Ακόμα σε θυμούνται η Σάντος και ο Πελέ!

Μερικές νίκες ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης παραμένουν χαραγμένες με χρυσά γράμματα στη συλλογική μνήμη. Μερικές νίκες, αν και έχουν μεσολαβήσει πενήντα και πλέον χρόνια από τότε που σημειώθηκαν θαρρείς ότι έγιναν χτες. Μια τέτοια αποτελεί η επικράτηση του Ολυμπιακού απέναντι στη φημισμένη Σάντος του Πελέ…

Τον Ιούλιο του 1961 η Σάντος επισκέφθηκε την Αθήνα ως τελευταίο προορισμό στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας που έκανε. Αντιμετώπισε σε μια σειρά φιλικών αγώνων το τέως Π.Ο.Κ. (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ).

Η άφιξη στις 27 Ιουνίου στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ενός κλαμπ τέτοιου βεληνεκούς, το οποίο διέθετε ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης (Πελέ, Ζίτο, Κουτίνιο κ.α.), προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους Έλληνες φιλάθλους. Παράλληλα, ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός κόσμος στροβιλιζόταν στους ρυθμούς του «Βασιλιά». Άλλωστε, το άστρο του έλαμπε από καιρό στην παγκόσμια σκηνή.

Αξιοσημείωτο ότι προτού ο βραζιλιάνικος σύλλογος καταφθάσει στη χώρα μας είχε δώσει και άλλες αναμετρήσεις τέτοιου χαρακτήρα σε Ελβετία και Γαλλία. Είχε «εξολοθρεύσει» την πρωταθλήτρια Ιταλίας, Γιουβέντους, τη Ρόμα, την σπουδαία Ίντερ του «μάγου» του κατενάτσιο, Ελένιο Ερέρα, που έμελλε να κατακτήσει λίγο αργότερα δύο συνεχόμενες φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1963-1964, 1964-1965) και άλλες τόσες το Διηπειρωτικό. Επίσης, είχε υποτάξει την Μπενφίκα του «μαύρου πάνθηρα» Εουσέμπιο. Τα παραπάνω φούντωσαν την ανυπομονησία του πλήθους.

Η πρώτη άρνηση

Σημαντικό ότι τα «ψάρια» είχαν βολιδοσκοπήσει νωρίτερα τις προθέσεις των ελληνικών ομάδων για την πιθανότητα διεξαγωγής μεταξύ τους αναμετρήσεων. Ωστόσο, το συγκεκριμένο αίτημα είχε απορριφθεί.

Η εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ» επισημαίνει χαρακτηριστικά στις 5 Σεπτεμβρίου 1960: «Η ομάς του θρυλικού άσσου ‘’Πελέ’’ Σάντος, η οποία ευρίσκεται εις την Ιταλίαν, διεβίβασε επείγουσα πρότασιν προς τον Παναθηναϊκόν, όπως την 9ην και 10ην Σεπτεμβρίου έλθει εις Αθήνας και δώσει δύο αγώνας έναντι 10 χιλ. δολαρίων. Η πρότασις της Σάντος εκρίθη κατ’ αρχήν απορριπτέα…»

Η δεύτερη, ευτυχώς είχε αίσια κατάληξη. Η αρμάδα του Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο γνωστότερου ως Πελέ απευθύνθηκε στον Παναθηναϊκό, αφού το «Απόστολος Νικολαΐδης» πληρούσε τις προδιαγραφές για να φιλοξενήσει όλα τα παιχνίδια. Έτσι και έγινε.

Η πρώτη στην οποία έπεσε ο κλήρος ήταν η ΑΕΚ. Οι «κιτρινόμαυροι» δεν φάνηκαν ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί. Συνεπώς, ηττήθηκαν με σκορ 3-0.

Σειρά πήρε ο Παναθηναϊκός- εν ενεργεία πρωταθλητής επί διετία- που αν και βρέθηκε να χάνει με το ίδιο σκορ από το 18’ έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Οι «πράσινοι» μείωσαν αρχικά με τον Βαγγέλη Πανάκη στο 40’. Στη συνέχεια, ο Δημήτρης Θεοφάνης έγραψε στο 70’ το τελικό 3-2.

O «Βασιλιάς» προσκύνησε τον «Θρύλο»

Το ημερολόγιο έγραφε 4 Ιουλίου όταν το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ντύθηκε στα… ερυθρόλευκα. Αποτελούσε το ματς που έριχνε την αυλαία στο τούρνε των «ψαριών» στη γηραιά ήπειρο. 25.000 φίλαθλοι των Πειραιωτών έδωσαν βροντερό «παρών» στις εξέδρες.



Παρότι οι περισσότεροι προσδοκούσαν οι «ερυθρόλευκοι» να εμφανιστούν φοβισμένοι, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο αυτό, αλλά άνοιξαν και το σκορ στο 10’ με σουτ του Ποσειδώνα, ύστερα από ασίστ του Σιδέρη. Σημειωτέον, η αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών έκανε το κενό του Θανάση Μπέμπη που αποχώρησε στο ξεκίνημα λόγω τραυματισμού… αόρατο.

Ο Ζίτο έφτασε μια ανάσα από την ισοφάριση, εντούτοις ο Σάββας Θεοδωρίδης αποσόβησε το γκολ.

Η «χρυσή» αλλαγή που αντικατέστησε τον Μπέμπη, Τάσος Σουρούνης, εξαπέλυσε μια «οβίδα» από τα 25 μέτρα στο 43’, νίκησε τον γκολκίπερ Λαέρτσιο και «ξετίναξε» τα δίχτυα. Ένα ολόκληρο γήπεδο φλεγόταν, έπειτα από την επίτευξη του δεύτερου γκολ! Ο Ζίτο κατόρθωσε να μειώσει με απευθείας εκτέλεση φάουλ, στο 50’, ενώ η μπάλα κόντραρε στον Στεφανάκο και άλλαξε πορεία.

Παρόλη την πίεση, οι τυπικά γηπεδούχοι άντεξαν ως το τελευταίο σφύριγμα. Οι Πειραιώτες μάλιστα, λίγο έλειψε να πετύχουν και τρίτο γκολ, μα ο «Φόντακας» σημάδεψε το δοκάρι.



Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του εορτασμού της ιστορικής επιτυχίας, ο Νικόλαος Καλούδης, υποστηρικτής της ομάδας, αδυνατώντας να διαχειριστεί τη μεγάλη συγκίνηση «έφυγε» προδομένος από την καρδιά του.

«Ήμουν η σκιά του»

Όπως εξομολογήθηκε μεταγενέστερα, ο εκλιπών σήμερα Κώστας Πολυχρονίου, που αγωνίστηκε στην αναμέτρηση: «Η Σάντος ήταν η μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη τότε. {…} Καθόμαστε μαζί με τον προπονητή Τζίνα Σιμονόφσκι και παρακολουθώ όλες τις κινήσεις του Πελέ. Λέω στον Τζίνα: ‘’όταν παίξουμε εμείς με τη Σάντος εγώ μόνο τον Πελέ θα πιάσω’’. Εκείνος μου είπε πως τρεις παίκτες δεν είναι ικανοί να τον σταματήσουν, όμως το βράδυ αυτό τελικά ήμουν η σκιά του. Εγώ είχα εντοπίσει κάτι που δεν το είχε δει κανένας προπονητής.

Αν ο Πελέ σε έβαζε πρόσωπο τρία μέτρα, τον έχανες, σε πέρναγε δεξιά, αριστερά σαν σταματημένο. Έτσι, δεν τον άφηνα να πάρει την μπάλα και να φύγει, την διεκδικούσαμε μαζί. Ή θα την κέρδιζα εγώ ή κανείς. Στον αέρα είχα υπεροχή. Σε κάποιο λεπτό του αγώνα ο Κοτρίδης με τον Σορμάνι είχαν πιαστεί στα χέρια και έτρεχε εκεί και ο Πελέ, τον πιάνω αγκαλιά για να μην τον δω σε επεισόδιο γιατί τον είχα σαν Θεό μου. Δεν τον χτύπησα ποτέ. Απλά τον έπαιζα δυνατά προκειμένου να μην ακουμπήσει την μπάλα. Έτσι, στο 75’ σε μια μονομαχία στον αέρα έκανε ότι τραυματίστηκε και αποχώρησε από τον αγώνα εκνευρισμένος».

Το Μάιο του 2005 οι δύο τους συναντήθηκαν ξανά. Τότε, ο αστέρας από «τη χώρα του καφέ» επισκέφθηκε το γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και έγινε επίσημα μέλος του Ολυμπιακού.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου