Το ποδόσφαιρο δεν είναι η αδυναμία των Γάλλων (SportDay/ Γιάννης Διακογιάννης)

TΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ δεν είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στη Γαλλία. Εδώ και πολλές δεκαετίες, από την περίοδο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την πρώτη θέση στη χώρα του Μολιέρου και του Μπαλζάκ την κατέχει σταθερά η ποδηλασία. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι τον ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας, που χαρακτηρίζεται ένα από τα πέντε κορυφαία ετήσια αθλητικά γεγονότα της Ευρώπης, παρακολουθούν περισσότεροι από 35 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ η εφημερίδα του Παρισιού «L' Equipe» κάνει ρεκόρ πωλήσεων, με καθημερινή κυκλοφορία που πλησιάζει τα δύο εκατομμύρια έντυπα! Ομως εκτός από την ποδηλασία υπάρχει και το ράγκμπι, ένα βρετανικής –και αυτό– προέλευσης σπορ, το οποίο σε πολλές περιοχές της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, αυτές που βρίσκονται κοντά στα Πυρηναία, είναι πολύ πιο αγαπητό από το ποδόσφαιρο!
ΑΣΦΑΛΩΣ, το ποδόσφαιρο απέκτησε πολλούς νέους φίλους –κυρίως στις παιδικές και εφηβικές ηλικίες– μετά τις δύο μεγάλες διεθνείς επιτυχίες των «τρικολόρ», την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998 και του Πρωταθλήματος Ευρώπης το 2000. Ομως η δημοτικότητα της ποδηλασίας δεν απειλήθηκε από τον Ζιντάν και τον Ντεσάν. Ο Γάλλος έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον πρωταθλητή των ατομικών σπορ και λιγότερο σε αυτόν των ομαδικών, με ορισμένες εξαιρέσεις στον κανόνα, όπως οι Κοπά, Πλατινί, Ζιντάν στο ποδόσφαιρο, Ζιλ και Ντακουρί στο μπάσκετ, Πρατ, Μπλανκό και Αλμπαλαντεζό στο ράγκμπι.
ΣΤΗΝ καρδιά του Γάλλου έχουν ξεχωριστή θέση οι ποδηλάτες Μπομπέ, Ανκετίλ, Μορελόν, Ινό, οι τενίστες Κοσέ, Μποροτρά, Νοά, οι πρωταθλητές χειμερινών σπορ Κιλί, Βιαρνέ, Καλμά, ο ιππέας Ζονκέρ ντ' Οριολά, οι οπλομάχοι Κριστιάν ντ' Οριολά, Λαμούρ (σημερινός υπουργός των Σπορ), ο πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 Αλέν Προστ, ο Ολυμπιονίκης του τζούντο Ντουγέ και οι αθλητές του στίβου Λαντουμέγκ, Μιμούν, Ντρι, Ζαζί με τη Ζοζέ-Μαρί Περέκ.
Η ΟΧΙ πολύ μεγάλη αδυναμία του Γάλλου στο ποδόσφαιρο δεν τον εμποδίζει να γεμίζει κάθε Σαββατοκύριακο τα γήπεδα για να παρακολουθήσει τους αγώνες του πρωταθλήματος. Φέτος το ενδιαφέρον όσον αφορά στην πρώτη θέση είναι σημαντικά μειωμένο, αφού η Λιόν έχει σχεδόν εξασφαλίσει –για τέταρτη μάλιστα συνεχή χρονιά– τον τίτλο (έχει 11 βαθμούς περισσότερους από τη Λιλ πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος). Το ενδιαφέρον όμως στρέφεται στις άλλες δύο ομάδες που θα παίξουν στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο ποια θα είναι αυτή που θα τερματίσει στην τέταρτη θέση, η οποία οδηγεί στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Τις τρεις θέσεις διεκδικούν η μεγάλη φετινή έκπληξη, η ομάδα της Λιλ (ιδιαίτερα δυνατή στην έδρα της, με μόνο μία ήττα), η Μαρσέιγ, με πολλές αρετές αλλά και αδυναμίες, αφού στερείται σταθερότητας, και η Μονακό, που δεν είναι αυτή που ήταν πέρυσι, όταν έφτασε στον τελικό του μεγάλου ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Ακόμη, θα πρέπει μα υπολογιστούν η Ρεν με την Οσέρ, που κι αυτές θα κυνηγήσουν έως το τέλος τη συμμετοχή στο ΟΥΕΦΑ.
ΓΕΜΙΖΟΥΝ τα γήπεδα στη Γαλλία, παρά το γεγονός ότι όλες οι βεντέτες αγωνίζονται στο εξωτερικό. Από τους παίκτες που συγκροτούν το ρόστερ της εθνικής ομάδας ελάχιστοι αγωνίζονται σε γαλλικούς συλλόγους, μεταξύ των οποίων μόνον ο Μπαρτέζ με τον Βιλτόρντ διαθέτουν μεγάλη διεθνή εμπειρία (Μαρλέ, Ζιβέ, Ροτέν, Μαλουντά, Γκοβού, Πεντρετί είναι νεοφερμένοι στο εθνικό συγκρότημα). Τα μεγάλα αστέρια φορούν φανέλες αγγλικών ομάδων (Ανρί, Βιεϊρά, Γκαλάς, Σιλβέστρ, Μπουμσόνγκ), ιταλικών (Τρεζεγκέ, Ντορασό), της Μπάγερν Μονάχου (Σανιόλ) και της Μπαρθελόνα (Ζιουλί). Ετσι, ο μέσος όρος θεατών στο φετινό γαλλικό πρωτάθλημα έφτασε τους 515.000 για κάθε αγωνιστική. Οι ομάδες που συγκεντρώνουν τους περισσότερους θεατές είναι η Μαρσέιγ (56.000 μέσος όρος), η Παρί Σεν Ζερμέν (45.220), η Λιόν (40.635), η Λανς (39.958), η Σεντ Ετιέν (35.110), η Ναντ (34.080), η Μπορντό (31.200) και η Τουλούζ (29.870) και τους λιγότερους οι δύο της Κορσικής, η Μπαστιά (8.832) και η Αζαξιό (8.117). Οι αριθμοί αυτοί ανατρέπουν την άποψη ότι ο Γάλλος δεν είναι φανατικός φίλος του ποδοσφαίρου. Κι όμως, ισχύει.