Η ΑΕΚ του Αλμέιδα, μια σύγχρονη ομάδα που χωρά βελτίωση: Ο απολογισμός από τα «κιτρινόμαυρα» φιλικά

Επιστρέφει… χαμογελαστή στην Ελλάδα η ΑΕΚ! Η «Ένωση» το απόγευμα της Παρασκευής (29/7) γυρνά από το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της, που πραγματοποιήθηκε στο Άλκμααρ της Ολλανδίας, εκεί όπου ο Ματίας Αλμέιδα έβαλε τις βάσεις για το σύνολο της «Αγια-Σοφιάς – OPAP Arena».

Η ΑΕΚ, παρά τα βαριά πόδια από την υψηλή ένταση της δουλειάς, έκανε το τρία στα τρία στις φιλικές αναμετρήσεις με τις σαφώς πιο έτοιμες, Γκενκ, Φόλενταμ και Ουτρέχτη. Το πιο σημαντικό όμως, είδε πράγματα που δουλεύονται τόσο καιρό στις προπονήσεις να βγαίνουν επί χόρτου. Ο Ματίας Αλμέιδα -με τα μέχρι στιγμής δείγματα (αφού και η δουλειά του στον «δικέφαλο» βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο)- οικοδομεί μια ομάδα σύγχρονη, η οποία βέβαια χρειάζεται κι άλλη ενίσχυση.

Το sport-fm.gr -με δεδομένο το ότι δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τα φιλικά, παρά μόνο να βγάζουμε ορισμένα συμπεράσματα- σάς παρουσιάζει ένα… special report από τα πολλά θετικά αλλά και τα όποια αρνητικά έδειξαν οι «κιτρινόμαυροι» στα τρία τους παιχνίδια σε Ολλανδία και Βέλγιο.

Σημαντική σημείωση: Τα τακτικά συμπεράσματα βγήκαν κατά βάση από τα όσα έδειξαν οι σχηματισμοί με τους «βασικούς»…

Σχηματισμοί

Ξεκινάμε από τα βασικά, δηλαδή από τα συστήματα και τα πρόσωπα που χρησιμοποίησε στα τρία αυτά φιλικά ο Αλμέιδα, ο οποίος έδωσε νέους ρόλους σ' αρκετούς εκ των παικτών του. Σταθερή επιλογή του Αργεντινού τεχνικού σε ό, τι αφορά τους «βασικούς» του, η τριάδα στην άμυνα. Στο πρώτο παιχνίδι οι τελευταίοι παρατάχθηκαν με 3-1-4-2, στα δύο επόμενα με 3-4-2-1.

Να σημειωθεί ότι το βασικό για τον Αλμέιδα ήταν το να αφομοιώσουν οι ποδοσφαιριστές του τις βασικές αρχές του παιχνιδιού του. Το σύστημα (ή συστήματα) που θα πορευτεί κατά βάση το σύνολό του κατά τη διάρκεια της σεζόν, θα αποσαφηνιστεί εν καιρώ…

Γκενκ-ΑΕΚ: 0-2

1ο ημίχρονο (3-1-4-2): Αθανασιάδης – Μήτογλου, Σιμάνσκι, Τζαβέλλας – Γιόνσον – Ρότα, Γκατσίνοβιτς, Μάνταλος, Τσούμπερ – Αραούχο, Λιβάι Γκαρσία.

2ο Ημίχρονο (4-2-3-1): Χατζηεμμανουήλ – Μισελέν, Κορνέζος, Λάτσι, Μοχαμάντι – Μουστακόπουλος, Πινέδα – Γιούσης (81' Ραντόνια), Μπότος, Μαχαίρας (77' Τζ. Γκαρσία) – Κοσίδης.



Φόλενταμ-ΑΕΚ: 1-2

1ο και 2ο 25λεπτο (3-4-2-1): Αθανασιάδης – Μήτογλου, Σιμάνσκι, Τζαβέλλας – Λιβάι Γκαρσία, Γιόνσον, Πινέδα, Τσούμπερ – Γκατσίνοβιτς, Μάνταλος – Αραούχο.

3ο και 4ο 25λεπτο (3-5-2): Στάνκοβιτς – Ραντόνια, Κορνέζος, Χατζισαφί – Άμραμπατ, Μουστακόπουλος, Φράνσον (89' Τζ. Γκαρσία), Μιτάι, Μοχαμάντι – Γιούσης, Κοσίδης.



Ουτρέχτη-ΑΕΚ: 0-1

Μέχρι το 57' (3-4-2-1): Στάνκοβιτς – Μήτογλου, Τζαβέλλας, Χατζισαφί – Ρότα, Σιμάνσκι, Πινέδα, Τσούμπερ – Γκατσίνοβιτς, Μάνταλος – Λιβάι Γκαρσία.

Μετά το 57' (3-5-2): Αθανασιάδης – Ραντόνια, Κορνέζος, Μοχαμάντι – Μισελέν, Φράνσον, Γιόνσον (90' Μιτάι), Μουστακόπουλος, Άμραμπατ – Γιούσης, Κοσίδης.

Πολλά τα θετικά...

*Με σχέδιο και χαρακτήρα:

Αρχή με το «είναι» της ομάδας. Εάν η προηγούμενη «κιτρινόμαυρη» τετραετία χαρακτηριζόταν (ορθώς) από το στοιχείο της… αρρώστιας, πλέον μπορεί να ειπωθεί ότι αρχίζουν να διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια υγείας. Και η αναφορά έγκειται στο αγωνιστικό κομμάτι, εκεί όπου ο Ματίας Αλμέιδα έχει παρουσιάσει στα πρώτα φιλικά ένα σύνολο με αρκετά θετικά χαρακτηριστικά.

Η ΑΕΚ, σ' αυτά τα πρώτα δείγματα γραφής, φαίνεται να είναι ομάδα με ταυτότητα, με αγωνιστικό σχέδιο -κομμάτια του οποίου θα αναλυθούν παρακάτω- και προσωπικότητα. Το πάθος, με το οποίο ζει τα παιχνίδια ο Αργεντινός τεχνικός (σχεδόν σ' όλο το ματς γονατιστός δίνοντας οδηγίες) αντικατοπτρίζεται και στη μαχητικότητα των ποδοσφαιριστών του εντός αγωνιστικού χώρου. Οι παίκτες του παίζουν με αυτοπεποίθηση.



Είναι ευδιάκριτη η αλλαγή στη νοοτροπία των ποδοσφαιριστών που ήταν πέρυσι στο κλαμπ. Ακόμα από τις λεπτομέρειες (ή και όχι). Για παράδειγμα, στο τελευταίο φιλικό με την Ουτρέχτη ήταν τουλάχιστον τρεις οι περιπτώσεις που οι «κιτρινόμαυροι» ανέκοψαν με γρήγορο και ακίνδυνο φάουλ αντεπιθέσεις των αντιπάλων τους. Πόσες και πόσες φορές σε ανάλογες φάσεις πέρυσι, τους είχαν αφήσει να κάνουν… περατζάδα. Πλέον, υπάρχει σκληράδα σχεδόν σε μαρκάρισμα, σε κάθε διεκδίκηση και δεύτερη μπάλα.

«Δημιουργούμε φάσεις με τον τρόπο που θέλει ο προπονητής Πιέζουμε, αμυνόμαστε και κάνουμε επίθεση ως ομάδα, όλοι μαζί», υπογράμμιζε ο Στίβεν Τσούμπερ στις δηλώσεις του μετά την ολοκλήρωση του τρίτου φιλικού της ομάδας του. Ο Ελβετός άσος μετέφερε με τον καλύτερο τρόπο το ομαδικό πνεύμα και τη συνοχή -είτε σε φάση επίθεσης είτε σε φάση άμυνας- που θέλει να βλέπει ο Αλμέιδα από το σύνολό του.



*Πρέσινγκ, πρέσινγκ, πρέσινγκ (και ανάκτηση):

Είναι το υπ' αριθμόν «ένα» στοιχείο που δουλεύει ο Ματίας Αλμέδια από την αρχή της προετοιμασίας. Και το πιο σημαντικό; Τα αποτελέσματα βγαίνουν και στο γήπεδο!

Η ΑΕΚ και στα τρία φιλικά ασκούσε ασφυκτικό πρέσινγκ, το οποίο παιχνίδι με το παιχνίδι απέδιδε όλο και περισσότερο. Με πολύ τρέξιμο, υπεραριθμίες στα πλάγια (σημαντική η δουλειά των εσωτερικών χαφ που μαζί με τους μπακ-χαφ και τον επιθετικό δημιουργούσαν τρίγωνα πίεσης στα άκρα), αδιάκοπη πίεση ψηλά.



Ειδικά, με το 3-4-2-1 (αλλά και το 3-1-4-2) ο «δικέφαλος» είχε μπροστά μια επτάδα που δημιουργούσε ένα νοητό τείχος, το οποίο μετακινούταν συγχρονισμένα και δυσκόλευε αφάνταστα τους αντιπάλους στο να κάνουν passing game.

Έτσι, η ΑΕΚ αφενός επανακτούσε την μπάλα σε καίρια σημεία κι έβγαζε νέες επιθέσεις. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο με την Ουτρέχτη υπήρχαν φάσεις που η «Ένωση» έπαιρνε δύο και τρεις νέες προσπάθειες. Άλλωστε, και τα τρία γκολ που σημείωσε σε σετ παιχνίδι, προήλθαν από πίεση: Του Λιβάι Γκαρσία (για το τέρμα του Αραούχο) και του Φράνσον (κέρδισε το πέναλτι) κόντρα στη Φόλενταμ και του Πινέδα (για το γκολ του Λιβάι) απέναντι στην Ουτρέχτη. Αφετέρου, πιέζοντας στο build up του αντιπάλου, τον απέτρεπε από το να βρει διαδρόμους και να προωθήσει το παιχνίδι προς την περιοχή της. Ο «δικέφαλος» ήταν πολύ συμπαγής και δεχόταν φάσεις με το σταγονόμετρο! Εξού και η εστία του παραβιάστηκε μόλις μία φορά σ' αυτήν τη σειρά κι αυτό από ατομικό λάθος.






*Γρήγορη κυκλοφορία και επιθέσεις:

Το δεύτερο στοιχείο που επιθυμεί και βλέπει από την ομάδα του ο Αλμέιδα. Οι «κιτρινόμαυροι» όταν έχουν στην κατοχή τους την μπάλα ή όταν την επανακτούν, παίζουν με γρήγορες και κάθετες μπαλιές. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Αργεντινός προπονητής θέλει από το σύνολό του επιθέσεις λίγων δευτερολέπτων, να μην… κουράζουν το πράγμα.

Παρατηρήθηκαν ανά περιπτώσεις ωραίες συνεργασίες, τριγωνάκια και αυτοματισμοί. Ψάξιμο στον κενό χώρο και διαρκείς κινήσεις. Η δημιουργία γινόταν κυρίως από τα άκρα, αλλά και οι χαφ του άξονα είχαν σημαντικό ρόλο στη σύνδεση φορ και πλάγιων μέσων.



Σε ό, τι αφορά το κομμάτι του build up από πίσω, είδαμε τους Στάνκοβιτς και Χατζηεμμανουήλ (στο ένα ημίχρονο που χρησιμοποιήθηκε ο νεαρός) να παίζουν αρκετά με κοντινή πάσα μπροστά. Αντίθετα, ο Αθανασιάδης επέλεγε κατά βάση τα γεμίσματα. Με μακρινές μπαλιές επιχειρούσαν σε μεγάλο βαθμό και τα στόπερ, ιδίως ο Σιμάνσκι όταν έπαιζε κεντρικός.

Τι αντανάκλαση είχαν όλα αυτά στην παραγωγή φάσεων; Το καλύτερο παιχνίδι της ΑΕΚ σ' αυτόν τον τομέα ήταν εκείνο με τη Φόλενταμ, όπου μετά το 10' η «Ένωση» δημιούργησε αρκετές προϋποθέσεις για γκολ. Σε μικρότερο βαθμό το έπραξε και με την Γκενκ -κυρίως οι αναπληρωματικοί σε κόντρα επιθέσεις, ενώ στο ματς με την Ουτρέχτη η μπάλα έφτανε προς τα αντίπαλα καρέ, αλλά οι περισσότερες προσπάθειες έγιναν με σουτ εκτός περιοχής (εξαίρεση φυσικά οι «μπούκες» του Λιβάι). Μπορεί να μετρήσει βήματα σ' αυτό το κόμματι το σύνολο του Αλμέιδα.



Κι όμως, δύναμή της πλέον το κέντρο:

Τα περισσότερα εκ των παραπάνω οφείλονται εν πολλοίς στο… λίφτινγκ που έχει κάνει η ΑΕΚ στα χαφ της. Αποτέλεσε τη μεγάλη της αγωνιστική πληγή την περασμένη σεζόν και φρόντισε να αρχίσει από εκεί: Με την απόκτηση, δηλαδή, των Γιόνσον, Γκατσίνοβιτς και φυσικά του, λατρεμένου του Αλμέιδα, Ορμπελίν Πινέδα, ο «δικέφαλος» προσέθεσε τρομερή ποιότητα στο κέντρο του και είδε αμέσως τα αποτελέσματα.

Εξάλλου, τα στοιχεία του πρέσινγκ και της κυκλοφορίας που προαναφέρθηκαν, έχουν τη σφραγίδα των προαναφερθέντων. Όλοι τους φαίνονται σαν παίζουν παντού μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά την ίδια ώρα έχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά πολύ σημαντικά για το σύνολο. Τρέχουν, πιέζουν, δημιουργούν, πατούν περιοχή.



Ο σύγχρονος τρόπος παιχνιδιού που προσπαθεί να εμφυσήσει στην ομάδα του ο Αλμέιδα, προϋποθέτει και χαφ ανάλογων χαρακτηριστικών. Βέβαια, απαραίτητα συστατικά είναι και η ομοιογένεια και η χημεία (που φαίνονται και στις αλληλοκαλύψεις), τα οποία προσπαθεί και πετυχαίνει να βλέπει ο Αργεντινός κόουτς στο κέντρο του. Στα παραπάνω προσθέστε και τον Μάνταλο, ο οποίος έχει δέσει κι αυτός αμέσως.

…δύο και σημαντικά τα αρνητικά

Ουσιαστικά αφορά την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ αλλά σε καμία περίπτωση στο σύνολό της (εξάλλου σημειώθηκε το πόσο συμπαγής ήταν κατά τα άλλα). Συγκεκριμένα, πρόκειται για ορισμένες παθογένειες που έρχονται από… πέρυσι και προφανώς και παραμένουν, καθώς ακόμη δεν έχουν μπει οι νέοι παίκτες που πρέπει στα μετόπισθεν.

Τα γκολ και οι επικίνδυνες φάσεις που δέχτηκε η «Ένωση» σε σετ παιχνίδι, προήλθαν κυρίως είτε από ατομικά λάθη (Αθανασιάδη και Τζαβέλλα κόντρα στη Φόλενταμ) είτε από μπαλιές στην πλάτη της άμυνάς της (και στα τρία ματς). Δεν θα ήταν σωστό να το συγκεκριμενοποιήσουμε στο αμυντικό τρανζίσιον, αφού και οι ανακτήσεις -που προαναφέρθηκαν ως θετικό στοιχείο- συμπεριλαμβάνονται ως (σωστές) αντιδράσεις στην εν λόγω φάση παιχνιδιού.





Το πρόβλημα, λοιπόν, προϋπήρχε και παρουσιάζεται και τώρα. Πόσω μάλλον, όταν ο τρόπος παιχνιδιού του Αλμέδια φέρνει την ΑΕΚ πολύ ψηλά στον αγωνιστικό χώρο σε αρκετές στιγμές του αγώνα. Εξού κι απ' ό, τι φαίνεται, ο Αργεντικός τεχνικός έχει ζητήσει για πίσω κατά βάση παίκτες… σκούπες. Η αρχή έγινε και είναι, αν μην τι άλλο, εντυπωσιακή: Ντομαγκόι Βίντα!

Εκεί που δεν έχει κάτσει ακόμη η μπίλια

Ή αλλιώς οι στατικές φάσεις. Κι αυτό διότι η ΑΕΚ μέτρησε και θετικά κι αρνητικά στοιχεία σ' αυτόν τον τομέρα.

Σ' ό, τι αφορά τα επιθετικά στημένα, η δουλειά άρχισε περίφημα με δύο γκολ -από εκτελέσεις του Μάνταλου (που συνολικά αναλάμβανε τις περισσότερες προσπάθειες)- κόντρα στην Γκενκ. Στα επόμενα δύο παιχνίδια το πράγμα χάλασε, με τη μία φάση μετά την άλλη να περνούν ανεκμετάλλευτες. Βέβαια, ταυτόχρονα είδαμε τους Λιβάι και Τσούμπερ να έχουν πολύ ωραίες απευθείας εκτελέσεις φάουλ, έστω κι εάν δεν σκόραραν (δοκάρι ο πρώτος με την Ουτρέχτη).





Από την άλλη, η αλήθεια είναι ότι η «Ένωση» δεν έφαγε γκολ από στατική φάση. Ωστόσο, απέναντι στην Γκενκ κινδύνεψε σε 1-2 περιπτώσεις, ενώ υπό αυτές τις συνθήκες δόθηκε το πέναλτι στους Βέλγους μετά από μαρκάρισμα του Σιμάνσκι (έστω κι εάν ήταν αυστηρή η απόφαση).

Ατομικό report

Πάμε και σε ατομικό επίπεδο. Να… σκανάρουμε την απόδοση όλων των «βασικών», των νέων προσώπων (Πινέδα, Γιόνσον και Γκατσίνοβιτς) αλλά και ορισμένων ακόμα παικτών, για τους οποίους αξίζει να σημειωθούν ορισμένα πράγματα.

Πινέδα: Εάν προσπεράσουμε (κακώς) το πόσο ποιοτικός παίκτης είναι, το πιο σημαντικό του στοιχείο είναι ότι φαίνεται να ξέρει -και να μπορεί να ακολουθήσει- τις βασικές αρχές του παιχνιδιού του Αλμέιδα (λογικό, αφού έχουν ξανασυνεργαστεί). Κατά τα άλλα, τι να πεις. Άψογος χειριστής της μπάλας, με κουβαλήματα και έκρηξη, απαλλάσσεται εύκολα από τον προσωπικό του αντίπαλο, πρεσάρει ψηλά, ένας «σκύλος» στην άμυνα που πατάει και την αντίπαλη περιοχή. Χρειάστηκε μόλις μία προπόνηση για να αρχίσει να δείχνει το γιατί τον ζήτησε ονομαστικά ο νέος τεχνικός της ΑΕΚ.




Γιόνσον: Επιτέλους για τους φίλους της ΑΕΚ, η ομάδα τους έχει έναν συνδετικό κρίκο άμυνας και μεσαίας γραμμής και μάλιστα μεγάλης ποιότητας. Ο Δανός αμυντικός χαφ ξέρει να κρατά τη θέση του και να ελέγχει (και να καθοδηγεί) αυτό το συμπαγές τείχος μπροστά του. Με απλότητα στο παιχνίδι του, βλέπει γήπεδο, ανεβαίνει ψηλά (είτε με μπάλα είτε για να πιέσει), έχει τη μεταβίβαση και προφανώς παρεμβαίνει με δυναμισμό στο αμυντικό τρίτο της ομάδας του.



Γκατσίνοβιτς: Δεν είναι νέος στο ελληνικό κοινό. Είχαμε δει τα προτερήματά του και το προηγούμενο εξάμηνο, όταν και αγωνιζόταν με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ωστόσο, οι φίλοι της ΑΕΚ, πλέον πιο προσεκτικά, διαπίστωσαν το πόσο πολύ «κουμπώνει» ο Σέρβος χαφ στα σχέδια του Ματίας Αλμέιδα. Η ταχύτητα που προσδίδει στον χώρο του κέντρου -είτε στο κομμάτι της πίεσης είτε στην κυκλοφορία- αποτελεί το μεγαλύτερό του προσόν. Έκλεβε μπάλες και συνδυαζόταν ωραία με τους τριγύρω του. Έπεσε λίγο στο τελευταίο φιλικό, αλλά τα δείγματά του συνολικά ήταν πολύ καλά.



Τσούμπερ και Λιβάι Γκαρσία: Αναφέρονται μαζί για τον απλούστατο λόγο ότι ο τρόπος παιχνιδιού του Αλμέιδα και οι ρόλοι που τους δίνει, τους επιτρέπει να βγάζουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους (ίσως ο δεύτερος να… κρύβει και παραπάνω).

Καταρχάς, στον Ελβετό άσο ταιριάζει «γάντι» ο ρόλος του αριστερού χαφ-εξτρέμ. Έπαιρνε όλη την πλευρά, όντας πολύ δραστήριος. Την ίδια στιγμή που του επιτρεπόταν να απειλεί (συγκλίνοντας ή και πλαγιοκοπώντας), ανταποκρινόταν σε άριστο βαθμό στα αμυντικά του καθήκοντα, με διαρκή τρεξίματα και αστείρευτες δυνάμεις.

Θα μπορούσε, βέβαια, να είναι πιο αποτελεσματικός στις τελικές του ενέργειες (εάν και ήταν απειλητικές).



Από την άλλη, ο Γκαρσία χρησιμοποιήθηκε σε δύο θέσεις. Στην αντίστοιχη του Τσούμπερ (από την απέναντι πλευρά φυσικά) σε γενικό πλαίσιο τα πήγε καλά. Αμυντικά «έτρωγε» κάποιες φάσεις, επιθετικά όμως βρήκε επιτέλους τον χώρο για να… καλπάσει. Σ' εκείνη του φορ (κυρίως όταν ήταν μόνος του κι όχι μαζί με Αραούχο) «φώναξε» πως η ΑΕΚ έχει ένα ακόμα έξτρα «όπλο» στη φαρέτρα της. Τρομερές κινήσεις, εκμεταλλευόταν στο έπακρο της σωματοδομή του. Έκανε πλάκα βάζοντας πλάτη τους αντίπαλούς του, τρόπος εξάλλου μέσω του οποίου βρήκε και δίχτυα. Ταυτόχρονα, είχε και την ασίστ (μετά από πίεση και κλέψιμο) για το τέρμα του Αραούχο με τη Φόλενταμ, όπως και το δοκάρι με την Ουτρέχτη.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι στο τελευταίο φιλικό που έπαιξε μόνος του στην κορυφή, υπήρξαν αρκετές στιγμές που φαινόταν αποκομμένος από το υπόλοιπο σύνολο (στοιχείο που βλέπαμε και πέρυσι με τον Αραούχο). Κάτι που δεν «βαραίνει» κυρίως αυτόν.



Αραούχο: Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Πλέον, φέρει και το περιβραχιόνιο. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι ο τρόπος παιχνιδιού του Αλμέιδα φαίνεται να δίνει λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε πέρυσι ο Αργεντινός φορ: Στην τροφοδότησή του! Μόνο κόντρα στη Φόλενταμ, οι συμπαίκτες του τον έβγαλαν τέσσερις φορές σε θέση με αρκετά καλές προϋποθέσεις για γκολ (μία εξ αυτών την αξιοποίησε).



Μάνταλος: Φαίνεται πιο απελευθερωμένος. Είναι το περιβραχιόνιο που έβγαλε από πάνω του; Είναι τα συστήματα του Αλμέιδα και η ποιοτική αναβάθμιση των παικτών, με τους οποίους συνεργάζεται στο κέντρο; Ίσως και ένας συνδυασμός τους. Θα φανεί. Η ουσία έγκειται στο ότι ο μέχρι πρότινος αρχηγός της ΑΕΚ, δείχνει πως θα αποτελέσει σημαντικό γρανάζι στο οικοδόμημα του 48χρονου κόουτς. Εξάλλου, τα αγωνιστικά χαρίσματα τα είχε (ίσως και με το παραπάνω για το... κράξιμο που έχει φάει). Στα φιλικά της Ολλανδίας και του Βελγίου έδειξε να έχει αποκτήσει αμέσως ομοιογένεια με τα υπόλοιπα χαφ. Βοηθούσε πολύ δημιουργικά (έπαιζε κοντά στο φορ) αλλά και ανασταλτικά. Ξεκίνησε άριστα στο κομμάτι των στατικών φάσεων, στα επόμενα παιχνίδια κάπου το έχασε.



Σιμάνσκι: Αν μην τι άλλο ανταπεξήλθε στον νέο του ρόλο, εκείνον του κεντρικού στόπερ στην τριάδα της άμυνας. Συνήθως προσπαθούσε να χτίσει παιχνίδι με μακρινές μεταβιβάσεις (όχι πάντοτε πετυχημένα) -στοιχείο που δεν μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Τον έχουν βοηθήσει τα καινούργια δεδομένα, στο να μάθει να κρατά τη θέση του, ακόμα κι όταν μετατοπίζεται στα χαφ όπως στο ματς με την Ουτρέχτη, όπου φόρεσε και το περιβραχιόνιο (λόγω της απουσίας του Αραούχο). Στις περισσότερες περιπτώσεις που χρειάστηκε βγήκε και «σκούπισε» τους κινδύνους που πήγαν να δημιουργηθούν.



Τζαβέλλας: Υπάρχει η φάση του παιχνιδιού με τη Φόλενταμ, όπου «χαρίζει» την μπάλα στον αντίπαλο. Στιγμή που, λογικά, αρκετοί φίλοι του «δικεφάλου» θα αναθεμάτισαν σκεπτόμενοι την περυσινή εικόνα της ομάδας τους. Εάν τη βγάλεις όμως από το κάδρο, ο πολύπειρος αμυντικός έχει κάνει σχεδόν την τέλεια προετοιμασία (σε ό, τι αφορά την απόδοσή του στα φιλικά)! Δυναμικός και ψυχωμένος στα μαρκαρίσματά του, κάλυπτε τις προωθήσεις των συμπαικτών του (π.χ. του Χατζισαφί κόντρα στην Ουτρέχτη), καθοδηγούσε καλά την άμυνα. Εν αναμονή και των υπόλοιπων μεταγραφικών κινήσεων αλλά και του συστήματος που θα παίζει η ΑΕΚ, η υπόθεση ότι ο Τζαβέλλας θα έχει ρόλο βασικού μέσα στη σεζόν -εφόσον η «Ένωση» επιλέγει περισσότερο την τριάδα (κυρίως ως αριστερό στόπερ, εάν και έπαιξε κι ως κεντρικό)- ίσως και να μην είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.



Μήτογλου: Διαρκώς με τους «βασικούς» ως δεξί στόπερ. Άρχισε εντυπωσιακά κόντρα στην Γκενκ, με συμμετοχή και στα δύο τέρματα (το ένα του πιστώθηκε), ενώ πραγματοποίησε και κάποιες καίριες επεμβάσεις. Παρόλα αυτά, κυρίως στα δύο επόμενα φιλικά υπήρχαν στιγμές που έδειχνε να χάνει τη συγκέντρωση του σε φάση άμυνας. Δεν είναι ακόμη έτοιμος για βασικός, αλλά έχει χαρακτηριστικά που εάν δουλευτούν μπορούν να τον αναγάγουν σε σημαντικό κομμάτι του «κιτρινόμαυρου» ροτέισον.



Αθανασιάδης: Έκανε την τέλεια σεζόν με τη Σέριφ και ήρθε να διεκδικήσει φανέλα βασικού με την ΑΕΚ. Το πιστεύει και το δείχνει στις εμφανίσεις του. Καταλυτικός στο παιχνίδι με την Γκενκ (απόκρουση πέναλτι, μεταξύ άλλων), πολύ καλός και με την Ουτρέχτη. Με τους «βασικούς» στα δύο πρώτα ματς, αλλαγή στο τελευταίο. Βέβαια, μέσα σ' όλα αυτά, προέβη και σε τραγικό λάθος με τη Φόλενταμ. Έχει τα φόντα να διεκδικήσει τη θέση από τον -σταθερότατο στα φιλικά- Στάνκοβιτς. Η ουσία είναι ότι η «Ένωση» διαθέτει εξαιρετικό δίδυμο στα γκολπόστ, με τον Χατζηεμμανουήλ να… έρχεται δυναμικά από πίσω.



Ρότα: Ξεκίνησε ως ερωτηματικό την περυσινή σεζόν, αλλά κατά τη διάρκειά της έδειξε ότι μπορεί να σταθεί στην ΑΕΚ. Είναι ταχυδυναμικός, με τρεξίματα και αντοχές, ενώ προσπαθεί αδιάκοπα να βελτιώσει τη σέντρα του (χωρίς βέβαια να υπολείπεται σε μεγάλο βαθμό).

Παρόλα αυτά, στα δύο φιλικά που χρησιμοποιήθηκε ως βασικό δεξί μπακ-χαφ (με τη Φόλενταμ απουσίαζε, επειδή γεννήθηκε το παιδί του)... ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ίσως να τον «αδικεί» και λίγο η πληθωρική παρουσία του Τσούμπερ από την απέναντι πλευρά.



Άμραμπατ: Μετέβη στην Ολλανδία με καθυστέρηση και στα φιλικά ήταν με τους «αναπληρωματικούς». Παρόλα αυτά -χρησιμοποιούμενος κατά βάση ως ακραίος μπακ-χαφ (στα δεξιά με τη Φόλενταμ και στα αριστερά με την Ουτρέχτη)- έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει. Αφενός με τις βαθιές μεταβιβάσεις του και την αξιοποίηση της διαρκούς κίνησης στον χώρο που θα έχουν οι συμπαίκτες του, αφετέρου με τη μυϊκή του μάζα.

Ίσως να μπορούσε -βάσει δυνατοτήτων- να δώσει λίγα παραπάνω πράγματα στο κομμάτι του πρέσινγκ. Τομέα, στον οποίο -θεωρητικά- θα συνεισφέρει περισσότερα εάν παίξει ως εσωτερικός χαφ (όπου επίσης έχει δοκιμαστεί από τον Αλμέιδα). Πολύ ωραία η κίνησή του (με το χαρακτηριστικό νεύμα) να δώσει το πέναλτι στον Κοσίδη στον αγώνα με τη Φόλενταμ. Φαίνεται να διορθώνει περυσινές κακές του συμπεριφορές σε αντίστοιχες στιγμές.



Χατζισαφί: Έπαιξε κατά βάση ως αριστερό στόπερ. Έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει, ειδικά κόντρα σε ομάδες που θες περισσότερη δημιουργία από πίσω. Πολύ καλός με τη Φόλενταμ, δεν του βγήκαν αρκετές προσπάθειες με την Ουτρέχτη.



Μοχαμάντι: Το πρώτο δεδομένο είναι ότι προς το παρόν δεν λογίζεται στους «βασικούς» σε σύστημα με τριάδα στα στόπερ. Χρησιμοποιήθηκε με τους αναπληρωματικούς παίζοντας... παντού (αριστερό μπακ, αριστερό μπακ-χαφ σε 3-5-2 και αριστερό στόπερ, κατά σειρά). Έδειξε τα προτερήματά του. Κορυφαίο όλων οι κούρσες του. Εάν τη νέα σεζόν δεν εμφανίσει τα περυσινά -όπου έχανε ενίοτε τη συγκέντρωσή του σε φάση άμυνας- μπορεί να αποτελέσει σημαντική μονάδα για το σύνολο του Αλμέιδα.



Μισελέν: Πέρυσι αποτέλεσε μία από τις πολλές απογοητεύσεις για την ΑΕΚ. Όμως, λίγο η γενικά αρρωστημένη κατάσταση που υπήρχε στις τάξεις των «κιτρινόμαυρων», λίγο και τα ορισμένα καλά στοιχεία που έδειχνε να έχει, άφηνε ελπίδες για κάτι καλύτερο για φέτος. Επί της ουσίας, το μεγαλύτερο του πρόβλημα ήταν το… αγωνιστικό τσαγανό που του έλειπε. Όπως και να έχει, δεν έδειξε τίποτα το ιδιαίτερο όσο χρησιμοποιήθηκε στα φιλικά.



Να σημειωθεί ότι από τους υπόλοιπους «αναπληρωματικούς» πολύ καλή παρουσία στο λίγο που χρησιμοποιήθηκαν είχαν και οι Χατζηεμμανουήλ και Μαχαίρας.

Από κοντά και οι Κορνέζος και Ραντόνια. Ο 24χρονος στόπερ έδειχνε αυτοπεποίθηση και είχε ορισμένες καίριες παρεμβάσεις, με τον τελευταίο να είναι ταχυδυναμικός και με ένταση (χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως δεξί στόπερ σε τριάδα). Αμφότεροι, πάντως, δύσκολο να έχουν (έστω και σε συμπληρωματικό βαθμό) ρόλο στην πρώτη ομάδα. Το ίδιο και οι Κοσίδης και Μουστακόπουλος. Από την άλλη, ο Γιούσης ήταν πολύ δραστήριος, ωστόσο φαινόταν αγχωμένος όταν έφτανε στην «πηγή», στην προσπάθειά του να αποδείξει πράγματα.

Έκπληξη ο Φράνσον, με τον Σουηδό χαφ να έχει κάποιες καλές ενέργειες, ενώ ήταν εκείνος που κέρδισε και το πέναλτι με τη Φόλενταμ. Άτυχος ο Αλμπάνης που δεν αγωνίστηκε καθόλου λόγω ενοχλήσεων.