Δεν είναι μόνο ο Γιαννάκης: 5 Ελληνες που θα έμπαιναν σίγουρα στο Hall Of Fame του αθλήματός τους

Ύψιστη τιμή για τον Παναγιώτη Γιαννάκη και το ελληνικό μπάσκετ, αφού η FIBA επισημοποίησε πως θα εισαχθεί στο Hall of Fame με την τάξη του 2021. Σαφώς εκτός από τη διάκριση του «δράκου», υπάρχει και η σπουδαιότερη όλων με τον Νίκο Γκάλη να γίνεται ο μοναδικός Έλληνας που εισέρχεται στο Naismith Hall of Fame, καθώς και αυτή του Παναγιώτη Φασούλα που είχε μπει επίσης σε εκείνο της FIBA με την τάξη του 2016.

Και μπορεί το μπάσκετ να έχει το δικό του ξεχωριστό πάνθεον για να τιμά τις σπουδαίες προσωπικότητες του αθλήματος, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι σύνηθες σε άλλα σπορ.

Με αφορμή την είσοδο του «δράκου» λοιπόν, το sport-fm.gr παρουσιάζει πέντε περιπτώσεις Ελλήνων αθλητών που θα είχαν σίγουρα θέση στο αντίστοιχο Hall of Fame του αθλήματος.

Σπύρος Λούης

Στο μυαλό μας τον έχουμε ως Έλληνα ήρωα, επηρεασμένοι ίσως και από την ιστορική φωτογραφία με τη φουστανέλα του Γερμανού φωτογράφου των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 Άλμπερτ Μάγιερ.

Η αλήθεια είναι πως για τη νίκη του σε εκείνο τον πρώτο Μαραθώνιο στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, υπάρχουν αρκετοί μύθοι που ακολουθούν το μετάλλιο του νερουλά από το Μαρούσι.

Ανεξάρτητα από το τι έγινε τότε, το οποίο πρακτικά δεν έχει αποδειχθεί ποτέ, η φυσιογνωμία του Σπύρου Λούη ήταν εκείνη που προέβαλε το ελληνικό ιδεώδες μέσα από το ιστορικό και συμβολικό αγώνισμα του αυθεντικού Μαραθωνίου. Το όνομα του για χρόνια ήταν ταυτόσημο με το άθλημα, ενώ στο Μόναχο, το όνομά του φέρει η λεωφόρος που περνάει από το Ολυμπιακό Πάρκο.

Πύρρος Δήμας

Η εικόνα ενός ολόκληρου σταδίου όρθιου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004 να τον χειροκροτεί και να τραγουδά επί δέκα λεπτά το όνομα του, ακόμα προκαλεί ρίγος. Εκείνο το βράδυ ο Πύρρος Δήμας, το «λιοντάρι της Χειμάρρας» δεν κατέκτησε απλά το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 85 κιλών, αλλά πέρασε στην αθανασία του αθλήματος.

Ο τετράκις Ολυμπιονίκης (1992 Βαρκελώνη, 1996 Ατλάντα, 2000 Σίδνεϊ, 2004 Αθήνα) αποτελεί ιερό τοτέμ για το άθλημα του σε παγκόσμιο επίπεδο και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους εκείνους που θέλουν να ασχοληθούν με την άρση βαρών. Το ίδιο του άθλημα του επέστεψε μέρος από εκείνα που έδωσε ο ίδιος σε αυτό, αφού το 2005 βραβεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη, από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Άρσης βαρών ως ο καλύτερος αθλητής του αιώνα.

Νίκος Κακλαμανάκης

Το 2011σχεδόν καμένος από την αλμύρα του Αιγαίου, ολοκλήρωσε έναν απίστευτο άθλο. Ο Νίκος Κακλαμανάκης εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη, σαν ολυμπιονίκης ημίθεος σηκώθηκε στην πλάτες των κατοίκων της Καρπάθου και δοξάστηκε όπως το άξιζε, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τον διάπλου του Αρχιπελάγους των 320 ναυτικών μιλίων από την Άνδρο ως το ακριτικό νησί του ΝΑ Αιγαίου.

Ο «γιος του ανέμου» όπως ονομάστηκε μετά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, έμαθε στους Έλληνες το άθλημα της ιστιοσανίδας. Δύο ολυμπιακά μετάλλια, χρυσό και χάλκινο στην Αθήνα το 2004, αλλά και τρία ακόμα επίσης χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα, καθιστούν τον γεννημένο στη Βάρκιζα, Έλληνα αθλητή έναν από τους κορυφαίους στην ιστορία του συγκεκριμένου αθλήματος.

Γιώργος Μαυρωτάς

Σπουδαίος αθλητής, πρότυπο για το άθλημα του το οποίο τίμησε όσο κανείς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με μια καριέρα μεγαλύτερη των 25 ετών. Αδιανόητο παράσημο για τον ίδιο αλλά και την υδατοσφαίριση η παρουσία του σε πέντε συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τρομακτικό και μόνο να το σκεφτεί κανείς για τον άνθρωπο που επί 24 χρόνια είχε αδιάλειπτη παρουσία με την εθνική ομάδα στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη.

Από το 1995 ως το 2000 ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας με την οποία έχει το ρεκόρ συμμετοχών για τα ομαδικά αθλήματα στην Ελλάδα με 511 συμμετοχές στην εθνική ανδρών. Στην αθλητική του καριέρα οι μεγαλύτερες στιγμές ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων με το Ν.Ο. Βουλιαγμένης το 1997, η κατάκτηση της δεύτερης θέσης με την εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1997, η έκτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, αλλά και η τέταρτη θέση στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες του 1999.

Μάλιστα το 1999 έγινε ο πρώτος Έλληνας υδατοσφαιριστής που έπαιξε στη μικτή κόσμου, ενώ παράλληλα με την αθλητική του δράση δεν σταμάτησε ποτέ τις σπουδές του, φτάνοντας μέχρι τη θέση του Καθηγητή στο ΕΜΠ.

Αλεξάνδρα Ασημάκη

Η ελληνική υδατοσφαίριση σε επίπεδο γυναικών ανήκει στην ελίτ, αλλά η Αλεξάνδρη Ασημάκη θα λέγαμε μεταφράζοντας το λατινικό ρητό ότι είναι «πρώτη μεταξύ ίσων». Για πολλά χρόνια σημαία της Εθνικής, αλλά και του Ολυμπιακού, είναι η μοναδική Ελληνίδα που έχει βραβευτεί με τον τίτλο της κορυφαίας στον κόσμο το 2011. Για να το πούμε πολύ απλά και ποδοσφαιρικά, είναι η μοναδική ελληνίδα που έχει πάρει «χρυσή μπάλα» στο πόλο.

Η φουνταριστή και πρώτη σκόρερ στην ιστορία της Α1 με 735 γκολ, έχει στο παλμαρέ της τρία πρωταθλήματα και τρία σούπερ καπ Ευρώπης με Βουλιαγμένη και Ολυμπιακό, ενώ με τα γαλανόλευκα έχει κατακτήσει 1η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης το 2011.