Οι 100 κορυφαίοι Ιταλοί (SportDay/ Γιάννης Δικαογιάννης)

Ριβέρα, Ματσόλα, Μπάτζιο, Μαλντίνι και Ρίβα, τα πέντε αστέρια

ΙΣΤΟΡΙΑ 95 ετών γιορτάζει φέτος η εθνική ομάδα της Ιταλίας! Μια ιστορία που ξεκίνησε το 1910 στο Μιλάνο με νίκη επί της Γαλλίας με 6-2. Μια ιστορία με πολλές διακρίσεις: τρία Παγκόσμια Κύπελλα, τα δύο τη 10ετία του '30 (το 1934 και το 1938), με πρωταγωνιστές τους Μεάτσα, Φεράρι, Κόμπι, Μόντι, Καλιγκάρις, Σκιάβιο, Ροζέτα, Πιόλα κ.λπ. και το άλλο το 1982 στα ισπανικά γήπεδα, με τους Τζοφ, Σιρέα, Ταρντέλι, Αντονιόνι, Κόντι, Καμπρίνι, Γκρατσιάνι και τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης Πάολο Ρόσι. Αλλες δύο φορές, το 1970 και το 1994, η Ιταλία έπαιξε στον τελικό, στον οποίο ηττήθηκε και τις δύο από τη Βραζιλία, ενώ, ακόμη, ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1968.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ θεωρώ τον Ιταλό ποδοσφαιριστή τον πλέον προικισμένο στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα ταλαντούχο, με πολλές αρετές στο παιχνίδι του, όπως η ταχύτητα (μεγάλο όπλο), η λεπτή τεχνική κατάρτιση, η εξυπνάδα, η φινέτσα, το μπρίο, αλλά και η ουσία, την οποία επιδιώκει με κάθε μέσο. Δυστυχώς, αυτές οι ποικίλες ικανότητες πολλές φορές «αιχμαλωτίστηκαν» μέσα σε ένα σύστημα, σε μια τακτική ενός αρνητικού ποδοσφαίρου, που δεν το άφηνε να αναπτυχθεί. Το γνωστό και αντιπαθητικό «κατενάτσιο», του οποίου οι μεγάλοι «προφεσόροι» ήταν ο Νερέο Ρόκο και ο Ελένιο Ερέρα, υπήρξε για πολλά χρόνια η «σημαία» του ιταλικού ποδοσφαίρου, το οποίο οδήγησε σε περισσότερες αποτυχίες παρά επιτυχίες στη διεθνή σκηνή. Αυτό το αντιλήφθηκαν μερικοί προπονητές, με «σκαπανέα» τον Αρίγκο Σάκι, οι οποίοι το εγκατέλειψαν και στράφηκαν σε ένα «κάλτσιο» πιο ανοιχτό, πιο ελκυστικό, πιο θεαματικό, δίχως να χάσει την αποτελεσματικότητά του.

ΑΜΕΤΡΗΤΟΣ ο αριθμός των Ιταλών παικτών με παγκόσμια κλάση και ακτινοβολία. Από τους πρώτους που εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (Μπονιπέρτι, Παρόλα, Καραπελέζε, Παντολφίνι, Ανοβάτσι κ.λπ.), έως τους άσους των 10ετιών του '60 και του '70 (Ριβέρα, Ματσόλα, Φακέτι, Μπούρνιτς, Μπετέγκα, Ρίβα, Αλμπερτόζι) και τους διαδόχους τους (Τζοφ, Σιρέα, Μπαρέζι, Ταρντέλι, Καούζιο, Κόντι, Αλτομπέλι, Καμπρίνι, Τζεντίλε, Γκρατσιάνι, Π. Ρόσι, Αντονιόνι) πριν φτάσουμε στους σύγχρονους (Π. Μαλντίνι, Ντελ Πιέρο, Τότι, Νέστα, Μπουφόν, Ρ. Μπάτζιο κ.ά.).