Λάθη που πληρώθηκαν με δοκάρια (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ξέρετε ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φετινής σεζόν: είναι η πρώτη (από όσες εγώ θυμάμαι) που στα ελληνικά ντέρμπι τιμωρήθηκε αυστηρά η κακή νοοτροπία των ομάδων. Ισως για πρώτη φορά οι μεγάλοι έσπειραν ό,τι θέρισαν, χωρίς σημαντικά δώρα από την τύχη, τη διαιτησία ή δεν ξέρω ποιους άλλου είδους αστάθμητους παράγοντες.

Ξανακοιτάζοντας τις σελίδες του βιβλίου της σεζόν, με αφορμή το ντέρμπι του Κυπέλλου ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό ανακαλύπτω ότι οι «αυτοκτονίες» ήταν φέτος περισσότερες από τους θριάμβους.

Επιλογή

Στο πρώτο ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ ο γηπεδούχος νίκησε γιατί ο Μπάγεβιτς υπερασπίστηκε την πρώτη φετινή τακτική επιλογή του: μια στατική τετράδα στην άμυνα, δύο κόφτες, παιχνίδι από τον άξονα, διόρθωση της ενδεκάδας εγκαίρως με τον Γεωργιάδη αντί του Καστίγιο και απόλυτη ελευθερία στον Ριβάλντο. Κυρίως, όμως, είχε χάσει το ματς ο Σκάζνι, που «ξέθαψε» τον Χένρικσεν για να παίξει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, άφησε άδειες τις πλάγιες γραμμές και δεν τόλμησε να βάλει στην ενδεκάδα έναν παρτενέρ του Κωνσταντίνου.

Λιγότερο

Στο δεύτερο ντέρμπι των «αιωνίων» το λάθος του Μπάγεβιτς ήταν στην οικονομία του αγώνα τόσο σημαντικό όσο και η άψογη τακτική προετοιμασία του ΠΑΟ από τον Μαλεζάνι. Ο Ιταλός χτύπησε τον Ολυμπιακό στην αριστερή –υποτίθεται– δυνατή πλευρά του, πίεσε τον Στολτίδη και αφόπλισε τον Γεωργάτο. Αλλά αυτό που είχε τιμωρηθεί στο συγκεκριμένο ματς ήταν κυρίως η απόφαση του Μπάγεβιτς να παίξει με τον Καστίγιο δίπλα στον Οκκά, κίνηση που μπέρδεψε περισσότερο και από την επίθεση τη μεσαία γραμμή, που έμενε σταθερά με έναν –τουλάχιστον– παίκτη λιγότερο.

Ανέτοιμος

Την ίδια επιπολαιότητα είχε κάνει ο Σκάζνι στα τρία ματς με την ΑΕΚ. Στο πρώτο –αυτό του πρωταθλήματος– χρησιμοποίησε τον ανέτοιμο και τραυματία Αντερσον, που ταλαιπωρήθηκε από το πρέσινγκ του Ασουνσάο και του Κατσουράνη και έπαιξε με τον Γκονζάλες και τον Παπαδόπουλο στο πλάι, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα στον Σάντος, εναλλάσσοντας εκεί τέσσερις παίκτες (τον Σοάρες, τον Κρασσά, τον Κωνσταντινίδη και τον Μπούρμπο!) να πάρει το ματς. Στο δεύτερο της χρονιάς, το πρώτο του Κυπέλλου, είχε την έμπνευση να παίξει πάλι με έναν κυνηγό (τον Κωνσταντίνου) και να δικαιώσει τον εαυτό του (σε πείσμα όλων) με την επιλογή του Ρουμπάκη! Στο τρίτο (στη ρεβάνς του 1-1) έκανε το πράγμα ακόμα χειρότερο, παρατάσσοντας στο β' ημίχρονο τον ΠΑΟ με τρεις κυνηγούς συν τον Γκονζάλες: θυμάστε, φαντάζομαι, το πάρτι που έκανε η ΑΕΚ στις αντεπιθέσεις, πώς τελείωσε το ματς και ποια ήταν η τύχη του Σκάζνι.

Αβαντάζ

Ο Μπάγεβιτς, από την άλλη, στο πρώτο ντέρμπι του πρωταθλήματος εναντίον της «Ενωσης» είχε θεωρήσει σωστό να πάει στο ΟΑΚΑ «κουμπωμένος» και το τελικό 0-0 έγινε η αιτία για τη φραστική επίθεση που του έκανε ο Ριβάλντο, κάτι που μέσα στη σεζόν πληρώθηκε σκληρά. Στο δεύτερο ματς, μολονότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, πλήρωσε τη νοοτροπία που απέκτησε κατά τη διάρκεια της σεζόν: έπαιξε για να δώσει απαντήσεις στους επικριτές του Μπάγεβιτς και όχι για να νικήσει! Ετσι, αντί να «κλειδώσει» το ματς (όπως έκανε στο Καραϊσκάκη εναντίον του ΠΑΟ), ο Μπάγεβιτς παρασύρθηκε σε μια προσπάθεια διασυρμού του αντιπάλου: έπαιξε με έναν κόφτη απέναντι στο σκληροτράχηλο κέντρο της «Ενωσης» και, όταν οι ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν από τους επιθετικούς του χάθηκαν, τα πόδια των αμυντικών του, που έπαιζαν έτσι κι αλλιώς απροστάτευτοι από τους μέσους, βάρυναν καθοριστικά. Η ΑΕΚ σώθηκε, όχι από την τύχη της, αλλά από την ανικανότητα του Ολυμπιακού να διαχειριστεί το αγωνιστικό αβαντάζ του.

Λαθάκια

Ο μόνος που δεν είχε πληρώσει τα λαθάκια του από το ξεκίνημα ήταν ο Σάντος. Είχε κάνει λιγότερα από τους άλλους δύο, αλλά εναντίον του Ολυμπιακού είχε κάνει (από το πρώτο κιόλας ματς) ένα και καθοριστικό: τον φοβήθηκε. Στα δύο πρώτα παιχνίδια αυτό δεν πληρώθηκε ακριβά. Ειδικά στο πρώτο, η ΑΕΚ κατάφερε επικοινωνιακά να δημιουργήσει την εντύπωση ότι μια λευκή ισοπαλία με αντίπαλο τον φετινό Ολυμπιακό είναι θαύμα. Οταν η επικοινωνία γίνεται σημαντικότερη της πραγματικότητας, συμβαίνει αυτό που είδαμε προχθές στο ΟΑΚΑ: η ΑΕΚ έπαιξε εντελώς λάθος για ένα ημίχρονο, δίνοντας στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να προηγηθεί!

Αδυναμίες

Ηταν άτυχη η ΑΕΚ; Οταν έχεις πέντε δοκάρια σε ένα ημίχρονο, δικαιούσαι να υποστηρίζεις ότι έκανες παγκόσμιο ρεκόρ ατυχίας. Ομως η ατυχία της ήταν το κόστος της κακής νοοτροπίας της. Η ΑΕΚ έκανε στο πρώτο ημίχρονο ό,τι είχε κάνει μέσα στη σεζόν στα προηγούμενα ματς με τον ίδιο αντίπαλο, δηλαδή λίγα πράγματα. Για πέμπτο συνεχές 45λεπτο προσπαθούσε να παίξει κλεφτοπόλεμο απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που παρουσιάστηκε στο ΟΑΚΑ με όλες τις φετινές αδυναμίες του: πλάγιους χαφ που δεν μαρκάρουν, έναν κόφτη που αγωνίζεται συγκινητικά μόνος, έναν φορ που δεν σκοράρει και μια άμυνα που όταν πιέζεται, πανικοβάλλεται.

Αντίδραση

Ο Σάντος όλα αυτά τα κατάλαβε στο β' ημίχρονο, έπειτα από περίπου 250 λεπτά εναντίον του Ολυμπιακού! Στο πρώτο ημίχρονο έβαλε τον Κατσουράνη στην άμυνα, στερώντας τον από τα χαφ, άφησε τον Λυμπερόπουλο στη μοναξιά του, δεν μπορούσε να βρει κάποιον να περιορίσει τον Τζόρτζεβιτς και κρατούσε τους πλάγιους παίκτες πίσω, να περιμένουν τον Μαυρογενίδη και τον Γεωργάτο. Η συγκινητική αντίδραση της «Ενωσης» στο δεύτερο ημίχρονο αποτελεί την καλύτερη απόδειξη του πόσο λάθος υπήρξε το πρώτο. Και, δυστυχώς, τα λάθη καμιά φορά πληρώνονται με πολλά δοκάρια...


Δεν γλιτώνουν

Οποιος πονηρός πίστευε ότι θα γλιτώσει έτσι εύκολα από τον Σταύρο Χάντζο, πιάστηκε –όπως συνήθως συμβαίνει με τους πονηρούς– κορόιδο. Ο γνωστός γιατρός και πολέμιος του ντόπινγκ βρήκε μετά την ΕΠΟ νέα στέγη, αυτήν τη φορά στην επιτροπή των «ιπτάμενων γιατρών» ελεγκτών της ΕΠΑΕ και από τη νέα του θέση θα συνεχίσει το μοναχικό του πόλεμο. Και βάζω στοίχημα ότι το πολύ σε ένα χρόνο από τώρα πολλοί κατεργάρηδες που έχουν στοιχειώσει το χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, πουλώντας εξυπηρετήσεις και φάρμακα και εκμεταλλευόμενοι την αγωνία άπειρων παιδιών για εδώ και τώρα επιτυχίες, θα εξαφανιστούν πριν καταλήξουν στις δαγκάνες της Δικαιοσύνης.

Με μια μόνο καινούργια δυσκολία θα πρέπει να παλέψει ο γιατρός: με την αθλιότητα των διαρροών και των φημών. Επειδή στην Ελλάδα «τη δημοσιογραφία πολλοί εμίσησαν, την προπαγάνδα ουδείς», εδώ και καιρό παίζεται ένα σιχαμερό παιχνίδι διαρροών, που έχει κύριο στόχο τα νεύρα των ποδοσφαιριστών και μάλιστα των καλύτερων. Στις εφημερίδες γράφονται σχολιάκια κατά βάση ανώνυμα, στα ραδιόφωνα κυκλοφορούν ανενόχλητα φήμες, στα παραγοντικά γραφεία γίνονται εικασίες που χρεώνονται κατά βάση στην ΕΠΑΕ και τους γιατρούς της: να τα πιστέψουμε όλα, όλοι ντοπάρονται και όλοι θα αποκαλυφθούν, αλλά μόνο έτσι δεν είναι.

Ο ευκολότερος τρόπος για να καταστραφεί μια τέτοια προσπάθεια είναι να ευτελιστεί το κύρος αυτών που πρέπει να τη φέρουν εις πέρας. Αν στους ανθρώπους που κάνουν τους ελέγχους αρχίσουν να χρεώνουν τάχα μου μυστικά και αποκαλύψεις που θα ταράξουν τη χώρα, τότε γρήγορα θα τους κάνουμε κι αυτούς να μοιάζουν πιόνια κάποιων, όπως συνέβαινε παλιότερα με τους διαιτητές, τους παρατηρητές, τους αθλητικούς δικαστές κ.ά.

Ο Χάντζος είναι γνώστης αυτού του παιχνιδιού και δεν χρειάζεται συμβουλές. Το ντόπινγκ και το αντιντόπινγκ είναι πολύ σοβαρά για να τα κάνουμε ρεπορταζάκια, σχολιάκια προς οπαδική κατανάλωση και φθηνές τάχα μου ψαγμένες ειδήσεις, που γνωρίζουν μόνο οι γκουρού του παρασκηνίου. Ο καλός γιατρός διαχειρίζεται μόνο μια αλήθεια, την αλήθεια της επιστήμης του. Αυτή πρέπει πάνω απ' όλα να προστατέψει, κόντρα σε μια σειρά από πονηρούς που πουλάνε αποκλειστικότητες της συμφοράς γιατί τον γνωρίζουν. Ειλικρινά, του εύχομαι κάνοντας αυτήν τη δύσκολη δουλειά να έχει ολοένα και λιγότερους φίλους και ολοένα και περισσότερους εχθρούς. Υπερασπιζόμενος την αξιοπιστία του και το λειτούργημά του.