Η ομάδα της διαρκούς προσπάθειας (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Βλέπαμε το προχθεσινό παιχνίδι της Εθνικής, μία παρέα φίλων που είχαμε να βρεθούμε όλοι μαζί για να δούμε μπάλα από το καλοκαίρι της Πορτογαλίας. Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να κάνουμε πολλές αλχημείες. Τρεις από την παρέα είχαν στείλει τις γυναίκες τους με τα διαρκείας στο γήπεδο, ένας γύρισε νωρίτερα από το εξωτερικό, ένας άλλος ματαίωσε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πάει λέγοντας. Πολλές φορές έχει μεγάλο ενδιαφέρον να «αναπαριστάς» το περιβάλλον, τον περίγυρό σου, για να διαπιστώσεις τι έχει αλλάξει σε κάτι που «θεωρητικά» παραμένει σταθερό. Το σταθερό της ιστορίας είναι η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, που έχει αλλάξει ελάχιστα σε σχέση με την Πορτογαλία. Οι αλλαγές είναι κυρίως στους «παγκίτες», αφού ο κορμός παραμένει σταθερός, καθώς όλοι έχουμε αντιληφθεί πως ο Ρεχάγκελ ακολουθεί τη μέθοδο της αργής ενσωμάτωσης των «νέων» στην ομάδα. Εκείνο που δεν μπορέσαμε να δούμε στην Πορτογαλία και ανακαλύπτουμε τώρα, είναι η δυνατότητα του Ρεχάγκελ να ανακατεύει την τράπουλα με το υλικό που έχει στα χέρια του. Και το ανακαλύπτουμε τώρα, γιατί η προσπάθειά μας εκτείνεται σε πολύ μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, γεγονός που ευνοεί την προσεκτικότερη παρατήρηση. Η απουσία του Δέλλα και στη συνέχεια του Καψή, άλλαξε τελείως τη μορφή της άμυνας και είδαμε, για παράδειγμα, τον Γκούμα να παίζει αριστερό μπακ, πράγμα που δεν γνωρίζαμε ότι μπορεί να κάνει, αλλά που το γνώριζε ο προπονητής του. Φυσικά πιστεύω ότι, αν η ομάδα έπαιζε με έναν πολύ ισχυρότερο αντίπαλο, ο Ρεχάγκελ δεν θα επέλεγε αυτή τη λύση, που όμως για το επίπεδο των αντιπάλων που αντιμετωπίσαμε ήταν επαρκέστατη. Ολοι μας, πριν και κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας, γκρινιάζαμε για τις επιλογές του Γερμανού, «...γιατί βάζει αυτόν δεξιά…», ή «…γιατί δεν φωνάζει τον Ζήκο…», αλλά τώρα γίνεται φανερό ότι ο Γερμανός, αφενός μεν γνωρίζει τις δυνατότητες των ποδοσφαιριστών του, και αφετέρου, επειδή τους γνωρίζει τόσο καλά, τους έχει δώσει την ελευθερία να παίρνουν τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες, που οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές κρίνουν ότι θα τους διευκολύνουν. Η Εθνική ούτε έπαιζε ούτε παίζει ένα ποδόσφαιρο, που θα σε κρατήσει καρφωμένο στη θέση σου και με το στόμα ανοικτό. Δεν νομίζω ότι είναι στο χαρακτήρα της κάτι τέτοιο, παρά το γεγονός ότι στο πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού με τους Δανούς είδαμε χορταστική μπάλα. Η ομάδα του Ρεχάγκελ έχει οριστικοποιήσει τα ποδοσφαιρικά της χαρακτηριστικά, στα οποία πλέον περιλαμβάνονται η υπομονή και η επιμονή. Πριν από την εποχή Ρεχάγκελ, η υπομονή στο παιχνίδι μας ήταν άγνωστη αρετή. Ομως, στο προχθεσινό παιχνίδι είδαμε ότι η ομάδα δεν εκνευρίστηκε, ούτε μπερδεύτηκε με τη μαζική αμυντική ποδοσφαιρική τακτική των Αλβανών. Ολοι στην παρέα έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, αν δεν είχαμε την ήττα από τους Αλβανούς και την ισοπαλία με τους Τούρκους, θα κοιτάγαμε κατάματα την πρώτη θέση. Τώρα όμως κάθε παιχνίδι που έχουμε μπροστά μας είναι σαν ένας τελικός. Και αυτό το γεγονός είναι μεγάλη πίεση, που οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής προσπαθούν να διαχειριστούν. Σε αυτήν την ομάδα δεν χαρίστηκε τίποτε. Ο,τι κέρδισε το κατάφερε γιατί το πάλεψε συνειδητά και με όλες τις δυνάμεις που είχε. Μακάρι να είχαμε ποδοσφαιριστές πολύ υψηλής ποιότητας, που θα έκαναν τη διαφορά από τους αντιπάλους μας. Ομως, δεν έχουμε και πρέπει να παίξουμε το χαρτί του συνόλου. Ενα χαρτί που απαιτεί συνοχή και διαρκή προσπάθεια. Δύο στοιχεία που έλειπαν από τα ποδοσφαιρικά μας χαρακτηριστικά. Χάρη στον Ρεχάγκελ όμως τα αποκτήσαμε και καλό θα ήταν να τα διατηρήσουμε, ακόμη και αν δεν καταφέρουμε στο τέλος να προκριθούμε, πράγμα που δεν πιστεύει κανείς μας.

Περί ανεπάρκειας τεχνολογικής που μας κρεμάει (Sportday / Μητσάρας Φουρκέτας)

Ο γράφων είμαι τυχαίνων εξοργισθείς περί των τηλεπικοινωνιών εν γένι και του ίντερνετ, καθόσον εντός του εκπεδεφτηρίου και εκμεταλλεβόμενοι ορισμένα από των κοινοτικών προγραμμάτον, βάλαμε κομπιούτορες σε έθουσαν πσυχαγωγίας για υποτρόφους του ιδρύματος, ώστε να τύχουν επιμορφώσεως και εκπαιδέφσεδος επαγγελματικής σε νέα κόλπα άπαντες. Ο γράφων είμαι χρήζον κάργα και κατεκσακολούθησιν των νέων τεχνολογιών, ανακαλύπσας ότι είμαι δυνάμενος βάζων χέρι σε λογαριασμούς τραπεζόν και πιστωτικόν καρτόν και μεταφέρων ανέτως εις προσωπικόν μου λογαριασμόν, ζεστόν χρήμα, αποφέβγον διαρήκσεις και χρήσεος εργαλείον όπως λοστόν και οκσυγόνον. Περιπλέον, είμαι δυνάμενος λειτουργόν από μόνος και αποφέβγον σύστασιν συμμορίας, γεγονός ρισκοβόρον και αντιοικονομικόν περί δύο λόγων. Πρώτον άμα είσαι συστήσας συμμορίαν, επικρέμαται κίνδυνος ένα τυχόν μέλος της συμμορίας να είναι σπάζον σε ανάκρισιν από διωκτικών αρχών και αρχίζει κελαιδών περί του κόλπου και συντρόφον ώστε η μπουζουρίασις απάντων των μελών να καθίσταται ζήτημα χρόνου. Δέφτερον, αμα είσε συστήσας συμμορίαν είσαι και μοιραζόμενος λείαν, πράγμα αντιοικονομικόν καθόσον είναι διαρκός αφκσάνον το κόστος διαβιόσεος και δεν βγαίνουμε, συνυπολογιζομένου ότι εις δικόν μας επαγγελματικόν κλάδον πρέπει να είμαστε φροντίσαντες παντελώς από μόνοι μας συντακσιοδοτικόν μέλλον μας και τα ζητήματα τυγχάνοντα περί γιατρικής περιθάλπσεος, καθόσον ουδόλλως είναι αναγνωριζόμενη η εργασιακή ημών προυπηρεσία και ούτε υφίσταται ασφαλιστικός φορέας κάνον κρατήσεις, όπερ εδώ επισημένω μίαν τεραστίαν έλειπσιν εις λειτουργίαν κοινωνικού κράτους. Παραβλέπω τα περί επαγγελματικής δραστηριότητας και είμαι επιστρέφον εις λόγον εκσοργισμού μου, καθόσον ημείς εντός του ιδρύματος είμεθα κατέχοντες ηντερνετικήν σύνδεσιν ολημερίς και ολονυχτίς διαρκείας καλούμενη από των τεχνικών αντιεσελ ινα έχουμε ταχύτηταν εις μεταφοράν δεδομένον και κατεβάσματος τσοντοβίντεων και μουσικόν τραγουδιόν, που είμαστε αντιγραφόμενοι κάργα και εφοδιαζόμενοι νιγηριανούς πωλητάς με το αζημίωτον βεβαίος. Ε, λοιπόν είμαι καταγγγέλον δημόσιον οργανισμόν ΟΤΕ καθότι όποτε γουστάρουσιν λειτουργούν οι αντιεσελ γραμμές και τυγχάνει ταχύτερον να είσαι στείλας γράμμα με ΕΛΤΑ παρά με ήντερνετ. Ασε που ούτε είσαι λαμβάνον εγκαίρος κρισίμους ειδοποιήσεις και χάνον εφκερίας είτε εργασιακάς είτε εσθηματικού περιεχομένου. Ο ομιλών και γράφον, είμαι στείλας εις παρόν έντυπον πάραφτα μετά της λήκσεος του ματσακίου της εθνικής την Τετάρτην, την έγκυρον και εμπεριαναστατωμένην κριτικήν μου προς διαμόρφωσιν γνώμης από αναγνώστας για νίκην Ρεχάγκελ και παρέας του. Το κείμενον και γαμώ την τεχνολογίαν μου, ουδεπόποτε έφθασε εις παρόν έντυπον και εν μέρει δικαιολογημένος ήταν φωνάζοντες οι υλατζήδες οι πιεζόμενοι κλείσουσιν φύλον της εφημερίδος ώστε να βρίσκεται εγκαίρος εις πλατείαν Ομόνιαν. Ζητώ ταπεινά συγχώρεσιν από αναγνώστας δια παρατηρηθείσαν έλειπσιν, φροντίσας από τούδε εις ετέραν εναλλακτικήν λύσιν. Ταύτα και διατελώ ντούρος εις τας επάλξεις της ενημέρωσης ες αεί, εκσόν από τις αργίες και της κανονικής λειτουργίας του ήντερνετ.