Τιμή στην ΑΕΚ (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ολυμπιακός πέρασε πρώτος ένα εμπόδιο πριν από το τέλος, αλλά έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον σήμερα να ασχοληθεί κανείς με τους αντιπάλους του, οι οποίοι χθες έπαιξαν ένα σπουδαίο ματς και αλληλοεξοντώθηκαν, ανοίγοντάς του χώρο για να περάσει στην κορυφή.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι δεν νίκησε την ΑΕΚ για τον ίδιο λόγο που πήρε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: γιατί δεν γνωρίζει καλά την ελληνική πραγματικότητα! Αυτό που με τον Ολυμπιακό υπήρξε το ατού του, με την ΑΕΚ υπήρξε το μεγάλο ντεζαβαντάζ του. Και στις δύο περιπτώσεις ο Ιταλός σκέφτηκε αποκλειστικά την ομάδα του και όχι όλα τα τριγύρω που γνωρίζουμε εμείς οι υπόλοιποι. Για τον Μαλεζάνι η ΑΕΚ ήταν δυνατότερη στα άκρα στα προηγούμενα ματς που έδωσε με τον ΠΑΟ φέτος κι ο προπονητής φρόντισε να τα καλύψει με τον Βύντρα και τον Βόουτερ: εκ των πραγμάτων η λογική σκέψη του προπονητή έκανε τον ΠΑΟ πιο προβλέψιμο, πιο αργό και πιο βαρύ. Ο Μαλεζάνι πίστεψε ότι η σιγουριά στα μετόπισθεν θα έδινε στους σολίστες του ΠΑΟ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ώστε να παίξουν καλύτερα την άμυνα της ΑΕΚ σχεδόν μόνοι τους: ο ΠΑΟ έχει έναν προπονητή που δεν έχει συμπληρώσει στον πάγκο του ούτε τρεις μήνες, δεν μπορεί να έχει προσχεδιασμένες φάσεις και σχηματική ανάπτυξη, μοιραία περιμένει σε κάθε ματς πολλά από τις εμπνεύσεις των κυνηγών του. Χθες κανένας από τους πολλούς που χρησιμοποιήθηκαν δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά.
Αν ο Μαλεζάνι ήξερε την ελληνική πραγματικότητα, θα προτιμούσε τον Γκέκα από τον Βόουτερ και ίσως να έπαιζε διαφορετικά –τουλάχιστον αυτό το ειδικό παιχνίδι– αρνούμενος το 3-4-3. Δεν το έκανε, παραμένοντας συνεπής σε ό,τι διδάσκει κι αυτό πιθανότατα θα στοιχίσει στον ΠΑΟ ένα πρωτάθλημα που όμως έτσι κι αλλιώς πριν από τον ερχομό του Μαλεζάνι φαινόταν να έχει χάσει. Το πάθημα χρήζει προσεκτικής ανάλυσης και κάθε εν θερμώ εκτίμηση μπορεί να αποδειχτεί λανθασμένη.

Αντιθέτως, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να πει κάποιος συγχαρητήρια στην ΑΕΚ. Αν η ομάδα του Σάντος δεν πετούσε τους τρεις βαθμούς στο ματς με τον Ιωνικό, σήμερα θα ήταν πρωταθλήτρια, αφού θα είχε νικήσει στη Λεωφόρο: αντίθετα με τον ΠΑΟ που βασανίζεται από αμλετικά διλήμματα (μέσα ή έξω ο Παπ, ναι ή όχι στον Βόουτερ, μπροστά ή πίσω ο Γκονζάλες κλπ.), η ΑΕΚ κατέβηκε στο ντέρμπι με τη σιγουριά ότι είναι ως ομάδα ανώτερη από τον αντίπαλό της. Θα μπορούσε και να χάσει, αλλά η ήττα της δεν θα ήταν παρά η απόδειξη της αδυναμίας της να κεφαλαιοποιήσει τις πολλές ευκαιρίες που είχε, όχι μόνο στο διάστημα της αγωνιστικής υπεροχής της (στα 60 από τα 90 λεπτά του ματς), αλλά και στο τέλος, όταν ο ΠΑΟ πίεζε.

Αν ο μαστρο-Σάντος χάσει τον Αλβες και τον Ασουνσάο, θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή και είναι κρίμα, γιατί η ΑΕΚ της Λεωφόρου είναι έτοιμη για να πάει ψηλά. Αν ο Βασσάρας ήταν προσεκτικότερος στο τέλος, στη φάση του Μπούρμπου, θα είχε φύγει νικήτρια και θα είχε διασφαλίσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά η εντιμότητα του Θεσσαλονικιού, ο οποίος έπαιξε σχεδόν άψογα το ματς, μου δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι πρόκειται για ανθρώπινο (όσο και σοβαρό) λάθος και όχι για σκάνδαλο. Ο Κύρος απλώς δεν είναι τόσο καλός διαιτητής όσο νομίζουν οι φίλοι του, αλλά αυτό τουλάχιστον εγώ το λέω χρόνια τώρα…