Η άμυνα οδηγεί στον τίτλο (Sportday / Γιάννης Διακογιάννης)

O ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ του Σουμ αναδείχτηκε πέρυσι πρωταθλητής έχοντας γνωρίσει μόνο μία ήττα (από το Αιγάλεω με 2-1) και γιατί από τους 77 βαθμούς που συγκέντρωσε, τους 43 τους κέρδισε στο «Απόστολος Νικολαΐδής», όπου μόνο ο Ολυμπιακός δεν ηττήθηκε (2-2). Ο Παναθηναϊκός του Μαλεζάνι στοχεύει σε μια άλλη τελική επικράτηση, στηριζόμενος ουχί στην έδρα του (έχει χάσει έξι βαθμούς απέναντι σε Αιγάλεω, Αρη και Ηρακλή), αλλά στη «σιδερένια» αμυντική γραμμή του, η εστία της οποίας παραβιάστηκε μόνο 12 φορές σε 25 αγώνες. Μάλιστα, από τότε που ο άλλοτε προπονητής της μεγάλης Πάρμα του Βερόν και του Κρέσπο, του Τιράμ και του Μπουφόν, του Ντίνο Μπάτζιο και του Καναβάρο ανέλαβε την «πράσινη» ομάδα, η εστία του Γκαλίνοβιτς δεν παραβιάστηκε ούτε μία φορά στα επτά παιχνίδια που έδωσε με τον Ιταλό στον πάγκο της! Βέβαια, ο Παναθηναϊκός ξαναβρέθηκε μόνος στην κορυφή μετά το προχθεσινό γκολ του Μιχάλη Κωνσταντίνου, αλλά ο δρόμος που οδηγεί στον τίτλο είναι ακόμα μακρύς και -να μη λησμονηθεί- υπάρχουν ανάμεσα στα πέντε τελευταία παιχνίδια δύο ιδιαίτερα δύσκολα: στην Τούμπα, όπου ο ΠΑΟΚ δεν γνώρισε παρά μόνο μία ήττα φέτος (από τον Εργοτέλη) και με την ΑΕΚ δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος – μια ΑΕΚ φιλόδοξη και όχι μόνο.
ΕΔΩ και πολλές δεκαετίες ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα που στήριζε το παιχνίδι της στη σωστή ανάπτυξη και στην αποτελεσματικότητα που είχε. Δικαίως είχε χαρακτηριστεί ομάδα με καθαρό επιθετικό πνεύμα. Ηταν η εποχή του Μπόμπεκ και του Πούσκας, του Γκόρσκι και του Γκμοχ ή πάλι του «φιλόσοφου» Οσιμ. Οι εποχές άλλαξαν και στο σημερινό, το λεγόμενο ποδόσφαιρο του «ρεαλισμού», δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι μια ομάδα για να φτάσει ψηλά, για να κερδίσει τίτλους, χρειάζεται πρώτα από όλα να διαθέτει δυνατή αμυντική γραμμή. Σε αυτούς ανήκει και ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, που ως Ιταλός, εκ φύσεως και εκ παραδόσεως, θα 'λεγα, είναι οπαδός του γνωστού ιταλικού συστήματος που πρωτοδίδαξε ο Νερέο Ρόκο, τελειοποίησε ο Ελένιο Ερέρα και το δρόμο του ακολούθησαν ο Τραπατόνι και μερικοί άλλοι. Είναι απολύτως βέβαιο ότι έως το τέλος του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός δεν θα αλλάξει τα πλάνα του, θα κυνηγήσει το γκολ και, αν καταφέρει να σκοράρει, θα οργανωθεί αμυντικά για να κρατήσει τους πολύτιμους τρεις βαθμούς. Ετσι έγινε και προχθές το βράδυ στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Οι «πράσινοι», που εμφανίστηκαν ιδιαίτερα παθιασμένοι στο πρώτο ημίχρονο, πίεσαν τους αντιπάλους τους και δημιούργησαν 3, 4 πολύ καλές ευκαιρίες να σκοράρουν, πριν το κεφάλι, πρώτα του Γκούμα και μετά του Κωνσταντίνου, στείλει την μπάλα στα δίχτυα του μέχρι πέρυσι συμπαίκτη τους. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η αμυντική διάταξη του Μαλεζάνι λειτούργησε ιδανικά τις περισσότερες φορές και το σκορ δεν άλλαξε. Οι σημερινοί αμυντικοί του Παναθηναϊκού δεν είναι της κλάσης του Λινοξυλάκη ή του Παπουλίδη, του Καμάρα ή του Καψή, του Κυράστα ή του Καρούλια, αλλά διαθέτουν και πάθος και αποφασιστικότητα και αλληλοκάλυψη και «δέσιμο» που τους επιτρέπει να αντιμετωπίζουν με επιτυχία και δίχως απώλειες τον αντίπαλο. Αυτή η ομαδική προσπάθεια της οπισθοφυλακής του Παναθηναϊκού κάλυψε με επιτυχία την ανανέωση που έγινε (υποχρεωτικά) μετά την αποχώρηση από την Παιανία τού Νικοπολίδη, του Σεϊταρίδη και πιο πρόσφατα του Κυργιάκου και φυσικά το ότι ο για μερικά χρόνια ηγέτης της γραμμής Ρενέ Χένρικσεν δεν είναι πλέον βασική μονάδα της. Ο Μόρις προσαρμόστηκε γρήγορα σε ρόλο λίμπερο λόγω της ταχύτητας και της ικανότητας να προβλέπει τον κίνδυνο, ο Κώτσιος με τον Βύντρα έχουν προσόντα που θα φανούν στο άμεσο μέλλον και ο Γκαλίνοβιτς εμπνέει την εμπιστοσύνη κάτω από τα δοκάρια του.
ΠΕΝΤΕ ακόμα αγώνες για τον Παναθηναϊκό, στους οποίους απαγορεύεται έστω ένα στραβοπάτημα, αν θέλει να κόψει το νήμα. Προχθές το βράδυ μετά τη νίκη απέναντι σε έναν φοβισμένο στο πρώτο μέρος Ολυμπιακό (σωστός ο χαρακτηρισμός που του έδωσε ο Μπάγεβιτς) και ανίκανο να αξιοποιήσει στο δεύτερο ημίχρονο τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, προχθές το βράδυ λοιπόν, δεν ήταν λίγοι οι οπαδοί των «τριφυλλοφόρων» που φεύγοντας από το γήπεδο θυμήθηκαν με θλίψη τα δύο 0-0 απέναντι στον Ηρακλή και τον Αρη. Γιατί, αν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει έξι βαθμούς στα δύο αυτά παιχνίδια (και ουχί δύο) αυτήν τη στιγμή θα βρισκόταν πέντε μπροστά από την ΑΕΚ και επτά από τον Ολυμπιακό. Αν...