Κάνει όνειρα 17 χρόνια μετά (Sportday / Γιάννης Διακογιάννης)

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να περάσουν δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια για να ασχοληθεί εκ νέου η ποδοσφαιρική Ευρώπη με την Αϊντχόφεν. Ηταν το 1988 όταν η PSV έγινε η τρίτη μετά τη Φέγενορντ (1970) και τον Αγιαξ (1971, 1972, 1973) ολλανδική ομάδα που κατακτούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών με αντίπαλο στον τελικό της Στουτγκάρδης την Μπενφίκα. Από τους πολλούς τελικούς της μεγάλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης στους οποίους παραβρέθηκα, αυτός του «Νέκαρ Στάντιον» υπήρξε κάτι λιγότερο από μέτριος. Ολλανδοί και Πορτογάλοι κακοποίησαν το ποδόσφαιρο επί 120 λεπτά και μετά το 0-0 της παράτασης ο αγώνας κρίθηκε στα πέναλτι, στα οποία και επικράτησε η πρωταθλήτρια Ολλανδίας (6-5). Προπονητής της, όπως και φέτος, ο Γκούους Χίντινγκ και στην ομάδα αγωνίζονταν μερικές φυσιογνωμίες της εποχής: οι Ρόναλντ Κούμαν, Χανς φαν Μπρόικελεν, Σέρεν Λέρμπι, Βιμ Κιφτ, Μπάρι φαν Αρλε και ο αρχηγός της, ο Βέλγος αμυντικός Ερικ Γκέρετς.

ΕΠΕΙΤΑ λοιπόν από δεκαεπτά χρόνια, η PSV ξαναβρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Προς μεγάλη άλλωστε έκπληξη των πάντων. Ακόμα κι αυτός ο ικανότατος και έμπειρος Χίντινγκ δεν δίστασε να ομολογήσει ότι, όταν ξεκίνησε η περίοδος, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ομάδα του θα έφτανε τόσο ψηλά στη διοργάνωση. Η πρόκριση της PSV στα ημιτελικά υπήρξε ασφαλώς μια τεράστια επιτυχία, αφού το περασμένο καλοκαίρι έφυγαν από την ομάδα τρία βασικά της στελέχη, ο Αριεν Ρόμπεν, ο Δανός Ντένις Ρόμενταλ και ο Σέρβος Ματέια Κέζμαν. Αυτό όμως δεν την εμπόδισε να προκριθεί (μαζί με την Αρσεναλ) από τη φάση των οκτώ ομίλων με τρεις νίκες, μία ισοπαλία και δύο ήττες (από Αρσεναλ στο Λονδίνο με 1-0 και από τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα με 4-1), στη συνέχεια να αποκλείσει την περσινή φιναλίστ Μονακό (με δύο νίκες 1-0 και 2-0) και στον προημιτελικό γύρο μια άλλη γαλλική ομάδα, τη Λιόν, στα πέναλτι, ύστερα από δύο ισόπαλα αποτελέσματα (1-1, 1-1).

ΠΕΤΥΧΕ λοιπόν το θαύμα η ολλανδική ομάδα φτάνοντας στις «4» του μεγάλου ευρωπαϊκού Κυπέλλου και τώρα, δίχως κανένα φόβο ή σύμπλεγμα, περιμένει τη Μίλαν, από την οποία δεν έχει τίποτα να χάσει. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού όλα τα προγνωστικά δίνουν φαβορί την ομάδα του Αντσελότι να παίξει στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Παράλληλα με τη μεγάλη αυτή επιτυχία, που πριν από μερικούς μήνες φάνταζε αδιανόητο να σημειωθεί, η PSV βαδίζει σταθερά προς την κατάκτηση του τίτλου στη χώρα των μεγάλων ζωγράφων και της τουλίπας. Πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος έχει ξεφύγει από τις ομάδες που μάταια προσπαθούν να της κόψουν το δρόμο προς το νήμα. Ολα λοιπόν δείχνουν ότι θα αναδειχθεί για άλλη μια φορά, τη 18η, πρωταθλήτρια Ολλανδίας. Να σημειωθεί, ακόμη, ότι η ομάδα του Χίντινγκ έδωσε δύο αγώνες στον τρίτο προκριματικό γύρο του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου για να περάσει στην τελική φάση, αυτή των οκτώ ομίλων. Ηττήθηκε στο Βελιγράδι από τον Ερυθρό Αστέρα (2-3), αλλά θριάμβευσε στο «Φίλιπς Στάντιον» με 5-0.

Ο ΧΙΝΤΙΝΓΚ, ο οποίος βαδίζει στα 60 του χρόνια και έχει εργαστεί με επιτυχία στην εθνική Ολλανδίας (1995-98), στη Ρεάλ Μαδρίτης, στη Φενερμπαχτσέ, στην εθνική ομάδα της Νοτίου Κορέας (την οδήγησε στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002) και που στο ξεκίνημά του ως προπονητής έμεινε τέσσερα χρόνια στον πάγκο της PSV, διακρίνεται για την εργατικότητα, τη σοβαρότητα και τις μεγάλες ικανότητές του στο «στήσιμο» της ομάδας. Πολύ καλός, δηλαδή, στον τομέα της τακτικής. Στην προσεχή αντίπαλο της μεγάλης Μίλαν παίζουν ποδοσφαιριστές και με διεθνή εμπειρία, όπως οι δύο κεντρικοί μέσοι Φίλιπ Κοκού και Μαρκ φαν Μπόμελ, οι δύο Βραζιλιάνοι, ο κεντρικός αμυντικός Αλεξ και ο τερματοφύλακας Εουρέλιο Γκόμες (απέκρουσε δύο πέναλτι στο δεύτερο ημιτελικό κόντρα στη Λιόν), ο Ελβετός Γιόχαν Φίγκελ και ο Δανός αμυντικός Κάσπερ Μπόγκελουντ. Παίζουν και μερικά νέα ταλέντα, ο κεντρικός αμυντικός Βίλφρεντ Μπόουμα, ο Περουβιανός επιθετικός Χέφερσον Φαρφάν, ο Κορεάτης μεσοεπιθετικός Γι Σουνγκ Παρκ και ο 20χρονος Ελβετός Γιόχαν Φονλάντεν. Η PSV Αϊντχόφεν φαίνεται αρκετά καλά οπλισμένη πριν από τις δύο αναμετρήσεις με τη Μίλαν των πολλών αστέρων. Θα κάνει όμως και μια άλλη υπέρβαση για να φτάσει στον τελικό δεκαεπτά χρόνια μετά; Δύσκολο, πολύ, μάλιστα. Αλλο μέγεθος από τη Μονακό και τη Λιόν είναι η πρωταθλήτρια Ιταλίας.