Αντιπαλότητες στην πίστα που άφησαν εποχή…

Μετά από αρκετά χρόνια ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και πιο συγκεκριμένα η Φόρμουλα 1 έχει αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς οι Λιούις Χάμιλτον και Σεμπάστιαν Φέτελ, κονταροχτυπιούνται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, δίνοντας ενδιαφέρον και παλμό στο πρωτάθλημα.

Τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν το 2015 όπου ο Βρετανός Λιούις «τρωγόταν» με τον ομόσταυλό του Νίκο Ρόσμπεργκ. Όμως, η ιστορία μας έχει δείξει πως όσο μεγαλύτερη είναι η αντιπαλότητα μεταξύ των οδηγών τόσο πιο συναρπαστικοί είναι οι αγώνες που παρακολουθούμε. Από τον Τζιμ Κλαρκ και τον σερ Τζάκι Στιούαρτ μέχρι τον Μίκαελ Σουμάχερ, τον Μίκα Χάκινεν και τον Φερνάντο Αλόνσο οι «παραστάσεις» που έχουν δοθεί στις πίστες είναι αμέτρητες. Τι γίνεται όμως όταν δύο οδηγοί βρίσκονταν μία ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος; Συναρπαστικοί αγώνες, καθηλωτικά προσπεράσματα αλλά και συγκρούσεις που έχουν μείνει στην ιστορία.

1976: Νίκι Λάουντα - Τζέιμς Χάντ
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές κόντρες του μηχανοκίνητου αθλητισμού, με τους δύο οδηγούς να ξεκινάνε από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες της Φόρμουλα 3 και η τρέλα που είχαν για την ταχύτητα τους οδήγησε να κοντράρονται στα … σαλόνια της Φόρμουλα 1. Η αντιπαλότητά τους ξεκινούσε με την εκκίνηση του αγώνα και τελείωνε με το πέσιμο της καρό σημαίας, καθώς εκτός πίστας ήταν δύο καλοί φίλοι με σεβασμό ο ένας προς τον άλλο.

Το πρωτάθλημα του 1976 παραμένει ακόμα και σήμερα από τα πιο αξιομνημόνευτα στην ιστορία του αθλήματος, καθώς οι δύο οδηγοί βρίσκονταν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα με τον Αυστριακό οδηγό να έχει ένα προβάδισμα και τον Χάντ να ακολουθεί παρ όλο που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει σε ορισμένους αγώνες. Η στιγμή όμως που καθόρισε κατά πολύ το πρωτάθλημα ήταν το ατύχημα του Λάουντα στην πίστα του Νίρμπουρίνγκ, όταν το μονοθέσιό του βρέθηκε εκτός πορείας, χτύπησε στις μπαριέρες και τυλίχθηκε στις φλόγες. Μετά από έξι εβδομάδες νοσηλείας επανήλθε στο μονοθέσιό του με σκοπό να καλύψει τους «χαμένους πόντους» από το διάστημα της απουσίας του.

Η τελική μονομαχία έγινε στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στην Ιαπωνία, με τον Λάουντα να προηγείται του Χάντ με τρείς βαθμούς. Όμως οι κακές καιρικές συνθήκες ανάγκασαν τον Αυστριακό να αποσύρει το μονοθέσιό του στο γκαράζ της Φερράρι, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στον Χάντ, ο οποίος κάνοντας μία εξαιρετική διπλή προσπέραση βρέθηκε τρίτος και πήρε τους απαραίτητους πόντους ώστε να ανακηρυχτεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής, για πρώτη και μοναδική φορά στην καριέρα του.

1987: Νάιτζελ Μάνσελ - Νέλσον Πικέ
Περίπου μία δεκαετία αργότερα τα δεδομένα της Φόρμουλα 1 είχαν αλλάξει, όπως και οι οδηγοί… Στο προσκήνιο βρίσκονταν οι οδηγοί της Γουίλιαμς. Ο Βραζιλιάνος Νέλσον Πικέ και ο Βρετανός ΝάιτζελΜάνσελ, που χάρισαν απλόχερα στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού μονομαχίες που δύσκολα θα ξαναδούμε. Μπορεί την ίδια περίοδο οι Πρόστ και Σέννα να τραβούσαν τα βλέμματα με τις ατελείωτες μάχες που έδιναν στην πίστα, αλλά την χρονιά αυτή δικαιωματικά οι οδηγοί της Γουίλιαμς είχαν τον πρώτο λόγο.

Το γεγονός ότι ο Βραζιλιάνος οδηγός δεν εκκίνησε στον δεύτερο αγώνα του πρωταθλήματος και εγκατέλειψε στον τρίτο, δεν τον πτόησε και … έβαλε το κεφάλι κάτω για να διορθώσει την κακή αρχή που έκανε. Η σταθερότητα στις επιδόσεις του και η συνέπειά του στο βάθρο τον έκαναν να πάρει του απαραίτητους βαθμούς και να βρεθεί πρώτος στην κατάταξη των οδηγών. Ο Πικέ πήρε μόνο τρείς νίκες εκείνη την σεζόν σε αντίθεση με τον Μάνσελ ο οποίος είχε έξι. Ο Βρετανός οδηγός είχε έναν πιο «αυθόρμητο» τρόπο οδήγησης που του προσέφερε αρκετές νίκες αλλά και εγκαταλείψεις… Στο Βρετανικό Γκράν Πρί εκείνης της σεζόν έγινε ίσως το πιο χαρακτηριστικό προσπέρασμα στην ιστορία της Φόρμουλα 1.

Ο Πικέ βρισκόταν στην πρώτη θέση και ακριβώς από πίσω του ο ομόσταυλός του, Μάνσελ, ο οποίος μόλις βρήκε λίγο χώρο έκανε προσποίηση ότι θα τον περάσει από αριστερά και τελευταία στιγμή έστριψε το τιμόνι του τέρμαδεξιά, αφήνοντας τον Πικέ στην δεύτερη θέση. Δυστυχώς για τον Μάνσελ, η νίκη που πήρε στην πίστα της πατρίδας του δεν σήμαινε τίποτα παραπάνω από μερικούς βαθμούς. Έτσι το πρωτάθλημα κατέληξε στα χέρια του Πικέ με τον Μάνσελ να ακολουθεί με απόσταση 12 βαθμών, αν και είχε τις περισσότερες νίκες… Πάντως αν και στο γκαράζ της Γουίλιαμςεπικρατούσε ένα κλίμα μίσους μεταξύ των οδηγών οι στιγμές που προσέφεραν στον κόσμο ήταν ανεκτίμητες.

1989: Άιρτον Σένα - Αλέν Προστ
Είναι αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη και η πιο ιστορική αντιπαλότητα στον κόσμο της Φόρμουλα 1. Δύο τεράστια ονόματα που έχουν συνδυαστεί με την ταχύτητα, τη δυναμικότητα και… το τρακάρισμα στην πίστα της Σουζούκα. Μία ακόμη κόντρα μεταξύ δύο οδηγών που αγωνίζονταν με μονοθέσια του ίδιου κατασκευαστή, στην προκειμένη περίπτωση με την ομάδα της ΜακΛάρεν. Ο Βραζιλιάνος Άιρτον είχε το έμφυτο ταλέντο, ενώ ο Γάλλος Αλέν είχε την οδηγική πειθαρχία (και καλούς φίλους…). Ωστόσο, το μίσος και η έχθρα που είχαν φαινόταν τόσο στα πιτ την ΜακΛάρεν όσο και στις πίστες…

Το πρωτάθλημα του ’89 κρίθηκε στον προ-τελευταίο αγώνα και πιο συγκεκριμένα στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, εκεί που φιλοξενήθηκε το 15ο Γκραν Πρι της σεζόν. Ο Προστ είχε το βαθμολογικό πλεονέκτημα των 16 βαθμών και τον αέρα του πρωταθλητή αντίθετα ο Σένα έπρεπε να βάλει τα δυνατά του για να υπερασπιστεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή που είχε κατακτήσει την προηγούμενη σεζόν. Μπορεί ο Βραζιλιάνος να ξεκίνησε από την pole position αλλά μετά την εκκίνηση ο Γάλλος ήταν αυτός που οδηγούσε την κούρσα. Λίγους γύρους πριν το πέσιμο της καρό σημαίας ο Προστ είδε τους καθρέφτες του να γεμίζουν καθώς ο ομόσταυλός του βρισκόταν ακριβώς από πίσω του και έκανε προσπάθειες για να τον περάσει.

Έτσι σε μία στροφή ο Βραζιλιάνος πήρε την εσωτερική και ο Προστ ανήμπορος να αμυνθεί έκανε την ύστατη προσπάθεια να του «κλείσει την πόρτα» αλλά αντ' αυτού συγκρούστηκε με τον Σένα. Ο Γάλλος έλυσε την ζώνη του και κατέβηκε από το μονοθέσιό του καθώς η κατάσταση τον ευνοούσε και θα στεφόταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Αυτό που δεν είχε υπολογίσει όμως ήταν πως ο Σένα έκανε νόημα στους ανθρώπους της πίστας να τον σπρώξουν για να συνεχίσει τον αγώνα… Ο Βραζιλιάνος είδε πρώτος την καρό σημαία αλλά δεν νίκησε τον αγώνα, ούτε πήρε το πρωτάθλημα!

Αυτό που συνέβη ήταν ότι ο Πρόστ έκανε παράπονα στους αγωνοδίκες, πως ο Σένναεπανήλθε στην πίστα χρησιμοποιώντας την βοηθητική διαδρομή, κόβοντας έτσι δρόμο κερδίζοντας έτσι τον χαμένο χρόνο. Η FIA αποφάσισε να του δώσει βαρύτατη ποινή, ανακηρύσσοντας τον Γάλλο Παγκόσμιο Πρωταθλητή για 3η φορά στην καριέρα του.

Οι θεωρίες συνομωσίας θέλουν τον Ζαν - Μαρί Μπαλέστρ(τότε πρόεδρο της FIA) να έχει … βάλει το χεράκι του, «εκβιάζοντας» την απόφαση, ώστε ο πατριώτης και καλός του φίλος, Πρόστ να πάρει ένα ακόμη πρωτάθλημα.

2008: Λιούις Χάμιλτον - Φελίπε Μάσα
Χρονιά – διαφήμιση για την Φόρμουλα 1. Ένα κλισέ που ταιριάζει απόλυτα σε ότι συνέβη στον τελευταίο αγώνα του 2008 στην πίστα της Βραζιλίας. Ο Χάμιλτον αγωνίζεται με την Μακλάρεν – Μερσέντες ενώ ο Βραζιλιάνος Μάσα με την Φερράρι. Κανένας από τους δύο δεν έχει πάρει πρωτάθλημα, οπότε η ένταση ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα συνηθησμένα.

Η χρονιά είχε κυλίσει καλά και για τους δύο, με τον καθένα να έχει 5 νίκες και αρκετές παρουσίες στο βάθρο. Έτσι το πρωτάθλημα θα κρινόταν στο τελευταίο Γκράν Πρί της σεζόν στην πίστα του Ιντερλάγκοςστην Βραζιλία. Μετά από 71 γύρους εξαντλητικού ρυθμού οδήγησης, ο Φελίπε Μάσα αντικρίζει πρώτος την καρό σημαία και το πάρτυ στο γκαράζ της Φερράρι αρχίζει αμέσως!

Την ίδια στιγμή ο αντίπαλός του βρισκόταν στην 6η θέση και του αρκούσε η 5η για να κλέψει τον τίτλο από τον Μάσα. Έτσι κι έγινε, ο Χάμιλτον προσπερνάει τον Γκλόκ στην τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου και στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Για πολλούς ο καλύτερος αγώνας της τελευταίας δεκαετίας καθώς ο τίτλος άλλαξε χέρια μέσα σε 30 δευτερόλεπτα…

Φέτος έχουν ολοκληρωθεί 12 από τους 21 αγώνες της σεζόν με τον Λιούις Χάμιλτον να έχει κερδίσει 5 και τον Σεμπάστιαν Φέτελ 4. Τίποτα όμως δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ο Βρετανόςοδηγός βρίσκεται 24 βαθμούς μπροστά από τον Γερμανό αλλά όπως μας έχει δείξει η ιστορία, το πρωτάθλημα μπορεί να κριθεί στην τελευταία στροφή του τελευταίου αγώνα…

Τα μονοθέσια θα ξαναμπούν σε λειτουργία στο ΓκράνΠρί του Βελγίου και πιο συγκεκριμένα στην ιστορική πίστα του Σπά. Η Φερράριθέλει να ξαναμπεί στο παιχνίδι διεκδίκησης του, ενώ η Μερσέντες πρέπει να εκμεταλλευτεί το βαθμολογικό πλεονέκτημα ώστε να ξεφύγει από τον Σεμπάστιαν Φέτελ.

Επιμέλεια: Δημήτρης Μπάφης