στη συνέντευξη που έδωσε στον Στέφανο Χωριανόπουλο, ο Λάτσι μιλάει για τις προτάσεις που δέχτηκε από μεγάλες ιταλικές ομάδες, για το πώς τον έπεισε ο Ίλια Ίβιτς να έρθει στην ΑΕΚ, αλλά και για το πώς έχει καταφέρει να μετατρέψει ο Άλμπερτ Ριέρα την Τσέλιε στην κορυφαία ομάδα της Σλοβενίας.



Αυτή τη στιγμή παίζεις ακόμα ποδόσφαιρο; Πώς είναι η καθημερινότητά σου;

«Ναι, παίζω ποδόσφαιρο συνέχεια. Με τον αδερφό μου παίζουμε, ο οποίος με βοήθησε στα παιδικά μου χρόνια να γίνομαι καλύτερο. Παίζω σε δύο ερασιτεχνικές ομαδες τώρα, αλλά το ποδόσφαιρο είναι γύρω μου σχεδόν συνέχεια. Η κοπέλα μου μάλιστα μού λέει ότι είμαι περισσότερο εκτός σπιτιού παρά μέσα τώρα παρά όταν έπαιζα επαγγελματικά. Το καταλαβαίνω, αλλά για μένα και την οικογένειά μου το ποδόσφαιρο είναι πάθος».

Πότε ξεκίνησε αυτή η αγάπη για το ποδόσφαιρο; Από ποιον την πήρες;

«Το πάθος το πήρα από τον πατέρα μου. Ήταν ποδοσφαιρικός άνθρωπος. Και είχα πάντα δίπλα μου τον μεγαλύτερο αδερφό μου, που είναι ενάμιση χρόνο πιο μεγάλος. Εκείνος ήταν πιο δυνατός, πιο γρήγορος, και με ωθούσε πάντα να προσπαθώ να τον κερδίσω. Αυτή η κόντρα, αυτή η θέληση να τον ξεπεράσω, με έσπρωξε πολύ στο να βελτιωθώ».

Στην ΑΕΚ ήσουν στόπερ. Σε τι θέση παίζεις τώρα;

«Στα νιάτα μου ήμουν κυρίως μέσος, επιτελικός μέσος. Είχα καλή τεχνική και μου άρεσε να έχω την μπάλα. Όταν μεγάλωσα λίγο απότομα και πήρα ύψος, και επειδή ήμουν πολύ γρήγορος, μου είπαν να παίξω και πιο πίσω, ως αμυντικός. Το δοκίμασα, αλλά έλεγα πάντα ότι θέλω να έχω την μπάλα στα πόδια, να δημιουργώ.

Παρόλα αυτά δεν φοβόμουν ποτέ τα μαρκαρίσματα, μου άρεσε να μπαίνω δυνατά στις φάσεις. Αλλά, το ποδόσφαιρο για μένα είναι να έχω την μπάλα, να παίζω δημιουργικά. Έτσι ένιωθα πιο ολοκληρωμένος μέσα στο παιχνίδι».

Σκέφτεσαι καθόλου την προπονητική;

«Ναι, το σκέφτομαι σοβαρά. Έχω πει ότι πιθανότατα θα ξεκινήσω τις άδειες προπονητικής, ίσως τον χειμώνα ή του χρόνου. Ακόμα δεν λέω ότι τελείωσα με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, απλά το έχω βάλει σε παύση. Θέλω να παίζω για απόλαυση τώρα, αλλά σίγουρα θα κάνω και τα διπλώματα για να έχω αυτή την επιλογή. Προς το παρόν ψάχνω μια κανονική δουλειά να πηγαίνω από Δευτέρα έως Παρασκευή».

Πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι σε ήθελαν. Τι σε έκανε να επιλέξεις την ΑΕΚ;

«Ναι, υπήρχε ενδιαφέρον από Ιταλία, όπως από Αταλάντα, Ρόμα, Ίντερ αλλά και άλλες ομάδες που επένδυαν στα ταλέντα όπως η Σάλτσμπουργκ. Στην ΑΕΚ ένιωσα ότι με αντιμετωπίζουν ως ισότιμο ποδοσφαιριστή, όχι ως πιτσιρικά. Ο Ίλια Ίβιτς μου είπε ότι θα βρίσκομαι στην τετράδα των στόπερ, κάτι που δεν μου το εγγυόταν άλλη ομάδα.

Με αυτόν τον τρόπο έπρεπε να αγωνιστώ για τη θέση μου όπως όλοι οι υπόλοιποι. Πολλοί θα επέλεγαν τη Σάλτσμπουργκ, αλλά ήθελα να με αντιμετωπίζουν ως κανονικό ποδοσφαιριστή και όχι ως νεαρό τοποθετώντας με μαζί με άλλους νεαρούς. Με βοήθησε να ωριμάσω όχι μόνο ποδοσφαιρικά αλλά και ως άνθρωπος και να μάθω να ζω μόνος μου. Αν έπρεπε να ξανακάνω την επιλογή, πιθανότατα θα έκανα το ίδιο».

Ήταν δύσκολο να φύγεις από τη Σλοβενία σε τόσο μικρή ηλικία;

«Ήταν δύσκολο γιατί ήμουν μόλις 17 και η ζωή ήταν διαφορετική στην Ελλάδα. Άλλη εντελώς κουλτούρα. Στη Σλοβενία πρωί θεωρείται μέχρι 10 και στις 12 τρώμε μεσημεριανό. Μου είπαν ότι η πρώτη μου προπόνηση θα γινόταν πρωί και περίμενα να ακούσω μια ώρα τύπου 8, αλλά μου είπαν τελικά 12 (γέλια).

Βέβαια, είχα στήριξη από τους γονείς μου καθώς μιλούσαμε βιντεοκλήσεων και πολλές φορές ήρθαν στην Ελλάδα. Είχα και τον ατζέντη μου να με συμβουλεύει, και αρκετοί συμπαίκτες μιλούσαν μαζί μου. Στην ΑΕΚ ένιωσα ζεστασιά και ότι θέλουν να με βοηθήσουν, οπότε οι δύσκολες στιγμές ήταν πιο ανεκτές».

Εννοείς τους τραυματισμούς σου;

«Ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της καριέρας μου. Τραυματιζόμουν για δύο μήνες, επέστρεφα και στο πρώτο παιχνίδι έμενα και πάλι εκτός για καιρό. Είναι απογοητευτικό να χάνεις τον ρυθμό σου συνεχώς. Αλλά πάντα έβαζα στο μυαλό μου ότι όλα θα πάνε καλά. Πίστευα στον Θεό και πως ό,τι γίνεται είναι για καλό. Έδινα το 100% ή και 120% για να επιστρέψω. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα».

Έκανες φίλους στην ομάδα;

«Ναι, κρατάω στενή φιλία με τον Σάμπαναζόβιτς, αν και δεν παίζουμε πλέον μαζί. Μιλάμε ακόμα κάθε εβδομάδα και διατηρούμε την επικοινωνία μας. Θα δω επίσης και τους Βίντα και Γκατσίνοβιτς, όπως και όλη την ομάδα πριν το παιχνίδι με την Τσέλιε».

Απόλαυσες τη ζωή στην Αθήνα εκτός γηπέδου;

«Ναι. Όχι τόσο τη νυχτερινή ζωή βέβαια, δεν είμαι τύπος που πηγαίνει σε κλαμπ. Μου αρέσουν τα ήσυχα μέρη, δείπνα με φίλους και οικογένεια. Πήγα μόνο μία φορά σε κλαμπ, και γενικά προτιμώ τη γαλήνη. Ακόμα και στη Σλοβενία ζω σε ήσυχη περιοχή, οπότε είμαι συνηθισμένος».

Χιμένεθ ή Αλμέιδα;

«Ο Χιμένεθ μου έδειξε εμπιστοσύνη και με έβαλε να παίξω, οπότε αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Ο Αλμέιδα μπορεί να μην με υπολόγιζε, αλλά ήταν πάντα ειλικρινής μαζί μου. Και για αυτό κατάφερε και τους κέρδισε όλους στην ομάδα και να πάρει το πρωτάθλημα από την πρώτη χρονιά.

Όταν ήρθε κατάφερε να ποτίσει τον οργανισμό με την επιθυμία της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Ακόμα και όσοι δεν έπαιζαν, πανηγύριζαν πιο πολύ από αυτούς που ήταν μέσα. Από τον πρώτο έως τον τελευταίο άνθρωπο στο κλαμπ, ο Αλμέιδα τους έπεισε και τους έβαλε στη διαδικασία του πρωταθλητισμού».

Πιο δύσκολος αντίπαλος στην Ελλάδα;

«Στην προπόνηση ο Λιβάγια και ο Μάνταλος, ενώ πάντα με δυσκόλευε ο ψηλός επιθετικός του Αστέρα Τρίπολης, ο Μπαράλες».

Πώς ήταν η αποχώρησή σου από την ΑΕΚ;

«Ήταν όμορφα. Θα σου πω κάτι που δεν το έχω αναφέρει. Όταν πήγα να χαιρετήσω τα μέλη της ομάδας όταν έφευγα, με αγκαλιάσαν όλοι, μου είπαν ότι είμαι καλός άνθρωπος. Για μένα αυτό είναι πιο σημαντικό κι από το να είσαι καλός παίκτης. Θέλω να έχω καλές σχέσεις με όλους, και αυτό κρατάει η καρδιά μου».

Παρακολουθείς ακόμα την ΑΕΚ ή άλλες ομάδες;

«Ναι, βλέπω όλα τα highlights, τις μεταγραφές και τις νέες κινήσεις. Θα πάω και στο γήπεδο για να δω το ματς με την Τσέλιε. Μάλιστα όλη η οικογένειά μου θα φοράει φανέλες ΑΕΚ. Φυσικά και θα υποστηρίζουμε την ΑΕΚ».

Τι γνώμη έχεις για την Τσέλιε;

«Την άλλαξε εντελώς ο Άλμπερτ Ριέρα. Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και σε επίπεδο σχέσεων. Επειδή μιλάω με κάποια παιδιά από την ομάδα, είναι μια οικογένεια. Επίσης η Τσέλιε είναι πολύ καλή με την μπάλα στα πόδια. Παίζει οργανωμένα από πίσω και οι παίκτες έχουν αυτοπεποίθηση. Γνωρίζουν να διαχειρίζονται τον ρυθμό του παιχνιδιού και να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες τους».

Πού θεωρείς ότι μπορεί να χτυπήσει η ΑΕΚ;

«Όταν χάνουν την μπάλα είναι λίγο ανοιχτοί. Δεν έχουν κακή άμυνα, αλλά όταν χάνουν την ισορροπία τους, αφήνουν χώρους στον αντίπαλο. Ειδικά όταν μένουν πίσω στο σκορ, παίρνουν πολλά ρίσκα».

Τέλος, πιστεύεις ότι η ΑΕΚ μπορεί να νικήσει;

«Εννοείται. Είναι πολύ καλή ομάδα η ΑΕΚ και πολύ οργανωμένη. Δέχεται δύσκολα γκολ και έχει την ποιότητα, ειδικά στα εξτρέμ, για να χτυπήσει την Τσέλιε. Είμαι πολύ αισιόδοξος και πιστεύω ότι θα τα πάει καλά».