Ο σχεδιασμός στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μειονέκτημα (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Λέγεται ότι κάποτε ο Βούδας συνάντησε έναν άνθρωπο να περπατά με αρκετή δυσκολία στην πλαγιά ενός βουνού, με μια σχεδία στην πλάτη. Οταν τον ρώτησε γιατί κουβαλά τη σχεδία, εκείνος του απάντησε ότι μπορεί να συναντήσει ένα ποτάμι και ότι θα χρησιμοποιήσει τη σχεδία για να πάει απέναντι. «Και πού πηγαίνεις;», ξαναρώτησε ο Βούδας. «Δεν ξέρω», απάντησε ο ανθρωπάκος. «Και τότε, πώς ξέρεις ότι θα συναντήσεις ποτάμι;», είπε ο Βούδας. «Μα λένε ότι υπάρχουν παντού ποτάμια», είπε ο ανθρωπάκος και συνέχισε σκυφτός και αγκομαχώντας το δρόμο του. Οι Κινέζοι που διηγούνται την ιστορία που διαβάσατε, υποστηρίζουν ότι η καλύτερη συνταγή για την επιτυχία είναι να γνωρίζεις τι θέλεις, τι μπορείς και τι πρέπει να κάνεις. Για συνταγή φαίνεται πολύ απλή για να είναι αληθινή, αλλά αυτή ακριβώς η απλότητά της είναι που την κάνει αξεπέραστη και διαχρονική. Το «τι θέλεις» δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιλογή του στόχου, που είναι συνάρτηση των δυνατοτήτων σου και των συνθηκών. Αν κάποιος προσπαθήσει να ανακαλύψει τις ελληνικές ΠΑΕ που εφαρμόζουν την παραπάνω κλασική συνταγή, θα απογοητευτεί. Η συντριπτική τους πλειονότητα θυμίζει τον ανθρωπάκο που συνάντησε ο Βούδας στην κινεζική παραβολή. Πορεύονται χωρίς σχέδιο και ελπίζουν στην τύχη, κουβαλώντας μαζί τους πράγματα που τους είναι άχρηστα. Κι αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί η πλειονότητα των ομάδων δεν διοικείται όπως θα έπρεπε να διοικείται μια εταιρεία, αλλά θεωρείται σχεδόν αποκλειστικό τσιφλίκι του ιδιοκτήτη της και των επιθυμιών ή των επιδιώξεών του. Τελευταίως, πολλοί «επενδυτές–πρόεδροι» ανακαλύπτουν ότι το παιχνίδι έχει περιθώρια κέρδους και προσανατολίζονται σε αυτήν την κατεύθυνση. Της «κονόμας» ελληνιστί. Και η ομάδα είναι το όχημα για την επιδίωξη της «κονόμας» και της προβολής. Βεβαίως, όταν οι έξι στις δέκα ελληνικές επιχειρήσεις είναι παράνομες και φοροδιαφεύγουν, δεν είναι δυνατόν η ατμόσφαιρα της παρανομίας να λείπει από το χώρο του ποδοσφαίρου. Μια ατμόσφαιρα που συντηρείται με την ανοχή του κράτους. Αυτά είναι, λίγο πολύ, γνωστά. Οπως επίσης γνωστές είναι και οι επιλογές των ελληνικών ομάδων, όταν πλησιάζει η περίοδος των μεταγραφών. Υπάρχει, φυσικά, μια διαφοροποίηση ανάμεσα σ' εκείνους που διεκδικούν το πρωτάθλημα και οι οποίοι είναι δυόμισι τον αριθμό και στους άλλους. Τις επιλογές των πρώτων δεν καθορίζει η εξυπηρέτηση κάποιου μακροχρόνιου σχεδιασμού, αλλά ενός βραχυχρόνιου και εξαιρετικά ευέλικτου. Αν πάρουν το πρωτάθλημα ή καταφέρουν να βγουν στο Τσάμπιονς Λιγκ, θα κάνουν κάποιες μεταγραφές μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν την εικόνα στους οπαδούς τους ότι έχουν βλέψεις για κάτι περισσότερο από το ελληνικό πρωτάθλημα. Η αλήθεια είναι ότι εκείνο που τους ενδιαφέρει μόνο είναι τα χρήματα από τα μπόνους της ΟΥΕΦΑ, τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τα εισιτήρια. Αν τους ενδιέφερε η διάκριση στην Ευρώπη, θα έπρεπε να την κυνηγήσουν με κάποιο σχέδιο, το οποίο φυσικά δεν υπάρχει, γι’ αυτό και δεν πάνε ποτέ μακριά. Μικρομάγαζα χωρίς φιλοδοξίες και συνακόλουθα χωρίς διακρίσεις. Τελευταία, οι μεγάλοι φαίνεται ότι ανακαλύπτουν τη σπουδαιότητα της ανανέωσης του αγωνιστικού τους υλικού με νεαρούς ποδοσφαιριστές. Μια ανακάλυψη που υπαγορεύεται από την ανάγκη και τη φθήνια. Διαφορετικά, θα είχαν κάνει επενδύσεις στα τμήματα υποδομής, σε ανθρώπους και εγκαταστάσεις. Αλλά εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι τα άμεσα οφέλη και όχι τα μακροπρόθεσμα, τα οποία, αν είναι και αποτέλεσμα σχεδιασμού, έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια. Βλέπετε, εκείνο που προέχει στο σχεδιασμό τους είναι να εξασφαλίσουν τον έλεγχο των θεσμικών οργάνων του ποδοσφαίρου για να είναι σίγουροι ότι οι διακρίσεις δεν θα είναι αποτέλεσμα των αγωνιστικών τους επιδόσεων. Οσο για το «προϊόν» τους και την ποιότητά του, οι αφελείς είναι πολλοί και θα τους συντηρήσουν.

Περί κέρδους και ρήσκου των ελεφθέρων επαγκελματόνε (Sportday / Dr Mητσάρας Φουρκέτας

Σεβαστοί αναγνώστες του παρόντος εντύπου είμαι αγνοών τι κάνετε εσείς εκεί έκσωθεν, καθότι είμαι λουφάρων άδεια γιατί εκεί έκσω μου την έχουνε στημένη μερικά λαμόγια ένεκα παραξηγήσεως με τις γυναίκες τους που συνέβη και το παραξηγήσανε, που τις βρήκανε λίγο αλαφροντυμένες, αλλά καλοκαίρι κατέφθασεν και άμα η γυναίκα δεν είναι αλαφροντυμένη τότενες, πότε θα είναι; Το χειμώνα; Και λόγω εμπειρίας να το δει κανείς είχα και ένα λόγο παραπάνω για την αθωότης μου, καθότι ήμουνα και πλασιές εσωρούχων το περασμένον σουβού που ήμην έκσω. Αντρικών βέβαια, αλλά πώς να τα δείξεις σε μία γυναίκα άμα δεν βγάλεις το παντελόνι; Γουρούνι στο σακί θα αγοράζανε οι πελάτισσες; Και ερωτώ ευθέως κύριοι αναγνώστες και απαντήστε με το χέρι στην καρδιά και όχι πιο κάτω περικαλώ, και τιμίως άμα είσαστε άντρες που δεν έχω λόγο να ανφιβάλλω. Αμα έκανα επίδειξη του προϊόντος και η κυρία μερακλωνότανε, καθότι το προϊόν είναι άλφα και άλφα και εισαχθέν από του εξωτερικού από κοντέινερ εμπόρου ατυχησάντος που κατασχέθη το προϊόν του, ένεκα που έβαζε την σκόνη από την Κολομπία μέσα στα σώβρακα και τον συλλήψανε από καρφωτή τον έμπορα οι διώχτες, της δίωξης ντε, και το προϊόν έμενε μέσα στο κοντέινερ κατασχεθέν και αναξιοποίητον, άνεφ της σκόνης, λόγω που δεν κάνει τέτοιες δουλειές ο Μητσάρας και πρώτος εσίληψα την ιδέα περί της αξιοποίησης των εσωβράκων και δικαίως εκμεταλέφτηκα τόσο εμπορευματικόν πράμα που θα πήγαινε χαμένον. Εγώ, μεταξύς μας, δεν τις κατηγορώ ούτε τις παρακσηγάω τις κυρίες καθότι και φισφιρή διαθετομεν 21 ποντάκια που δεν κρύβεται, κρεατόβεργαν ωλκής τουτέστιν, ερωτώ λοιπόν πάραυτα, είμαι φταίχτης εγώ καθότι άνεφ δικής μου βουλήσεως γίνομανε υποκείμενον των γυναικείων ορέξεων της κάθε λυσσάρας που ο άντρας την αφήνει απότιστη σαν κάκτο γραφείου; Ητονε υπολογισμένον άλλωστε στους κίνδυνους του επαγγέλματος, λόγω που το εμπόριον εμπεριέχει ρίσκον επικινδυνότητος υψηλόν αλλά άνεφ του ρίσκου κέρδος γιοκ και ο έμπορος πάει άκλαφτος και τον κυνηγάνε τα ΤΕΒΕ και οι εφορίες με τα προστίματα. Αλλά απακσάπαντες γνωρίζετε ότι η εφχαρίστησης που προσφέρει το εμπόριον άμα την επιτυχή πώλησιν του προϊόντος μετά σημαντικού κέρδους είναι τεραστία και γενικά, μερικοί εμπορεβματικοί κλάδοι προσφέρουν ικανοποίησιν τεραστίαν και χωρίς πώλησιν του προϊόντος, αρκεί η επίδειξις και το σπίτι όπου θα γίνεται η επίδειξις να μην είναι τσίτσιδο, να έχει τις προίκες του δηλαδής, τα ασημικά του, τα χρυσάφια του, τα ηλεκτρονικά του να μπορέσουμε και μεις να ζήσουμε τιμίως καθότι μην γίνουμε και κλέφτες. Παρόλα αφτά που είμαι εκσιστορών είχα και χασούραν από του εμπορέβματος καθόσον εβρέθησαν εντός κοντέηνερ και τινά τεμάχια βυζοστύλιαρου ανασηκωτή, γουώντερμπρά το λένε και οι εγγλέζοι που φορούσαν απακσάπασες καλλονές των καλλιστίωνε και τους έβγαζε η ρόγα το μάτι, τα οποία τεμάχια επήγαν άκλαφτα λόγο ελαττώματος και πρέπει το κράτος να προσφέρει μίαν αποζημίωσην κάπως, προς ενίσχυσιν επιχειριματικότητος. Νομίζω; Τάφτα και διατελό ντούρος εις τας επάλκσεις της ενημέρωσης, ες αεί, εκσόν από τις αργίες.