Η καρδιά του πρωταθλητή (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Δεν είναι μόνο τα σουτ που δεν μπαίνουν ο λόγος που μέχρι στιγμής η Εθνική μας δεν μας αρέσει. Είναι κι άλλα πράγματα. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Από το ντεφορμάρισμα του Λάζαρου Παπαδόπουλου; Από το αγνώριστο πρόσωπο του Θοδωρή Παπαλουκά; Από τη συνολική ευθύνη που έχει ο Παναγιώτης Γιαννάκης για το «στουμπωμένο» σύνολο που εμφανίζεται στα γήπεδα της Ισπανίας και που θυμίζει «ομάδες Γιαννάκη» στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας;
Αν συνεχίσουμε, δεν θα μας φθάσει ολάκερη σελίδα για να αναφέρουμε τα τρωτά του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Αλλά έτσι είναι. Οταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα, όλα μάς φαίνονται τραγικά. Μάλλον, όμως, δεν είναι αυτή όλη η αλήθεια. Ή τουλάχιστον εμείς δεν θέλουμε να τη δούμε έτσι. Το ταλέντο των παικτών είναι αναμφισβήτητο. Το ειδικό τους βάρος επίσης. Οπως δεν μπορεί να ξέχασε το μπάσκετ από τη μία μέρα στην άλλη ο Γιαννάκης, ο άνθρωπος που οιστρηλάτησε τους διεθνείς μας σε Σερβία και Ιαπωνία.

Στον κατήφορο με την Ισπανία διακρίναμε κάποια θετικά στοιχεία. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα «κάποια» θα γίνουν «πολλά», αρχής γενομένης σήμερα στο ματς με την Κροατία. Βλέποντας ρεαλιστικά τα πράγματα, η Εθνική με το πρόσωπο που εμφανίζει μάλλον δεν πάει πουθενά. Μην αμελείτε, όμως, την καρδιά του πρωταθλητή. Οπως, επίσης, ότι κατά μεγάλο ποσοστό το χιαστί θα είναι ευνοϊκό για μας (εκτός αν πέσουμε με την κάτι παραπάνω από επικίνδυνη Λιθουανία). Ας κάνουμε, λοιπόν, υπομονή για να δούμε αν η Εθνική θα μας κάνει για μία ακόμα φορά υπερήφανους ή θα δικαιώσει εκείνους (τους όχι πολλούς πάντως) που υποστηρίζουν ότι ο κύκλος της έχει ολοκληρωθεί. Ολα είναι πιθανά.