Kάστρο μιας υπερηφάνειας (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Πουθενά αλλού στην Ελλάδα δεν μπορεί να δει κανείς τη σκηνή που διαδραματίστηκε στο γήπεδο της Νίκης Βόλου τη Δευτέρα το απόγευμα, όταν ο πάγκος των γηπεδούχων δεν άφηνε τον παίκτη της Λάρισας να εκτελέσει ένα πλάγιο άουτ, λίγο πριν το τέλος. Η σκηνή, στο μεγαλείο του παραλογισμού της, παραπέμπει σε άλλους καιρούς. Οπως άλλωστε και η Νίκη και το γήπεδό της.
Από μόνο του, το γήπεδο της Νίκης Βόλου αποτελεί μια παραδοξότητα. Στον καιρό μας το θρυλικό κλουβί δεν έπρεπε να υπάρχει. Στην πραγματικότητα, είναι το μόνο γήπεδο στην Ελλάδα που μπορεί να θεωρηθεί «προσφυγικό». Η Τούμπα και η Νέα Φιλαδέλφεια στο παρελθόν υπήρξαν γηπεδάρες. Το γήπεδο του Πανιωνίου μπροστά σε αυτό της Νέας Ιωνίας είναι το «Γουέμπλεϊ». Το γήπεδο της Νίκης ονομάζεται «Παντελής Μαγουλάς», αλλά σε όλους είναι γνωστό ως «κλουβί». Και το «κλουβί» είναι η καλύτερη ιστορική απόδειξη ότι οι πρόσφυγες ασχολήθηκαν με την μπάλα.
Κρυφτούλι
Ο πραγματικός μελετητής της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλει να το ανακαλύψει με ευλάβεια σαν προσκυνητής. Δεν είναι και τόσο δύσκολο άλλωστε να το βρεις. Οπως μπαίνεις στον Βόλο από την Εθνική Οδό (από Βελεστίνο, όχι από την είσοδο της Νέας Αγχιάλου), στρίβεις αριστερά στα πρώτα φανάρια που θα συναντήσεις και ακολουθείς τη σχετική πινακίδα προς «Νέα Ιωνία». Μετά από 500 μέτρα, αφού περάσεις τις σιδηροδρομικές γραμμές, συνεχίζεις για περίπου ένα χιλιόμετρο και φτάνεις έξω από το γήπεδο που - περικυκλωμένο όπως είναι από σπίτια- νομίζεις ότι παίζει κρυφτούλι με τα μάτια σου.
Κομμάτι
Το γήπεδο απέκτησε τη σημερινή εικόνα του γύρω στο 1970. Το όλο του στήσιμο (πρόκειται περισσότερο για «στήσιμο» παρά για κατασκευή) δείχνει ότι σχεδιάστηκε όχι από αρχιτέκτονες αλλά από την ανάγκη των ανθρώπων να έχουν μια ομάδα στην οποία να πιστεύουν. Είναι ιδιοκατασκευή. Δεν έχει τίποτα που να μπορεί να θεωρηθεί αρχιτεκτονική παρέμβαση. Νομίζεις ότι έχει χτιστεί κομμάτι κομμάτι από διαφορετικούς ανθρώπους που υπάκουαν στην ίδια θρησκεία, δηλαδή στη Νίκη. Η νότια πλευρά του είναι ό,τι πιο άναρχο μπορεί να φανταστεί άνθρωπος? κάτι σαν παιδικό παζλ που δεν ολοκληρώθηκε γιατί ο μπόμπιρας που το έφτιαχνε βαρέθηκε.
Αναγκαιότητα
Η ανάγκη της ύπαρξης του γηπέδου κατήργησε την αναγκαιότητα αυτό να υπακούει σε μια προκαθορισμένη αρχιτεκτονική δόμηση. Αν δεχτούμε ότι το κιτς είναι η διαστρέβλωση της φόρμας, η παρακμή της αισθητικής, το γήπεδο της Νίκης είναι το ακριβώς αντίθετο: δεν έχει φόρμα παρά μόνο περιεχόμενο. Για αυτό το θεωρώ το ωραιότερο στην Ελλάδα. Μολονότι τα όσα έγιναν στο ντέρμπι της Νίκης με τη Λάρισα μαρτυρούν ότι είναι περίπου ακατάλληλο για να γίνονται σοβαρά ματς.
Ρεκόρ
Το καταγεγραμμένο ρεκόρ παρουσίας θεατών στο συγκεκριμένο γήπεδο είναι ο μαγικός αριθμός 6.000. Τόσα εισιτήρια κόπηκαν σε ένα ντέρμπι της Νίκης με τον Ολυμπιακό Βόλου το 1970. Αν και είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβει κανείς που χώρεσαν όλοι αυτοί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν παρόντες τόσοι και ίσως και περισσότεροι. Το «κλουβί» με την ιδιότροπη κατασκευή του είναι κάτι σαν ναός: οι πιστοί δεν πηγαίνουν για τις ανέσεις που προσφέρει, αλλά για να δώσουν το «παρών», επιδιώκοντας τη λύτρωση μέσω της παρουσίας τους. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια από την πρώτη μου επίσκεψη. Τον ύμνο της Νίκης («στην Ιωνία γίνεται χοντρό καλαμπαλίκι, παίζει και κερδάει η Θεά η Νίκη» - διασκευή του γνωστού «Στου γιαλού τα βοτσαλάκια») ν' ακούγεται από δύο ξεχαρβαλωμένα μεγάφωνα? το καφενείο που ήπιαμε μια Εψα λεμονάδα, αριστερά λίγο πριν φτάσεις? τη δυνατότητα όσων κάθονταν στην πρώτη σειρά να τραβούν το σημαιάκι του λάινσμαν για πλάκα? και φυσικά τη μεταμόρφωση της Νίκης που, όταν ξύπνησε η εξέδρα διέλυσε τον Πιερικό με 3-0. Η Νίκη στο «κλουβί» είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου!
Σκηνικό
Στις σχέσεις με τον καιρό το συναίσθημα μετουσιώνεται από πάθος σε κάτι πιο γλυκερό. Το σκηνικό της ευτυχίας καθορίζει τους μεγάλους έρωτες. Δεν μετράει το τι αγαπάς, αλλά το που και το πώς. Το «κλουβί» πιθανότατα να είναι πιο σημαντικό από την ομάδα, αν και τα δύο πρεσβεύουν την ίδια μαγική πράξη αντίστασης: το γήπεδο και η ομάδα εξακολουθούν να υπάρχουν σε πείσμα των εποχών που τρέχουν σε άλλη κατεύθυνση. Ποιο Πανθεσσαλικό Στάδιο; Τι να τις κάνουμε τις ανέσεις του και τα μπαρόκ μεγαλεία του, αν φύγουμε από το σκηνικό του έρωτά μας;
Κάστρο
Η Νίκη υπάρχει για το γήπεδό της και δεν πέθανε εξαιτίας του. Υπάρχει για να δίνει ζωή σε αυτό το ακατανόητο στους άλλους κατασκεύασμα, που για κάθε Νικιώτη παραμένει το μαγνητικό πεδίο του έρωτά του. Πεδίο βολής πικρό, γεμάτο από ιστορίες δύσκολες και αναμνήσεις χωρίς την αστραφτερή λάμψη της επιτυχίας, αλλά αληθινό κάστρο: ο Παρθενώνας μιας υπερηφάνειας που ποτέ δεν ξέφτισε, η απόρθητη Ακρόπολη μιας τρέλας που κράτησε την ομάδα ζωντανή, όταν η χάρη της έφτασε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες.
Ερχόμαστε
Τώρα πλέον το πιστεύω κι εγώ. Η ομάδα μπορεί να ανέβει. Ερχόμαστε στην Α' Εθνική και έχουμε ραντεβού με όλους. Εμείς στο κλουβί της ευτυχίας μας και εσείς στο κλουβί της κόλασης! Και να είσαστε βέβαιοι ότι η εμπειρία θα είναι όπως και το «γήπεδο - καμάρι μας»: κάτι χωρίς προηγούμενο!
Ιστορική ευκαιρία
Η ένσταση της ΑΕΚ για τη λάθος απόφαση του διαιτητή Καρατζά, που αντί να τιμωρήσει τον Πετκόφ, έβγαλε αδίκως κάρτα στον Ασουνσάο, έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί μπορεί να σταθεί αιτία να υπάρξει ένα καλό προηγούμενο. Αν ο αθλητικός δικαστής δεχτεί να εξετάσει το βίντεο και να διορθώσει την απόφαση του διαιτητή, θα έχουμε ένα καταγεγραμμένο ιστορικό προηγούμενο χρήσης του βίντεο, όχι για παράλειψη του διαιτητή (όπως η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποδοσφαίρου ζητάει να γίνεται) αλλά για ανατροπή μιας απόφασής του, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι 100% άδικη.
Γίνεται πολύς λόγος για τη χρήση του βίντεο. Νομίζω ότι όταν αυτή βοηθά στο να υπάρχει μεγαλύτερη ισονομία και καλύτερη απονομή δικαιοσύνης είναι θεμιτή και χρήσιμη. Για χρόνια ολόκληρα το ποδόσφαιρο εγκλωβίστηκε στη λογική ότι δεν είναι σωστό να αλλάξει τίποτα. Λάθος. Οι ταχύτητες άλλαξαν, η σωματοδομή των ποδοσφαιριστών επίσης, το ίδιο το παιχνίδι έγινε δυσκολότερο: η καλύτερη επίβλεψη και κρίση των αποφάσεων του διαιτητή είναι επιτακτική ανάγκη. Σε τελική ανάλυση, ο διαιτητής έχει κάθε δικαίωμα να κάνει λάθος. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να μην τα διορθώνει.
Εφέτος, στο ματς της Ξάνθης με την Κέρκυρα αλλοιώθηκε πιθανότατα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Η Κέρκυρα έχασε δύο βαθμούς, τέσσερις παίκτες και κάθε δικαίωμα να παλέψει για την παραμονή της: αν είχε χρησιμοποιηθεί από τους αθλητικούς δικαστές το βίντεο για την αξιολόγηση των όσων συνέβησαν στην Ξάνθη και υπήρχε η δυνατότητα επανάληψης του παιχνιδιού από τη στιγμή που οι δύο ομάδες συμφωνούσαν, δεν θα είχαμε απλώς μια αδικία λιγότερη, αλλά ένα πρωτάθλημα πιο δίκαιο.
Οι ίδιοι οι διαιτητές θα πρέπει να ενθαρρύνονται στο να κάνουν, ενώπιον του δικαστή, συμπληρωματικές εκθέσεις με βάση το βίντεο. Ο Καρατζάς δεν θα πάθει τίποτα, αν παραδεχτεί ότι έκανε ένα λάθος? άνθρωπος είναι και χωρίς δόλο έσφαλε. Δεν νομίζω ότι θα έχει και ο ίδιος κάποια αντίρρηση να το παραδεχτεί. Για αυτό λέω ότι είναι ευκαιρία για μία ιστορική απόφαση. Που κατά βάθος δεν βολεύει την ΑΕΚ, αλλά όλους.