Η ποδοσφαιρική –και όχι μόνο– διαστροφή των χορηγών (Χρίστος Χαραλαμπόπουλος/ SportDay)

Mπορεί να είμαι υπερβολικός, αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι η είδηση της χρονιάς. Ο προπονητής της εθνικής Γερμανίας Γιούργκεν Κλίνσμαν προειδοποίησε τους Γερμανούς διεθνείς –ή όσους ποδοσφαιριστές κληθούν στην εθνική– ότι δεν πρόκειται να φορέσουν τη φανέλα της «νατσιοναλμάνσαφτ» αν αρνηθούν να αγωνιστούν φορώντας παπούτσια της adidas, που είναι ο επίσημος χορηγός της γερμανικής ομάδας. Ο Κλίνσμαν, μάλιστα, πρόσθεσε ότι όποιος από τους ποδοσφαιριστές σκοπεύει να πάει στα δικαστήρια για να υπερασπιστεί το συμβόλαιο που έχει με κάποια άλλη εταιρεία, εκτός αυτής που είναι ο αποκλειστικός χορηγός της γερμανικής ομάδας, δεν θα έχει θέση στην εθνική.

Το θέμα αποκάλυψε η γερμανική εφημερίδα «Bild», υποστηρίζοντας ότι μια ένωση που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών έστειλε επιστολή σε κάποιους παίκτες, ενημερώνοντάς τους πως θα αντιμετωπίσουν προβλήματα εφόσον έχουν συμβόλαια με άλλες, εκτός της αdidas, εταιρείες κατασκευής αθλητικού υλικού. Την επιστολή λέγεται ότι έλαβαν οι ποδοσφαιριστές Μπντάριτς, Μπάουμαν, Χίλντεμπραντ, Κλόζε, Χιτλσμπέργκερ, Λέμαν, Χάμαν, Φρίντριχ και Βορμς. Τον περασμένο Οκτώβριο ο Γιανς Λέμαν είχε ειδοποιηθεί από τη γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να αλλάξει τα γάντια που φορούσε αν ήθελε να διατηρήσει τη θέση του στην εθνική ομάδα.

Η είδηση οπωσδήποτε δεν είναι πρωτότυπη, αλλά πρώτη φορά ομολογείται δημόσια και με τέτοια ένταση το συγκεκριμένο ζήτημα. Θυμίζω ότι μια παρόμοια σύγκρουση είχε γίνει και στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1974, αλλά στο στρατόπεδο των Ολλανδών. Η εθνική ομάδα των «οράνιε» είχε χορηγό την adidas, ο Γιόχαν Κρόιφ, όμως, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της ομάδας, είχε συμβόλαιο με την Puma. Ο Κρόιφ τότε δεν πειθάρχησε στην ολλανδική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και κατέβηκε να αγωνιστεί στον τελικό με μια πορτοκαλί μπλούζα που δεν είχε τα γνωστά τρία φυλλαράκια και είχε δύο ρίγες στο μανίκι αντί για τρεις.

Ο Κρόιφ, βέβαια, ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ποδοσφαιριστή, με πολύ επαγγελματική συμπεριφορά σε μια εποχή που ο επαγγελματισμός έκανε τα πρώτα του βήματα και οι νομικές επιπλοκές των συμβολαίων δεν ήταν τόσο σοβαρές όσο είναι σήμερα. Τώρα οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές κερδίζουν πολύ περισσότερα από τα διαφημιστικά τους συμβόλαια, παρά από τα συμβόλαια και τους μισθούς που τους προσφέρουν οι ομάδες. Η περίπτωση του Ντέιβιντ Μπέκαμ είναι χαρακτηριστική, αφού από τα 25 εκατομμύρια ευρώ που κερδίζει το χρόνο, τα 18,5 προέρχονται από τα διαφημιστικά συμβόλαια που έχει με διάφορες εταιρείες. Εταιρείες που θέλουν να εκμεταλλευτούν την υψηλή αναγνωρισιμότητα που έχει ο Αγγλος και να τη συνδέσουν με τα προϊόντα τους. Τις εταιρείες δεν τις ενδιαφέρει τόσο να έχουν στη δύναμή τους τον καλύτερο κατ’ ανάγκη, αλλά οπωσδήποτε τον πιο διάσημο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο Μπέκαμ, που είναι ο πιο δημοφιλής ποδοσφαιριστής στην Ιαπωνία, πήγε ένα ταξίδι στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου πρόπερσι για να υπογράψει ένα συμβόλαιο 10 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να δανείσει την εικόνα του σε μια σειρά ανδρικών καλλυντικών και σε μια σοκολάτα. Μάλιστα, ο Μπέκαμ, τον καιρό που αγωνιζόταν στη Γιουνάιτεντ, έπαιρνε από τη Μάντσεστερ περίπου 40 εκατομμύρια δρχ. το μήνα ως δικαιώματα χρήσης της εικόνας του. Δηλαδή η Γιουνάιτεντ πλήρωνε αυτά τα χρήματα στον Μπέκαμ για να μπορεί να έχει τη φάτσα του στην αφίσα της ομάδας και για να μπορεί να πουλάει αντικείμενα με το όνομά του και το σήμα της ομάδας.

Υποψιάζομαι πως, όταν ένας χορηγός επενδύει τόσο πολλά χρήματα σε έναν ποδοσφαιριστή, θα θέλει να έχει λόγο και στη χρησιμοποίησή του στα παιχνίδια. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ο προπονητής του μέλλοντος να είναι ο μέγας χορηγός μιας ομάδας.