Α, πάλι οι Κινέζοι θα φταίνε...

Αντε να δούμε ποιο «λάθος Κινέζων» θα ενοχοποιηθεί για το νέο κρούσμα χρήσης αναβολικών - αυτή τη φορά στην κολύμβηση. Κρίμα, ο κολυμβητής θα έπρεπε να πιαστεί στα πράσα λίγο αργότερα. Σε αυτή την περίπτωση πιθανότατα θα είχαμε νέο ρεκόρ στο πνευματικό παιχνίδι «εξύφανση ευφάνταστου σεναρίου δικαιολόγησης». Να, κάτι τέτοιο: «Κοιτάξτε, η κινεζική εταιρεία έδρευε στην επαρχία Σιτσουάν, που επλήγη από τους σεισμούς. Μέσα στο "γενικό χαμό", εκεί που τα πατώματα "γίνονταν ένα" με τα ταβάνια, απορείτε που μπερδεύτηκαν τα αμινοξέα με τα αναβολικά;».

Αφήστε που κάθε εκδήλωση αμφισβήτησης του προαναφερθέντος σεναρίου θα εκλαμβανόταν ως κρούσμα ασέβειας προς την τραγωδία του κινεζικού λαού.

Εκτός, όμως, από τα ρεκόρ φαντασίας, υπάρχουν κι αυτά της κοινοτοπίας. Ορισμός της έννοιας «προβλέψιμο», σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ο χαρακτηρισμός του (κάθε) κρούσματος ως «μεμονωμένου» και η συνακόλουθη απαλλαγή των πεπραγμένων του παρελθόντος από κάθε υποψία. Θυμηθείτε τις δηλώσεις Σγουρού και Ιωαννίδη, όταν αποκαλύφθηκε το ντοπάρισμα των 11 μελών της Εθνικής ομάδας άρσης βαρών. Σε ανάλογο μήκος κύματος, η Κολυμβητική Ομοσπονδία ανακοινώνει: «Το μεμονωμένο συμβάν σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αμαυρώσει το σύνολο των εκατοντάδων αθλητών/ τριών των Εθνικών της ομάδων», κ.λπ. κ.λπ. Σωστά, αφ' ης στιγμής τα ανομολόγητα ήθη του πρωταθλητισμού διέπονται από το πνεύμα των αρχαίων Σπαρτιατών, σύμφωνα με το οποίο η παιδική κλοπή ήταν αδίκημα μόνο όταν αποκαλυπτόταν, τυπικώς τα πράγματα έτσι έχουν. Σιγά μη ρίξουμε στον Καιάδα κοτζάμ εθνική αθλητική μυθολογία. Μόνο που η εκούσια εθελοτυφλία (των πολλών) κάποια στιγμή αίρεται. Και τότε ελάχιστα βοηθά το «αράδιασμα» εντυπωσιακών αριθμών επιτυχιών. Διότι ναι μεν εσύ το κάνεις για να πεισθεί το «πόπολο» ότι τα «εξακριβωμένα» κρούσματα αντιπροσωπεύουν μικρό ποσοστό επί του συνόλου των θριάμβων, όμως οι τέως εύπιστοι εύκολα σνομπάρουν την αριθμητική και το ρίχνουν στη γεωμετρία. «Αν αρχίζει να προεξέχει τόσο η κορυφή του παγόβουνου, πόσο μεγάλο να είναι, άραγε, το αθέατο τμήμα του;». Τι κι αν δεν νοείται απάντηση «κοινώς αποδεκτή»; Το γυαλί της βιτρίνας του ελληνικού αθλητικού «θαύματος» έχει ήδη ραγίσει.