Σοσιεδάδ-Μπαρτσελόνα: Η νύχτα της προδοσίας

Όταν κοιτάς πίσω στο παρελθόν συχνά συναντάς μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική από τη σημερινή. Και αυτό φυσικά ισχύει και στο ποδόσφαιρο.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τελικός του ισπανικού Κυπέλλου το μακρινό -πια- 1988 ανάμεσα στη Ρεάλ Σοσιεδάδ και την Μπαρτσελόνα. Τις δύο αποψινές αντιπάλους, δηλαδή, που, πλέον, βέβαια, ουδεμία σχέση έχουν με τότε.

Στο sport-fm.gr ξετυλίγουμε την ιστορία εκείνου του «περίεργου» ματς, που έχει μείνει στις συνειδήσεις των Βάσκων οπαδών ως «η νύχτα της προδοσίας».



Καταρχήν, για να εξηγήσουμε την πρώτη πρόταση, η Ρεάλ Σοσιεδάδ ήταν το απόλυτο φαβορί το 1988, για να πάρει την κούπα. Καμία έκπληξη σαφώς, αφού η ομάδα του Σαν Σεμπαστιάν (που είχε κατακτήσει τα δύο μοναδικά και σερί πρωταθλήματά της στις αρχές της δεκαετίας) παρέμενε εξαιρετικά δυνατή και τη σεζόν 1987-88.

Βίοι αντίθετοι

Στις 30 Μαρτίου του 1988, λοιπόν, οι δύο ομάδες βίωναν δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις. Η μεν Σοσιεδάδ ήταν στη 2η θέση, οκτώ βαθμούς πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης και συνέχιζε να την «κυνηγά», η δε Μπαρτσελόνα πραγματοποιούσε μία από τις χειρότερες χρονιές της ιστορίας της, καθώς βρισκόταν στην 9η θέση.

Ουσιαστικά, δηλαδή, το Κύπελλο ήταν η μοναδική διέξοδος των «μπλαουγκράνα», προκειμένου να μη μείνουν εκτός Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία τους! Τα πάντα, ωστόσο, ήταν εναντίον τους.

Αφού θα χάσουμε...

Ο τελικός είχε οριστεί να διεξαχθεί στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Όπως έγραφε, όμως, η ''El Pais'', το ενδιαφέρον των ουδέτερων φιλάθλων ήταν πολύ μικρό. Για την ακρίβεια, δεν ήταν καν... υψηλό, ούτε στις τάξεις των απογοητευμένων οπαδών της Μπαρτσελόνα, οι οποίοι ήταν σίγουροι πως η ομάδα τους θα χάσει, με αποτέλεσμα μόνο 4.000 εξ αυτών να ταξιδέψουν στη Μαδρίτη για το ματς! Την ίδια στιγμή, ακριβώς τα αντίθετα ίσχυαν στην αντίπερα όχθη.

Στις τάξεις των φίλων της Σοσιεδάδ επικρατούσε ενθουσιασμός και 25.000 Βάσκοι έδωσαν το «παρών» στην έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης, πεπεισμένοι πως θα πανηγυρίσουν το δεύτερο σερί Κύπελλο μετά την κούπα του 1987 -στον τελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Αλλά μπάλα είναι...

Η Μπαρτσελόνα έκανε τη μεγάλη έκπληξη (περίεργο όσες φορές και να το γράψουμε) απέναντι στη Σοσιεδάδ, καθώς με ένα γκολ του Αλεξάνκο επικράτησε 1-0 και κατέκτησε το Κύπελλο.



Ο Λουίς Αραγονές, που είχε αντικαταστήσει στον πάγκο της «Μπάρτσα» τον Τέρι Βενάμπλς, οδήγησε τους «μπλαουγκράνα» σε ένα τρόπαιο που είχαν ανάγκη όσο τίποτα άλλο, αλλά στο τέλος της χρονιάς έφυγε και αυτός. Αν έχανε στον τελικό, βέβαια, ήταν δεδομένο πως θα έφευγε το ίδιο βράδυ.

Η προδοσία

Αλλά ενώ στην Μπαρτσελόνα πετούσαν στα σύννεφα, μεθυσμένοι από την ανέλπιστη επιτυχία, στη Σοσιεδάδ ξεκινούσε μια περίοδος τρομερής εσωστρέφειας, που θα διαρκούσε χρόνια ολόκληρα. Αιτία, το συγκεκριμένο παιχνίδι και η πεποίθηση στις τάξεις των οπαδών των ''Los Txuri-Urdin'' ότι οι Χοσέ Μαρί Μπακέρο, Τσίκι Μπεγκιριστάιν και Λόπεθ Ρεκάρτε, που «έβγαζαν μάτια» εκείνη τη σεζόν, είχαν μειωμένη απόδοση στον τελικό, αφού και οι τρεις τους είχαν ήδη υπογράψει στην Μπαρτσελόνα και το καλοκαίρι θα μετακόμιζαν στη Βαρκελώνη!

Όπως καταλαβαίνετε και αφού το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό για τη Σοσιεδάδ, δεν ήθελε και πολύ για να ακολουθήσει χαμός, με τους τρεις παίκτες να μπαίνουν στο «στόχαστρο» των οπαδών μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ακόμη και σήμερα, δε, 31 χρόνια μετά, εκείνο το βράδυ στη Μαδρίτη έχει μείνει στις συνειδήσεις των φίλων της βασκικής ομάδας ως «η νύχτα της προδοσίας».



Από την άλλη, για την Μπαρτσελόνα θα ξεκινούσε σε λίγους μήνες η χρυσή εποχή με τον Γιόχαν Κρόιφ στο «τιμόνι», που θα οδηγούσε τους αγαπημένους του «μπλαουγκράνα» σε τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα και το πρώτο τους Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992.