Eίναι πολύ νωρίς για μοιρολόι (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Σύμφωνοι, λοιπόν, πλησιάζουμε τα όρια της πτώχευσης. Η Εθνική μας παρουσιάζει στο Ευρωμπάσκετ τον χειρότερο εαυτό της, χάνει αμαχητί από αντιπάλους επιπέδου Ισπανίας, νικάει με την ψυχή στα δόντια ομάδες σαν τη Σερβία και δείχνει ικανή να κινδυνεύσει από οποιονδήποτε.

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να αφήσω κατά μέρος τη μεμψιμοιρία και να κοιτάξω το αύριο με ματιά πιο αισιόδοξη. Αν χρωστάμε κάτι στη συγκεκριμένη ομάδα, αυτό είναι η ψήφος εμπιστοσύνης και η στήριξη στις δύσκολες μέρες. Εξάλλου, καμία από τις δύο ήττες της δεν ήταν εκτός προγράμματος. Φαντάζεστε να την παθαίναμε όπως οι Σέρβοι; Κουδούνια θα μας είχαν κρεμάσει.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να απομονώσω 2-3 ενθαρρυντικά σημεία εν όψει των αγώνων που θα κάνουν τη διαφορά μεταξύ της επιτυχίας και της αποτυχίας. Οποιος προτιμάει το μοιρολόι, ας ψάλει επιτάφιο. Τα τρόπαια και τα μετάλλια δεν απονέμονται στη μέση ενός τουρνουά.

Είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι οι παίκτες των δύο ομάδων βγήκαν για το β' ημίχρονο χαλαροί, «επειδή το παιχνίδι είχε κριθεί». Οι Ισπανοί δεν είχαν τίποτα να κερδίσουν ή να χάσουν μετά το +21 της ανάπαυλας. Οι δικοί μας, όμως, είχαν. Στα 20 λεπτά που ακολούθησαν έδειξαν να ξεμπουκώνουν κάπως, να κυκλοφορούν την μπάλα με περισσότερη ευχέρεια, να βρίσκουν περισσότερα ελεύθερα σουτ. Οταν η διαφορά μειώθηκε στους 12 πόντους (33'), υπήρχαν χρονικά περιθώρια ακόμα και για τη διεκδίκηση της νίκης. Οχι βέβαια για μια ομάδα που δυσκολεύεται να φτάσει τους 60 πόντους.
Η ελληνική ομάδα κέρδισε τη μάχη των ριμπάουντ, πάει να πει ότι έδειξε πάθος και δύναμη.

Κέρδισε για πρώτη φορά διψήφιο αριθμό επιθετικών (13). Είδε να παρουσιάζουν σφυγμό 1-2 σημαντικοί παίκτες της, όπως ο Παπαλουκάς και ο Χατζηβρέττας. Και βρήκε στην άκρη του πάγκου της έναν σέντερ ικανό να γίνει κάτι πολύ πιο χρήσιμο από νεροκουβαλητής. Ο Γιάννης Μπουρούσης δικαίωσε περισσότερο όσους πίστευαν ότι άξιζε χρόνο συμμετοχής, παρά τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Στο Ευρωμπάσκετ που εξελίσσεται σε ρέκβιεμ του Παπαδόπουλου, ο Μπουρούσης ήταν μια αισθητή ελληνική παρουσία σε όλους τους τομείς της αρμοδιότητας ενός σέντερ: σκοράρισμα, επιθετικά και αμυντικά ριμπάουντ, άμυνα στους αιθέρες. Παίζουμε με δώδεκα, όχι με έντεκα. Εάν υπάρχει «ωσεί παρών» 12ος, αυτός είναι ο Λάζαρος.

Δεν τρέφω αυταπάτες. Η εικόνα της ομάδας είναι αποθαρρυντική. Αλλά ξέρω πολλές κακές ομάδες, χειρότερες από τη δική μας, που έφτασαν ψηλά επειδή έπαιξαν καλά τις σωστές βραδιές. Μέχρι τον προημιτελικό, η Εθνική έχει περιθώριο μίας εβδομάδας για να αισθανθεί καλύτερα με τον εαυτό της. Δεν είναι λίγο. Λίγο πριν σβήσουν τα φώτα, οι Ελληνες φίλαθλοι χόρευαν στις εξέδρες της «Μαδρίδ Αρένα» σαν να είχαν μόλις πανηγυρίσει νίκη: «Το Κύπελλο θα πάρουμε, όλους θα τους τρελάνουμε». Μωρέ, ας φτάσουμε στους «4» και αναλαμβάνω να σιδερώσω εγώ τα ανάποδα γιλέκα.