Το κόστος της σπίλωσης (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Τον καιρό της τάχα προδοσίας του Αποστολάκη είχε ματαιωθεί το Σούπερ Καπ γιατί έπρεπε να γίνει ανάμεσα στους δύο «αιωνίους» και είχε πάρει αναβολή το μεταξύ τους ντέρμπι στο πρωτάθλημα, γιατί η Αστυνομία δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Τώρα τουλάχιστον ξέρουμε ότι το ματς θα αρχίσει. Για το αν θα τελειώσει δεν παίρνει όρκο κανείς.

Παρονομαστής

Οι ιστορίες αυτές είναι ολότελα διαφορετικές. Ο Ντούσαν πήγε στον Ολυμπιακό γιατί η διοίκηση της ΑΕΚ δεν τον έπειθε για τη δυναμική του μέλλοντός της - μην ξεχνάτε ότι η Original με τον Μιχάλη Τροχανά βρίσκονταν σε ανοιχτό πόλεμο. Ο Αποστολάκης προτίμησε τα λεφτά του Γιώργου Βαρδινογιάννη από τις υποσχέσεις του Αργύρη Σαλιαρέλη, που τον έβαλε να υπογράψει την ανανέωση του συμβολαίου του χωρίς να του δώσει την προκαταβολή που του είχε τάξει. Στη βάση τους, όμως, όλες αυτές οι ιστορίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τη συστηματική προσπάθεια των αφεντικών να δυσφημήσουν τον εργαζόμενο που αποφασίζει να συνεχίσει τη δουλειά του αλλού. Το πρόβλημα στην πραγματικότητα δεν είναι η συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή, αλλά η φεουδαρχική λογική του εκάστοτε αφέντη.

Φεουδαρχία

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχει επαγγελματισμός: υπάρχει φεουδαρχία. Το αφεντικό είναι ένας φύλαρχος που βλέπει τους ποδοσφαιριστές σαν κτήμα του και ζει περικυκλωμένος από την αυλή των ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης. Στην αυλή αυτή βρίσκονται διοικητικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι με φθηνή υπογραφή, επαγγελματίες αυλοκόλακες και τώρα τελευταία συνδεσμίτες, που έχουν κι αυτοί τα δικά τους τσιφλίκια. Ο μεγαλύτερος μύθος του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ότι ανάμεσα στις μεγάλες ομάδες υπάρχουν τρομερές αντιπαλότητες. Παραμύθια. Σε όλες τις σοβαρές κρίσεις ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ βρέθηκαν στην ίδια βάρκα, ενώ όσες φορές χρειάστηκε να ψευδομαρτυρήσουν για να γλιτώσουν, το έκαναν ευχαρίστως. Το ίδιο συνέβη και όταν κινδύνευσε η ΑΕΚ (θυμηθείτε τη σιωπή όλων για το 44) ή ο ΠΑΟΚ (θυμηθείτε τον Βούλτση να καταθέτει στον αθλητικό δικαστή εκ μέρους του Ολυμπιακού ότι ματς που διακόπηκαν στο 80' στην Τούμπα έληξαν κανονικά). Οι αντιπαλότητες των μεγάλων ομάδων είναι για τα μάτια του κόσμου τους.

Κεφάλι

Τα μεγάλα στρατόπεδα στην Ελλάδα είναι δύο: οι παράγοντες και οι παίκτες! Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει πρόεδρος που να γουστάρει τους ποδοσφαιριστές του. Αν μπορούσε να τους αφήσει εντελώς απλήρωτους, θα το έκανε ευχαρίστως. Και, φυσικά, όταν ένας ποδοσφαιριστής σηκώνει κεφάλι και λέει «φεύγω», γίνεται δύο φορές εχθρός. Και αν πάει και στον αντίπαλο, θέλουμε το κεφάλι του στο πιάτο.

Ιδιοι

Δεν με πειράζουν οι προδοσίες των παικτών. Με ενοχλεί που με τον καιρό οι οπαδοί των ομάδων έγιναν όλοι ίδιοι και κανένας δεν χρησιμοποιεί το μυαλό που έχει στο κεφάλι του. Γιατί έφυγε ο Νικοπολίδης από τον Παναθηναϊκό; Γιατί δεν του έδιναν τα χρήματα που ήθελε. Του τα έδωσε ο Ολυμπιακός και πήγε εκεί. Η απόφασή του ήταν μια επαγγελματική επιλογή ζωής, σαν αυτή που έκαναν κάποτε ο Γιώργος Δεληκάρης, ο Μάικ Γαλάκος, ο Νίκος Σαργκάνης, ο Νίκος Βαμβακούλας, ο Κρις Καλατζής και τόσοι άλλοι. Είναι, μάλιστα, στα υπέρ του ότι άφησε έναν εύπορο και δυνατό Παναθηναϊκό και δεν πήδηξε από ένα τρένο που έτρεχε προς τον όλεθρο, όπως κάποιοι άλλοι. Δεν έφυγε για να γλιτώσει το τομάρι του αφήνοντας την ομάδα να βουλιάξει, αλλά γιατί είχε μια πρόταση την οποία εκτίμησε ως καλύτερη.

Δικαίωμα

Αυτό το δικαίωμα της επαγγελματικής επιλογής δεν το έχει κανένας Ελληνας ποδοσφαιριστής. Αν τον Νικοπολίδη τον πούλαγε ο ΠΑΟ, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Από τη στιγμή που έφυγε έπρεπε να σπιλωθεί, να γίνει περίγελως και, αν γίνεται, να τον σταυρώσουν κιόλας. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις η σπίλωση έχει και ένα κόστος, που μάλιστα μπορεί να είναι και τεράστιο: να βρεθούν αύριο δέκα θερμοκέφαλοι και να τον χτυπήσουν. Και να χάσει ο ΠΑΟ ένα πρωτάθλημα γιατί η ΠΑΕ (όπως όλες οι ΠΑΕ) γουστάρει να έχει εχθρούς και να ψάχνει άλλοθι για καθαρά οικονομικές επιλογές, ποντάροντας στα ταπεινότερα ένστικτα της εξέδρας.

Εχθρός

Τρέχουν και δεν φτάνουν ο Τζίγκερ και ο Στράτος αυτήν την εβδομάδα για να προλάβουν το κακό. Δεν τους λυπάμαι καθόλου. Ο ΠΑΟ θα μπορούσε να χειριστεί το ζήτημα πολύ διαφορετικά, ώστε να μην έχει το παραμικρό πρόβλημα. Θα μπορούσε πέρυσι τέτοια εποχή να ανακοινώσει ότι δεν θέλει να κρατήσει τον ποδοσφαιριστή, θα μπορούσε να τον έχει τιμήσει για την προσφορά του και να του δείξει το δρόμο του χωρισμού αναλαμβάνοντας την ευθύνη της αντικατάστασής του. Δεν το έκανε γιατί χρειαζόταν ένα βολικό εχθρό. Αν το ματς δεν τελειώσει και χαθεί στα χαρτιά, έκανε λάθος εκτίμηση.

Πικάρισμα

Ο Νικοπολίδης θα παίξει ένα ματς όπως τα πολλά ανάλογα. Θα τον βρίσουν, θα τον πικάρουν και θα τον προκαλέσουν. Ακριβώς επειδή όλα αυτά του έχουν ξανασυμβεί, δεν έχει να χάσει τίποτα - το πολύ πολύ να μασήσει και να είναι κακός. Ο Παναθηναϊκός όμως έχει να χάσει πολλά. Γιατί αν παρεκτραπεί η κατάσταση του χρόνου, μπορεί να μην παίζει ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και αυτοί που αύριο θα βρίζουν τον Νικοπολίδη, να είστε σίγουροι ότι θα τα βάλουν με τη διοίκηση, που δεν ξέρει να προστατεύει την ομάδα...


Μπριάκος σούπερ σταρ
Με τα μάτια όλων στον Μπριάκο, η αγωνιστική προσφέρεται για κάνα εγκληματάκι, που μάλλον θα περάσει στη ζούλα.

• Βασιλείου (Ηρακλής - Κέρκυρα): έκανε ελπιδοφόρο ξεκίνημα, αφού έχει παίξει δύο ματς στη μεγάλη κατηγορία χωρίς να δώσει αφορμές. Την Κέρκυρα την έχει παίξει άλλη μία φορά στην καταδικαστική ήττα της από την Καλαμαριά με 2-0. Θα περάσει μάλλον απαρατήρητος.

• Φινοκαλιώτης (Καλλιθέα - Αιγάλεω): βρισκόταν σε καραντίνα και είχε να πάρει παιχνίδι από τις 16 Ιανουαρίου. Γυρίζει φρέσκος, ανανεωμένος, «φίνος» όπως πάντα και, όπως συνήθως, λίγο αυστηρός με το γηπεδούχο. Φέτος μαζί του έχουν κερδίσει ως γηπεδούχοι μόνο ο ΠΑΟΚ την Κέρκυρα και ο Ολυμπιακός τον Ηρακλή και μάλιστα πολύ δύσκολα.

• Ταπαντζάς (ΟΦΗ - Χαλκηδόνα): τον τιμώρησαν άδικα τον περασμένο Δεκέμβριο και από τότε του δίνουν να σφυρίξει ένα ματς το μήνα και συνήθως δύσκολο. Είναι καλός διαιτητής και δεν θα τους κάνει τη χάρη να τον κάψουν. 50 50 κι ό,τι βγει.

• Στυλιαράς (Ιωνικός - Εργοτέλης): σφύριξε στα δύο φετινά ματς του Ιωνικού με τον Παναθηναϊκό χωρίς προβλήματα. Επαιξε και τον Εργοτέλη στην Ξάνθη χωρίς να κάνει σημαντικά λάθη. Το μόνο που πρέπει να προσέξει είναι να μη δώσει πέναλτι στον Ιωνικό, που εδώ και δύο χρόνια δεν έχει χτυπήσει κανένα και πάει για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

• Σκουφίτσας (Αρης - Καλαμαριά): έχει πάει τέσσερις φορές στη Σαλονίκη φέτος και ο Αρης έχει μαζί του δύο ήττες εντός έδρας. Τρίτη, δύσκολα.

• Καλόπουλος (Ξάνθη - Πανιώνιος): ένας φίλος μου στο «Επιτόκιο» λέει ότι ο Πανιώνιος πάει για ξύρισμα, κούρεμα. Δεν θέλω να το πιστεύω. (Μη μπερδεύεστε, ρε. Το «Επιτόκιο» είναι το καλύτερο μπαρ στη Νέα Σμύρνη και όχι καμιά «παράγκα»).

• Καρατζάς (ΑΕΚ - ΠΑΟΚ): λάμπεις, Μπάμπη μου! Ελεγαν ότι είσαι εδράκιας, αλλά στα πέντε τελευταία ματς που έπαιξες δεν έχει κερδίσει γηπεδούχος. Αλλά την ΑΕΚάρα πάντα λίγο την προσέχεις.

• Μπριάκος (Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός): «μυστήριο κατάντησες για μένα και τα έχω, αγαπούλα μου, χαμένα. Και το σφυγμό σου να βρω δεν μπορώ, γιατί με τυραννάς τόσο καιρό. Αλλα μου λεν' τα μάτια σου και άλλα η καρδιά σου». (Θυμίζω απλά ότι δίνει ευκολότερα πέναλτι από κόκκινες και ότι αν τραυματιστεί θα παίξει ο Τακίδης).