Και τέλος πάντων ποια είναι αυτή η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ;

Η επιστροφή της Λιντς στην Premier League πριν από περίπου έναν χρόνο σηματοδότησε το «ξύπνημα» ενός «κοιμώμενου γίγαντα». Για μια ομάδα σαν τα «καναρίνια», με τεράστια οπαδική βάση, ιστορικό γήπεδο και κάμποσα τρόπαια, τα 16 χρόνια μακριά από τα «σαλόνια» του αγγλικού ποδοσφαίρου ήταν πάρα πολλά.

Αλλά για τους οπαδούς μιας άλλης ομάδας, γύρω στα 700 χλμ. νοτιότερα, αυτό δεν είναι τίποτα. Πολλαπλασιάστε επί τρία το «16» της Λιντς και έχετε 48. Τα χρόνια, δηλαδή, που η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ απουσίαζε από την πρώτη κατηγορία του Βελγίου.

Και γιατί αυτό είναι αξιοσημείωτο; Γιατί όταν μιλάμε για «κοιμώμενους γίγαντες», η ομάδα από το Σεν-Ζιλουάζ των Βρυξελλών είναι Ο «κοιμώμενος γίγαντας». Βρείτε άλλη περίπτωση, όπου η τρίτη πιο επιτυχημένη ομάδα οποιασδήποτε χώρας έχει να παίξει παιχνίδι πρώτης κατηγορίας σχεδόν μισό αιώνα!

Γράφει ο Νίκος Ράλλης

Η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ, λοιπόν, όχι απλά επέστρεψε φέτος, αλλά (όσοι ασχολείστε με το στοίχημα ή γουστάρετε απλά την… Jupiler Pro League το έχετε νιώσει στο πετσί σας αυτό), έχει βαλθεί να βάλει μπουρλότο στο πρωτάθλημα! Μετά από 10 αγωνιστικές, η νεοφώτιστη φιγουράρει στην 3η θέση της βαθμολογίας, έναν μόλις βαθμό πίσω από τις πρωτοπόρους Έουπεν και Αντβέρπ, έχοντας ξεράνει σχεδόν τους πάντες. Αλλά τέλος πάντων ποια είναι αυτή η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ;

Ιστορικά, η Ουνιόν, η «Ένωση» αν θέλετε, που εδρεύει στην περιοχή Φόρεστ των νότιων Βρυξελλών, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ του Βελγίου. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα πραγματικό μεγαθήριο, κατακτώντας 11 τίτλους, με πιο πρόσφατο το 1935. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ουνιόν έκανε ένα τρελό σερί, παραμένοντας αήττητη σε 60 αγώνες. Ρεκόρ Βελγίου μέχρι σήμερα! «Είναι γνωστό τι ήταν η Ουνιόν», είχε δηλώσει λίγο πριν την άνοδο, πέρυσι, ο νυν αθλητικός διευθυντής της, Chris O'Loughlin. «Νομίζω πως ήταν ο θρύλος της Άντερλεχτ, Γιαν Μούλντερ, που μίλησε για τη γοητεία της Ουνιόν, θυμίζοντας ότι κάποτε δεν ήταν η Κλαμπ Μπριζ, η Σταντάρ Λιέγης, η Γκενκ ή ακόμα και η Γάνδη, που έπρεπε να φοβάται η Άντερλεχτ. Ήταν η Ουνιόν».



Μέχρι το επικό 1-3, φέτος, στην έδρα της Άντερλεχτ, στην επιστροφή της, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, το τελευταίο παιχνίδι της «Ένωσης» στην κορυφαία κατηγορία ήταν η ισοπαλία 1-1 με την Μπέρσχοτ στις 6 Μαΐου 1973. Μέσα σε μια δεκαετία από αυτό το παιχνίδι η ομάδα έπεσε στην τέταρτη κατηγορία, αλλά πέρασε πολλά από τα επόμενα τριάντα χρόνια παίζοντας στην τρίτη. Νωρίτερα, δε, μεταξύ 1958 και 1965 το κλαμπ συμμετείχε και στα ευρωπαϊκά Κύπελλα, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Εκθέσεων το 1958-60, αποκλείοντας στα προημιτελικά τη Ρόμα!

Όπως τα πάντα σε αυτόν τον σύλλογο, έτσι και το ''Stade Joseph Marien'' είναι γεμάτο ιστορία. Το σπίτι της Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ από τη δεκαετία του 1920 φιλοξένησε το πρώτο διεθνές ματς της εθνικής Ισπανίας, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920. Ένα πανέμορφο γήπεδο, άκρως ποδοσφαιρικό, στο οποίο στήνεται σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι μια γιορτή… πανεθνική. «Μερικές φορές τις ημέρες των αγώνων ακούς προφορές από την Αγγλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, τη Σκανδιναβία, ακόμη και τη Νότια Αμερική», λέει ο O'Loughlin. «Έρχονται φοιτητές, τόσο Βέλγοι όσο και ξένοι. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο ξεχωριστή και μοναδική, πολλοί άνθρωποι προέρχονται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στις Βρυξέλλες, που αναζητούν αυτή την αυθεντική ποδοσφαιρική εμπειρία. Είναι στο DNA της Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ να τους καλωσορίζει όλους. Οι οπαδοί της USG είναι σχεδόν αποκλειστικά από τις Βρυξέλλες, κυρίως στα νότια της πόλης», προσθέτει ο Βέλγος ποδοσφαιριστής Scott Coyne. «Οι φανατικοί οπαδοί τους ονομάζονται Union Bhoys και είναι πραγματικά πολύ καλοί στην καταγραφή της ιστορίας του συλλόγου».



Πράγματι, η Ουνιόν παραδοσιακά είναι εξαιρετικά δημοφιλής στους φλαμανδικούς και γαλλόφωνους ντόπιους των Βρυξελλών και στα γαλλικά και φλαμανδικά πανεπιστήμια. Οι Union Bhoys, δε, κάθονται στο υπέροχο Tribune Est του γηπέδου και έχουν καλές σχέσεις με τους υποστηρικτές της ερασιτεχνικής RFC Λιέγης και της Σερκλ Μπριζ -την οποία παρεμπιπτόντως συνέτριψε 3-0 εκτός έδρας η Ουνιόν το περασμένο Σάββατο.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τις αντιπαλότητές της, η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ έχει, φυσικά, κόντρα με τη γειτονική Άντερλεχτ, που απέχει λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα από τη δική της συνοικία. Αναφέραμε ήδη την «τριάρα» στην πρεμιέρα φέτος, αλλά και το 2018, στο Κύπελλο Βελγίου, είχε συμβεί το ίδιο, με την «Ένωση», στη δεύτερη κατηγορία ακόμα, να της ρίχνει… άλλα τρία (0-3) και να την πετάει εκτός. Βέβαια, το μεγάλο ντέρμπι για την Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ είναι με την Racing White Daring de Molenbeek 47, που πηγάζει από την παλιά τους αντιπαλότητα με το Daring Club Brussels. Μάλιστα, τη Μόλενμπεεκ νίκησε πέρυσι η Ουνιόν, πανηγυρίζοντας και μαθηματικά τη μεγάλη επιστροφή της.



Μια ενδιαφέρουσα στρατηγική, εξάλλου, που χρησιμοποίησε η Ουνιόν, προκειμένου να πετύχει τον στόχο της πέρυσι, ήταν ότι δεν επιτρεπόταν στους παίκτες να ανταλλάσσουν φανέλες μετά τα παιχνίδια, με σκοπό να δημιουργήσουν στο κλαμπ επιπλέον συναισθηματική αξία! «Θέλαμε όταν επιτευχθεί ο στόχος της ανόδου να κοιτάνε τη φανέλα και να λένε: ''Με αυτήν τη φανέλα έδωσα αυτήν τη μάχη, με αυτήν τη φανέλα κέρδισα αυτό το ματς''. Θέλουμε να δώσουμε την αίσθηση μιας ομάδας, που δίνει τα πάντα για το έμβλημα. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ξανά αυτήν τη μαγεία», λέει ο Chris O'Loughlin.

Η μέχρι στιγμής πορεία της Ουνιόν στα «σαλόνια» του βελγικού ποδοσφαίρου δείχνει πως η μαγεία επιστρέφει…