Νύχτα κόκκινη, μαγική, ονειρεμένη και λάτιν (Sportday / Μ.Τσόχος)

Την περασμένη Τρίτη το εξώφυλλο της «SportDay» φιλοξενούσε μια φωτογραφία του Ριβάλντο με σηκωμένη ψηλά τη γροθιά του και με τον τίτλο «Θα το φέρω το νταμπλ». Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε ο «Ρίμπο» στους φίλους του Ολυμπιακού και χθες το τήρησε. Οχι τόσο γιατί έφερε το Κύπελλο μόνος του (όλος ο Ολυμπιακός ήταν καλός στο δεύτερο ημίχρονο), αλλά κυρίως γιατί όλοι μας, ύστερα από χρόνια, αυτό που θα θυμόμαστε από αυτόν τον τελικό θα είναι το υπέροχο τέρμα που σημείωσε. Ενα γκολ που θύμισε αυτό που είχε πετύχει ο φίλος του ο Ροναλντίνιο στο Μουντιάλ εναντίον της Αγγλίας. Ο Ριβάλντο απομένει να εκπληρώσει την υπόσχεσή του και να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να νικήσει και την ερχόμενη Τετάρτη στο Καυταντζόγλειο. Επίσης, οφείλουμε να κάνουμε αναφορά και στην παρουσία του Ζιοβάνι και του Καστίγιο, οι οποίοι μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο και άλλαξαν όλη την εικόνα του ματς. Η λάτιν τριάδα του Θρύλου μαζί με τον Γεωργάτο και τον Τζόρτζεβιτς διέλυσαν την αμυντική λειτουργία του Αρη, πέτυχαν τρία γκολ σε 45 λεπτά και θα μπορούσαν να πετύχουν άλλα τόσα. Τα εύσημα ανήκουν και στον Μπάγεβιτς, ο οποίος, παρά τα όσα λέγονται για το χρόνο που κάνει αλλαγές, πέρασε τους Ζιοβάνι και Καστίγιο στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου και άλλαξε όλο το ματς.
Για τον Αρη δεν έχεις και πολλά να πεις. Οταν δεν μπορεί να γιορτάσει τη συμμετοχή του σ' έναν τελικό, τότε τα λόγια περιττεύουν. Ας αφήσουμε για αύριο το αύριο του Αρη, όπως ας αφήσουμε και για αύριο τα ερωτήματα του στυλ: πρέπει να μείνει ο Ζιοβάνι; Πρέπει να μείνει ο Μπάγεβιτς; Και άλλα παρόμοια. Σήμερα ας μείνουμε στο γκολ του Ριβάλντο, στο λάτιν θέαμα του Ολυμπιακού στο β' ημίχρονο και στη γιορτή του Θρύλου. Αύριο μπορούμε να συζητήσουμε όλα τα άλλα. Χθες ήταν νύχτα λάτιν, μαγική και κόκκινη. Ας μείνουμε σε αυτό.