Η κόκκινη πραγματικότητα και τα παραμύθια (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Η ιστορία και η πορεία του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια μοιάζει λίγο-πολύ σαν παραμύθι. Από την ανυποληψία και τις προεδρικές περιπέτειες με τους Κοσκωτάδες και τους Σαλιαρέληδες, στη σταθερότητα του Σωκράτη Κόκκαλη και τη χρυσή επταετία των τίτλων. Η ομάδα μεταμορφώθηκε από Σταχτοπούτα σε πριγκίπισσα, που φέτος έχει και το δικό της παλάτι. Θα περίμενε κάποιος να είναι ανάλογη και η πορεία της ομάδας. Μία πορεία που θα βρισκόταν σε απόλυτη ταύτιση με τη συνηθισμένη επωδό των παραμυθιών «ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Και ίσως τα πράγματα να εξελίσσονταν έτσι, αν η πραγματικότητα ταυτιζόταν με τις διηγήσεις του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν ή των αδερφών Γκριμ.

Η ζωή όμως δεν είναι παραμύθι, όσο κι αν ορισμένοι θέλουν να τη βλέπουν έτσι και να ζουν απομονωμένοι στο δικό τους εικονικό κόσμο. Από την εποχή του έβδομου πρωταθλήματος, η λάμψη της πριγκίπισσας άρχισε να ξεθωριάζει. Το ρολόι είχε κτυπήσει δώδεκα φορές, τα μάγια είχαν χαθεί, η άμαξα είχε γίνει ξανά κολοκύθα και η πριγκίπισσα είχε μεταμορφωθεί σε Σταχτοπούτα. Το χειρότερο ήταν ότι η ίδια η Σταχτοπούτα νόμιζε ότι συνέχιζε να είναι πριγκίπισσα και να συμπεριφέρεται ανάλογα. Ετσι πίστευε η Σταχτοπούτα, γιατί έτσι ήθελε να εξελίσσεται το παραμύθι ο Κρίστιαν Αντερσεν των γαύρων, ο Σωκράτης Κόκκαλης. Το δράμα είναι ότι οι περισσότεροι που τον άκουγαν και που έζησαν επί επτά χρόνια τη μαγεία της πριγκιπικής ζωής, τον πίστευαν. Δεν είχαν ακούσει το ρολόι που κτύπησε μεσάνυχτα και προτιμούσαν να ζουν την ψευδαίσθηση, που είναι πάντα πολύ πιο ευχάριστη από την πραγματικότητα. Το πιο παράλογο στοιχείο της ιστορίας είναι ότι οι ακροατές άρχισαν να παρεμβαίνουν στη διήγηση του παραμυθά και να τη διαμορφώνουν κατά το δοκούν με την ανοχή του. Ετσι, βάφτιζαν με το έτσι θέλω μία άσχημη και κουρασμένη γεροντοκόρη σε νέα και όμορφη πριγκίπισσα για να ζουν για πάντα καλά ή καλύτερα από εμάς.

Η διαστροφή του παραμυθιού όμως άρχισε να γίνεται ενοχλητική σε πολλούς από τους ακροατές, οι οποίοι καταλάβαιναν ότι κάτι δεν πάει καλά. Και μάλλον είχαν δίκιο. Αν η φιλοδοξία μίας πριγκίπισσας είναι να παντρευτεί έναν Τσουκαλά και να κρατήσει για πάντα στο λιμάνι τον Ζιοβάνι, τότε χαρά στην πριγκίπισσα. Η εικόνα που παρουσιάζουν οι ακροατές του παραμυθιού τους τελευταίους μήνες είναι δραματική. Οι μισοί θέλουν να επιβάλουν τη δική τους εκδοχή στους άλλους μισούς. Και οι «άλλοι μισοί» έχουν βαρεθεί ένα παραμύθι που έχει ξεχειλώσει τόσο, που δεν μπορεί πλέον να κρύβει την πραγματικότητα. Και ο παραμυθάς στέκεται αμήχανος, μη γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνει. Μόνο που πρέπει να αποφασίσει. Η θα αφήνει κάποιους από τους ακροατές της ιστορίας να φτιάχνουν το παραμύθι όπως γουστάρουν ή πρέπει να διηγηθεί ένα νέο παραμύθι από την αρχή. Αρκεί να το θέλει και να μη βαριέται.

Και να προσέξει τη μεγάλη παρέα των ακροατών του. Οταν ανάμεσά τους θα υπάρχουν τύποι που θα επιδιώκουν να του επιβάλουν τον τρόπο με τον οποίο θα διηγηθεί το παραμύθι, τότε η εικόνα της Σταχτοπούτας που για εφτά χρόνια ήταν πριγκίπισσα θα καταντήσει μία θλιβερή καρικατούρα. Ο παραμυθάς έχει φτάσει στο σημείο που πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει. Θα τραβήξει έναν άλλο δρόμο, θα διηγηθεί ένα καινούργιο παραμύθι που τόσο έχουν ανάγκη οι ακροατές του ή θα μείνει μέσα σε ένα παλάτι με μια κολοκύθα αγκαλιά, νομίζοντας πως είναι βασιλική άμαξα; Πρέπει να έχει καταλάβει πια ότι η σκληρή πραγματικότητα είναι περισσότερο υποφερτή από ένα κακό παραμύθι. Γιατί αν δεν το έχει καταλάβει, δεν θα μπορέσει ποτέ πια να διηγηθεί ένα παραμύθι που να έχει καλό τέλος.

Περί της συλήπσεος του συνφοιτήτου μου αποστόλου (Sportday / Dr Μητσάρας Φουρκέτας)

Ο γράφων είναι γνωστόν ότι εξαπανέκαθεν υπήρξε συνεσθηματικός τύπος και προς τούτο, από την καλή του καρδιά και εξετίας από κάποιες πρόσκαιρες οικονομικές δυσκολίες, ύπήρξε παντρεφτείς τρείς φοράς επισήμως, δύο ανεπισήμως και αρραβωνιαστείς άλλες εφτά, μη συνυπολογιζομένων των αρραβώνων εκ του εκσωτερικού προς διεφκόλυνσιν κορασίδων τιμίων και αναζητουσών την ελληνικήν υπηκοότης, με το αζημίωτον.

Συνεκινήθην τα μάλα και εκ βάθους καρδίας πληροφορηθείς την σύλληψιν του παλαιού μου συμφοιτητού Απόστολου Βαβύλη εις Μπολώνιαν και είμαι πιστέβον ότι η δουλειά μάλλον έγινε καρφωτή από ποδοσφεριστού Ζαγόρ, καθόσον ο Απόστολος είναι γάτος με πέταλα και λάπτοπι μερακλαντάν και εργαλείον άφταστον και εκσοπλισμένον με ασίρματον τεχνολογίαν, εφτά φάιργουόλ και έχον ιδικόν πρόγραμμα σβήνον όλα τα αφεθέντα ίχνη εις διαδίκτυον. Είμαι εκνεβρισθείς εις σημείον εμφράγματος, ακούγον υπουργόν περί την δημόσιαν τάκσιν λέγοντα μπαλαφάρες ολκύς, ήτοι ότι ήταν εντοπίσαντες μετά από πολλάς προσπαθείας και παρακολουθώντες Απόστολον επί εικοσαήμερον και γιαφτό είναι συλλήψαντές τον την καταλληλοτέραν τον στιγμόν.

Παπαριές Μαρίτσα μου καθόσον κοτζαμαν Μάκης ήταν από μόνος του εντοπίσας Απόστολον εδώ και ενάμισην μήνα. Είδον και κάποιον μπουλούκον, μοστραριζόμενον για αρχηγόν αστυνομίας που έτσι και τρέκσει μόνος του πενήντα μέτρα θα είναι τερματίσας μετά εικοσάλεφτον δέφτερος, να είναι λέγον ότι εντοπίσθη Απόστολος από χρήσιν δικόν του πιστωτικόν καρτόνε. Μα καλά τόσο μαλάκες τον έχουσιν τον κοσμάκην να είναι πιστέβον ότι ένας που τον πσάχνουσιν οι ιντερπόλ όλες και είνε κρυβόμενος, να κάνει νταραβερίσματα με δική του πιστοτικήν κάρταν απεριορίστον αγορόνε; Ο αρχηγός μπουλούκος, ήτο και δίνον διάφορες ζωγραφιές μαρτυρούσες τον τρόπον σύλληψης του Αποστόλου από το ίντερνετ και άμα ροτήσεις τον μπουλούκον αν είνε γνωρίζον τι δουλειά είναι κάνον το κουμπί αλτ συν ντηλήτ και κοντρόλ, θα ανόικσει έναν στόμα έννιά πιθαμές. Επειδής είμαι γνωρίζον πρόσοπα και πράματα από του χώρου, σας ενημερώνω ότι ο Απόστολος είναι παραδοθείς μόνος του και απεφθείας εις ιταλούς καθότι ήτο επιθυμόν κάνον Πάσχα εσώκλειστος εις ίδρυμα Βενετίας για αλλαγήν ατμόσφερας. Και άμα ο Απόστολος δεν ήτο επιθμόν να τύχει παραδόσεος θα ήτο πσάχνοντές τον σάραντα χρόνια. Τ

ους εδό αρχιμπάτσους έχει πιάσει μέγιστον τσιρλιλιόν και πρεμούρα περί κινδύνου αποκαλιπσεον από του Απόστολου καθότι οι εδώ ήταν χορηγήσαντές του όλα τα χρειαζούμενα για παράνομον δραστηριότητάν του και άμα ο Απόστολος τύχει ανοίκσας στόμαν του θα κλάψουσι πολλές μανούλες, ακόμη και αρχιεπισκόπων, καθόσον ο Απόστολος ήτο κάνον όλες τις βρόμικες δουλειές πολλών και τώρα επιζητούν να είναι κλείσοντες στόμαν του. Εκατουρήθην από του γέλωτος κατεπανάλιπσιν ακούγων ότι θα είνε εκσετάζοντες επισταμένος και εκσονυνιχιστικός το αποστολικόν λαπτόπι προς αποκάλιπσιν μυστικόνε, λες και πας ο εχον μυστικά είνε κρύβον αφτά εντός κομπιούτορα. Το πολύ πολύ να είνε εβρόντες καμίαν τσόνταν, κανένα άσμα Σπυράκου Δασκουλίδη και ίσος έναν πάκμαν. Τάφτα και διατελό ντούρος εις τας επάλκσεις της ενημέρωσης ες αεί, εκσόν από τις αργίες.