Το... κρύο αίμα του Σαμαρά και ο σπασμένος αναπτήρας

Ένα από τα μεγαλύτερα βράδια της χρυσής δεκαετίας (2004-2014) της εθνικής ομάδας της Ελλάδας ήταν εκείνο που της έφερε και τη μοναδική της πρόκριση από ομίλους Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της «γαλανόλευκης».

Συνέβη ακριβώς πριν από επτά χρόνια, στο «Εστάντιο Καστελάο» της Φορταλέζα. Κάτι λιγότερο από 60.000 άνθρωποι είχαν παρακολουθήσει την ομάδα του Φερνάντο Σάντος να επικρατεί 2-1 της Ακτής Ελεφαντοστού και να πανηγυρίζει την τελευταία μεγάλη της νίκη πριν τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν και συνεχίζουν να υφίστανται.

Ξεκίνημα με... γκαντεμιά

Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα για την Ελλάδα το βράδυ της 24ης Ιουνίου του 2014. Για να βρεθεί για πρώτη φορά στα νοκ άουτ του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έπρεπε να επικρατήσει της Ακτής Ελεφαντοστού και γκελάρει η Ιαπωνία ενάντια στην Κολομβία. Οι Ασιάτες ήταν ισόβαθμοι με την εθνική μας, με έναν πόντο, όμως είχαν καλύτερη διαφορά τερμάτων (-1 έναντι -3).

Το ματς στο «Καστελάο» δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για την εθνική μας. Μέχρι το 24’, είχαν αποχωρήσει λόγω τραυματισμών οι Καρνέζης και Κονέ, με Γλύκο και Σάμαρη να παίρνουν τις θέσεις τους.

Σαμ και... Σαμ

Παρά τα απρόοπτα, η Ελλάδα άγγιξε το γκολ στο 33ο λεπτό, με τον Χολέμπας να έχει τρομερό σουτ που σταμάτησε στο δοκάρι. Κι αυτή ήταν η προειδοποίηση, στο 42’ το πράγμα σοβάρεψε! Λάθος στην άμυνα των Αφρικανών, άψογη συνεργασία Σαμαρά-Σάμαρη και... 1-0 με τον τότε μέσο του Ολυμπιακού! Η «γαλανόλευκη» είχε σκοράρει για πρώτη φορά σε εκείνο το Μουντιάλ και, με την Ιαπωνία να χάνει την ώρα εκείνη, μπορούσε να πάρει την πρόκριση.

Ποια άμυνα; Φουλ για το δεύτερο

Το γκολ του Οκαζάκι στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους είχε βάλει ξανά την Ιαπωνία στο κόλπο, ωστόσο το εναρκτήριο σφύριγμα στο δεύτερο ημίχρονο έβρισκε την Ελλάδα στη 2η θέση, στο +1 από την Ακτή και στο +2 από τους Ασιάτες.

Η εθνική μας δεν έδειχνε καμία διάθεση να κλειστεί προκειμένου να κρατήσει το υπέρ της προβάδισμα και έχασε καλές ευκαιρίες με τον Χριστοδουλόπουλο και τον Σαλπιγγίδη, ενώ ο Καραγκούνης είχε τρομερό σουτ στο δοκάρι στο 68’.

Σε μία από τις ελάχιστες φορές που η εθνική μας πιάστηκε στον ύπνο όμως, όσον αφορά στην άμυνα, το πλήρωσε. Στο 74ο λεπτό, ο Μπονί βρέθηκε μόνος του απέναντι στον Γλύκο μετά από πάσα του Ζερβίνιο και τίναξε τα δίχτυα του Έλληνα τερματοφύλακα, βάζοντας την Ακτή στη θέση του οδηγού για την πρόκριση.

Το «κρύο» αίμα του Σαμαρά

Η εξέλιξη αυτή ανάγκασε την Ελλάδα να επιτεθεί μαζικά. Η σέντρα-σουτ του Τοροσίδη στο 80’ κατέληξε στο δοκάρι, το τρίτο για την εθνική μας εκείνη την βραδιά, ενώ ο Σαλπιγγίδης έκανε γύρισμα-ξυράφι στο 87’, όμως κανείς δεν βρέθηκε εκεί που έπρεπε για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

Τελικά, με το χρονόμετρο να δείχνει κάτι λιγότερο από ένα λεπτό μέσα στις καθυστερήσεις, μία μπαλιά το Χολέμπας από τα αριστερά και μία κακή απόπειρα του Σαμαρά να βρει την μπάλα έφεραν πέναλτι. Ο Κάρλος Βέρα, από το Εκουαδόρ, έδειξε πέναλτι θεωρώντας πως ο Σιό ανέτρεψε τον τότε επιθετικό της Σέλτικ.

Η Ελλάδα ήταν αγκαλιά με μία ιστορική πρόκριση, καθώς την ίδια ώρα, η Κολομβία καθάριζε με 4-1 τους Ιάπωνες και τους άφηνε τελευταίους. Η στιγμή εκείνη ήθελε... κρύο αίμα και αποδείχτηκε πως το είχε ο παίκτης που κέρδισε την εσχάτη των ποινών.

Ο Σαμαράς είχε περπατήσει σχεδόν μέχρι τη σέντρα όσο περίμενε να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες των Ιβοριανών. Όταν ήρθε η στιγμή, έστησε την μπάλα στη βούλα και αγνόησε τον Μπαρί, που προσπαθούσε να παίξει με το μυαλό του.



«Μία φάση, μία στιγμή, μία πρόκριση» αναφώνησε ο Αλέξης Σπυρόπουλος και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο συνδυάστηκε με τις φωνές εκατομμυρίων Ελλήνων ανά τον κόσμο. Ο Μπαρί έπεσε σωστά όμως η μπάλα πήγε πιο ψηλά από αυτόν, με την μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα του. Η Ελλάδα ήταν στα νοκ άουτ! Τα εναπομείναντα λεπτά των καθυστερήσεων δεν ήταν αρκετά για να έρθει το 2-2, με την εθνική μας να κλείνει ραντεβού για τους «16» όπου θα αντάμωνε με την Κόστα Ρίκα...

Η ενδεκάδα της εθνικής (4-2-3-1): Καρνέζης (24’ Γλύκος) – Τοροσίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Χολέμπας – Μανιάτης, Καραγκούνης (78’ Γκέκας) – Σαλπιγγίδης, Κονέ (12’ Σάμαρης), Χριστοδουλόπουλος – Σαμαράς.



Το υστερόγραφο

Πιθανότατα αναρωτιέστε πού κολλάει ο σπασμένος αναπτήρας στον τίτλο. Βλέπετε, ο γράφων έβλεπε την αναμέτρηση σε ένα σπίτι στο Καματερό και, την ώρα που δόθηκε το πέναλτι (ούτε VAR, ούτε τίποτα τότε), ένας εκ της παρέας αποφάσισε να ξεσπάσει πετώντας με όλη του τη δύναμη τον αναπτήρα του στο πάτωμα!

Το άτυχο τσακμάκι έγινε δεκάδες κομμάτια πάνω στο λευκό πλακάκι του σαλονιού, με την αφεντιά του συντάκτη αυτού εδώ του άρθρου να στολίζει τον εκφραστικό φίλο γιατί... το πέναλτι μπορούσε να χαθεί και δεν ήταν ακόμα ώρα για πανηγύρια! Ε, τέλος καλό, όλα καλά τελικά...