Για πάντα στο λιμάνι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Αφού πέρασε και ο ημιτελικός του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ (ο οποίος επί της ουσίας δεν πρόσθεσε τίποτα στα όσα όλοι γνωρίζαμε από πριν, για τις δύο αυτές ομάδες) έμεινε αναπάντητη μόνο μία ερώτηση: αξίζει ή όχι ένα καινούργιο συμβόλαιο ο Ζιοβάνι; Οσο κι αν το ζήτημα είναι κυρίως ιδεολογικό, υπάρχουν κάποια αγωνιστικά δεδομένα, τα οποία είναι αδύνατο να τα αγνοήσει κανείς.

Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο: ότι η περσινή χρονιά του Βραζιλιάνου ήταν η καλύτερή του στην Ελλάδα. Τι έκανε πέρυσι ο «Ζιο»; Εικοσιένα γκολ στο πρωτάθλημα, ένα στο Τσάμπιονς λιγκ και κανένα σημαντικό. Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε ούτε ένα ντέρμπι με δικό του γκολ, μολονότι αυτός έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Στα πέντε ντέρμπι που ο Ολυμπιακός έδωσε (τρία με τον ΠΑΟ και δύο με την περσινή μετριότατη ΑΕΚ) σκόραρε συνολικά πέντε φορές. Από αυτά τα πέντε γκολ, ο «Ζιο» πέτυχε το ένα -εκείνο στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, με το οποίο η ομάδα του Πειραιά ισοφάρισε προσωρινά. Προηγουμένως στη Λεωφόρο είχε αποβληθεί, γιατί αντέδρασε στο προβοκατόρικο χτύπημα του Κυργιάκου. Οπως είχε αποβληθεί και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος πρόπερσι εναντίον της ΑΕΚ και σε ουκ ολίγα ακόμα ματς.

Αλέφαντος

Ας υποθέσουμε ότι η φετινή κακή χρονιά του Ζιοβάνι οφείλεται στον προπονητή του, ο οποίος δεν τον πίστεψε. Με πόσους όμως προπονητές δούλεψε καλά και χωρίς προβλήματα ο Ζιοβάνι; Τον Μαντζουράκη του πέταξε πετσέτες στο Λιόν, όταν τον έκανε αλλαγή. Τον Λεμονή τον έφερε στο απροχώρητο και είναι γνωστό ότι ο Ελληνας τεχνικός είχε συμφωνήσει με τον Κόκκαλη για την αντικατάστασή του, πριν ο πρόεδρος αλλάξει γνώμη. Ο Κάτανετς είχε ζητήσει να φύγει, γιατί τον θεωρούσε κακό παράδειγμα για τα αποδυτήρια και ο Προτάσοφ στην αρχή δεν τον υπολόγιζε για βασικό. Ποιος συνεργάστηκε αρμονικά μαζί του; Ο Αλέφαντος! Δεν έχω καμία αντίρρηση να τον δω κι αυτόν να επιστρέφει.
Συνύπαρξη
Στα αγωνιστικά δεδομένα θα πρέπει να προσθέσουμε κι ακόμα ένα: την αδύνατη σχεδόν αγωνιστική συνύπαρξή του με τον Ριβάλντο. Δεν κατάφεραν να παίξουν μαζί ούτε στην Μπαρτσελόνα, ούτε στην Εθνική Βραζιλίας κι ας είναι φίλοι αγαπημένοι. Το ποδόσφαιρο έχει κανόνες: σε ένα γήπεδο με πλάτος 100 μέτρα και μήκος τριάντα ίσως και να χωρούσαν. Σε αυτό, που οι ομάδες χρησιμοποιούν, τρακάρουν. Και ίσως μόνο ο Μπάγεβιτς θα πόνταρε τόσα πολλά και θα επέμενε τόσο στη συνύπαρξή τους.

Μέτριος

Δεν υπάρχουν αγωνιστικά δεδομένα που να συνηγορούν υπέρ της παραμονής του «Ζιο». Η χρονιά του υπήρξε μετριότατη, στο Τσάμπιονς λιγκ πάλι πέτυχε 0 γκολ, μολονότι έπαιξε και στα 6 ματς και σαν να μην έφτανε αυτό, δημιούργησε κι ένα πλήθος προβλήματα με γκρίνιες, μουρμούρες και απίστευτες αποφάσεις, όπως εκείνη να πάει να φτιάξει τα δόντια του παραμονή ευρωπαϊκού ματς! Αν αυτά τα συνυπολογίσεις, του λες «αντίο».

Νορμάλ

Από την άλλη όμως υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, την οποία είναι αδύνατο να αγνοήσει κανείς: ο Ολυμπιακός δεν είναι μία νορμάλ ομάδα! Ας πούμε ότι διώχνει τον Ζιοβάνι, με ποιον θα τον αντικαταστήσει; Και κυρίως ποιος άλλος, πλην του Κόκκαλη, θα χρεωθεί μια τέτοια απόφαση; Ο Μπάγεβιτς; Αποκλείεται. Ο Λούβαρης; Ούτε να το συζητάτε. Από όλα όσα κυκλοφορούν και μαθαίνουμε, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως ο Κόκκαλης θα ήθελε να τον κρατήσει τον «Ζιο» και γιατί τον γουστάρει, αλλά και γιατί φοβάται τον ντόρο που μπορεί να προκαλέσει η μη επιτυχημένη αντικατάστασή του!

Αντικαταστάσεις

Αυτό έχει κάθε δίκιο να το φοβάται. Τα τελευταία χρόνια, ο Ολυμπιακός αντικατέστησε τον Ζε Ελίας με τον Στολτίδη, τον Γιαννακόπουλο με τον Γεωργιάδη και τον Ελευθερόπουλο με τον Νικοπολίδη -ως εδώ οι αντικαταστάσεις φαίνονται έως και λογικές. Από εκεί κι έπειτα ξεκινάει το χάος. Στη θέση του Αλβες ήρθε ο Κούζμπα, στη θέση του Οφορίκουε ο Τάτσης, αντί του Καρεμπέ αποκτήθηκε ο Ρέζιτς, αντί του Αντζα ο Ταραλίδης, εκεί που έπαιζαν ο Καραταΐδης και ο Αμανατίδης, παίζουν ο Κωστούλας και ο Πάντος, τη θέση του Λουτσιάνο την πήρε αρχικά ο Καφές και στη συνέχεια ο Μάριτς, αντί του Αλεξανδρή παίζει ο Οκκάς και ακόμα περιμένουμε τους αντικαταστάτες του Ζέτερμπεργκ, του Χούτου και του πολύτιμου Ανδρέα Νινιάδη. Προσέξτε: κανένας από όλους αυτούς δεν είχε τη βαρύτητα του ονόματος του Ζιοβάνι, ο αντικαταστάτης του οποίου θα περάσει τα πάνδεινα. Σε κάθε χαμένο του γκολ η εξέδρα θα θυμάται τα μαγικά του Βραζιλιάνου, που θα έχει πάντα μαζί του, όπως όλοι οι αρτίστες, το χρόνο που σκλάβωσε, φτιάχνοντας φάσεις που δεν θα ξαναδούμε στην Ελλάδα.

Μέτρα

Η πραγματικότητα δεν είναι κάτι που μπορούμε να τη φέρνουμε στα μέτρα μας. Η πραγματικότητα του Ολυμπιακού είναι αυτή που βλέπουμε. Μιλάμε για μία ομάδα που έχει ξεμείνει με 15-16 παίκτες, όχι μόνο γιατί ο πρόεδρός της ξοδεύει πολύ λιγότερα από ό,τι παλιότερα, αλλά γιατί έχει χαθεί η ικανότητα στις επιλογές και κάποιο στοιχειώδες τεχνικό σχέδιο. Αυτό που έφερε ο Μπάγεβιτς, το πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων, εκείνο που θα φέρει ο επόμενος προπονητής, θα αποδειχτεί ο σταυρός του μαρτυρίου του: όπως έχει αποδειχτεί με τον Μπιγκόν, τον Κάτανετς, τον Λεμονή, όποιος απαιτεί το παραμικρό, αργά ή γρήγορα παίρνει πόδι.

Συμβόλαιο

Με αυτά τα δεδομένα ο Κόκκαλης θα έπρεπε αύριο κιόλας να φωνάξει τον «Ζιο» και να του κάνει νέο πενταετές συμβόλαιο. Και από του χρόνου να ετοιμάζεται να κάτσει ο ίδιος στον πάγκο, σαν τον Αρη τον Λουκόπουλο. Σοβαρές ομάδες με τη διοικητική ανοργανωσιά του Ολυμπιακού δεν γίνονται. Τουλάχιστον να το ευχαριστηθεί η ψυχή του...

Τσάμπιονς απορίες

Οι δύο ημιτελικοί του Τσάμπιονς λιγκ μού άφησαν στο κεφάλι, πασχαλιάτικα, μια σειρά από αναπάντητες απορίες.
-Δεν θα έπαιζαν καλύτερα οι ομάδες, αν η πρόκριση κρινόταν με ψηφοφορία του κοινού με sms, όπως στο «Fame Story»;
-Ο Γκάλαχερ δεν είναι σαν να έχει βγει από περιοδικό κόμικ;
-Δεν είναι αφόρητα βαρετές όλες αυτές οι διαιτησίες 50-50, στις οποίες δεν γίνεται ποτέ ούτε ένα σοβαρό «έγκλημα»;
-Ο Μουρίνιο δεν σας δίνει την εντύπωση ότι αν τον στραβοκοιτάξετε, θα σας πλακώσει στο ξύλο;
-Ο Αμπράμοβιτς δεν μπαίνει, άραγε, στον πειρασμό να δώσει χαρτάκι στον προπονητή, όπως κάνει ο Μπερλουσκόνι; Τόσα λεφτά δηλαδή να τα πληρώνει τζάμπα;
-Ο Καραμανλής με ποια ομάδα θα είναι στον τελικό;
-Γιατί έχω την υποψία ότι ο Τραορέ τα βράδια κάνει άλλη δουλειά;
-Ο Ροναλντίνιο θα δει τον τελικό; Για ποιο λόγο;
-Ο Μαλντίνι δεν βαρέθηκε να παίζει Κυριακή-Τετάρτη είκοσι χρόνια τώρα;
-Αν κάποιος σας έλεγε ότι στον ημιτελικό του Τσάμπιονς λιγκ θα αγωνίζονταν δύο ομάδες με Βραζιλιάνους τερματοφύλακες, δε θα τον περνούσατε για τρελό;
-Ο Παρκ και ο Λι δεν είναι οι ταχύτεροι Κορεάτες του κόσμου;
-Ο Φαρφάν έχει καμιά σχέση, με εκείνον που έφερε κάποτε ο Μάνος;
-Ο Ντρογκμπά δεν μοιάζει λιγάκι με τον Μπατίστα;
-Ο Μπενίτεθ δεν θα μπορούσε να είναι γυμνασιάρχης;
-Τα ματς ανάμεσα σε ομάδες, που προέρχονται από την ίδια χώρα, δεν είναι φρικτά βαρετά;
-Στον τελικό θα είναι παρατηρητής ο Θόδωρος Θεοδωρίδης;
-Αν παίξουν τελικό η Αϊντχόφεν και η Λίβερπουλ, αυτό θα σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ έφτασαν ένα βήμα πριν από το φινάλε και δεν το καταλάβαμε;
-Ο Σεβτσένκο δεν σας δημιουργεί την εντύπωση ότι αν πάει με την Ουκρανία στο Μουντιάλ, μπορεί να το κερδίσει μόνος του;
-Γιατί δεν αποφασίζουν η Μίλαν να παίζει ένα τελικό κάθε δύο-τρία χρόνια και την ταλαιπωρούν;
-Η Αϊντχόφεν δεν κέρδιζε για δέκα χρόνια εκτός έδρας και μόλις το κατάφερε έφτασε τελικό. Η ιστορία σας θυμίζει κάτι;

Αυτογκαντέμιασμα

Αν η είδηση είναι πραγματική, αποτελεί το πιο εντυπωσιακό αυτογκαντέμιασμα στην ιστορία του ποδοσφαίρου: η διοίκηση της Ξάνθης λέγεται ότι είχε συντάξει ανακοίνωση διαμαρτυρίας για τη διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλου στην Πάτρα, πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας με τον Αρη! Στην ανακοίνωση τονιζόταν ότι επειδή η Ξάνθη προέρχεται από τη Βόρειο Ελλάδα, η ΕΠΟ πρέπει να αλλάξει τον τόπο διεξαγωγής του τελικού και να τον μεταφέρει από την Πάτρα, όπου έχει οριστεί, στο Βόλο! Αν το μάθει ο Πανόπουλος, δεν τον βλέπω καλά το συντάκτη της ανακοίνωσης...
(Η ίδια η ανακοίνωση δεν πρέπει να πάει χαμένη: μπορούν να τη δώσουν στον Αρη να την εκδώσει, γιατί το αίτημα είναι 100% δίκαιο. Αλλωστε, ένα ματς Αρης-Ολυμπιακός τέτοιας σπουδαιότητας δεν μπορεί παρά να γίνει στο Βόλο, όπως το '80...).