Ενα βαθύτατα ελλειμματικό ποδόσφαιρο (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Mία αγωνιστική πριν από το τέλος, όλοι συμφωνούμε ότι η εξέλιξη του φετινού πρωταθλήματος είναι η συναρπαστικότερη των τελευταίων χρόνων. Αλλά η εκτίμηση αυτή περιορίζεται μόνο στην εξέλιξη του πρωταθλήματος. Σε όλους τους άλλους δείκτες η βαθμολογία κυμαίνεται από τη βάση μέχρι το μηδέν. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν την Κυριακή στο γήπεδο του Αρη και κυρίως τα όσα ακολουθούν δείχνουν πόσο ελλειμματικό είναι το περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Φυσικά, δεν προξενεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού που εκλέγεται στη Θεσσαλονίκη δεν μπήκε στον κόπο να καταδικάσει τα επεισόδια. Πρόκειται για μία ακόμη κλασική περίπτωση πολιτικάντη, χωρίς ιδέες και άποψη για τον αθλητισμό, που με τα ρουσφετάκια θέλει να εξασφαλίσει την έδρα του και στις ερχόμενες εκλογές και να συνεχίσει την επαγγελματική του ενασχόληση με την πολιτική.

Μπορεί και να μην φταίει ο άνθρωπος, αφού δεν υπάρχει κυβερνητική πολιτική στον αθλητισμό για να εποπτεύσει την εφαρμογή της. Από την Κυριακή το βράδυ παρακολουθώ τις ενέργειες και τις δηλώσεις των παραγόντων του Αρη και έχω μείνει άφωνος από την αναίδεια, το θράσος, την υποκρισία, την αμετροέπεια και την ασχετοσύνη τους. Οι άνθρωποι είναι απλοί υπηρέτες του οπαδικού ολοκληρωτισμού και με την παρουσία τους και τις ενέργειές τους κάνουν κακό και στην ομάδα του Αρη και στο ποδόσφαιρο. Οι εικόνες από τα αποδυτήρια του Ηρακλή που ήταν χαμένα μέσα στην ομίχλη των καπνογόνων και η μαγκιά κάποιων «κιτρινόμαυρων» οπαδών που γκρέμισαν τον πάγκο του Ηρακλή ή χτύπησαν ποδοσφαιριστές ακυρώνουν την οποιασδήποτε επιχειρηματολογία υπεράσπισης του Αρη.

Και τι να υπερασπιστεί κάποιος; Το δικαίωμα των οπαδών να μπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο όποτε γουστάρουν; Την υποχρέωση των φιλοξενουμένων να κάτσουν να χάσουν για να σωθεί ο Αρης; Την επιεική εξέταση των γεγονότων από την πλευρά των δικαιοδοτικών οργάνων του ποδοσφαίρου; Την αντίληψη που κάποιοι έχουν για τον τρόπο που πρέπει να διοικείται μία ποδοσφαιρική ομάδα; Το γεγονός ότι οι διοικούντες τον Αρη υποστηρίζουν ότι το παιχνίδι πρέπει να επαναληφθεί, ενώ «ξεχνούν» ότι οι οπαδοί της ομάδας ήταν αυτοί που τίναξαν το παιχνίδι στον αέρα, δείχνει πόσο ελλειμματικό είναι το πλαίσιο λειτουργίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και επιπλέον, δείχνει ότι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες στους οποίους οφείλεται η κακοδαιμονία των ομάδων της Θεσσαλονίκης έχει να κάνει με την έλλειψη ικανών διοικητικών παραγόντων. Τη διοικητική τύχη των ομάδων αναλαμβάνουν είτε απατεώνες τύπου Ζαχουδάνη, είτε άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και γίνονται εύκολα θύματα εκμετάλλευσης, είτε «παράγοντες» που στις προτεραιότητές τους έχουν την κολακεία των οπαδών και το άρμεγμα του κρατικού προϋπολογισμού με τη βοήθεια των βουλευτών ή υπουργών της Θεσσαλονίκης.

Ολη αυτή η ιστορία του Αρη είναι μία μόνο πτυχή της κακοδαιμονίας του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, που χαρακτηρίζουμε φέτος ως συναρπαστικό. Αν κάποιος μπει στον κόπο να κάνει την αξιολόγηση της χρονιάς που ολοκληρώνεται στις 25 Μαΐου (άλλο ένα θαύμα του προγραμματισμού που στέλνει την τελευταία αγωνιστική πάνω στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ), θα διαπιστώσει χωρίς δυσκολία ότι εκείνο που κυριαρχεί είναι οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις των κακών διαιτητών, οι «παραστάσεις» στην αίθουσα του αθλητικού δικαστή και οι μεγάλες οπαδικές μάχες, εντός και εκτός των γηπέδων. Το πνεύμα της Πορτογαλίας έχει ενταφιασθεί προ πολλού. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να φάμε τα κόλλυβα από το κυριακάτικο μνημόσυνο που έγινε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και να το θυμόμαστε.