Ο μύθος του πάγκου συνεχίζεται… (Sportday / Βάιος Τσούτσικας)

Eνα πανό έξω από το «Κεμάλ Ατατούρκ», στην πλευρά των φίλων της Λίβερπουλ, έγραφε για τη Rafalution. Πιο δίπλα, ένα άλλο είχε τα τέσσερα Πρωταθλητριών με ειδική αναφορά στους Μποπ Πέισλι και Μπιλ Σάνκλι. Φανέλες με τα πρόσωπα του Σάνκλι και του Πέισλι γίνονταν μέχρι και σημαίες. Τριάντα χιλιάδες κόσμος, ίσως και περισσότεροι, τραγουδούσαν συνεχώς για την ομάδα και τον προπονητή τους. Το «You 'll never walk alone» και το «Keep on marching, reds» ακούγονταν μετά το αφιερωμένο στον Μπενίτεθ τραγούδι. Σε ρυθμό ισπανικό, οι liverpoolians παραληρούσαν και ευχαριστούσαν τον άνθρωπο που έκανε τη Λίβερπουλ, την ομάδα της καρδιάς τους, μεγάλη και πάλι.

H ενδεκάδα που επέλεξε για αρχική ο Ισπανός προπονητής άφηνε πολλά περιθώρια στους αντιπάλους και αυτό φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο. Από την κερκίδα τα λάθη ήταν εμφανή. Οι Αγγλοι τα έβλεπαν, αλλά δεν διαμαρτύρονταν γι' αυτά. Ακόμα και μετά το τρίτο γκολ της Μίλαν, όταν είχε χαθεί κάθε ελπίδα –έτσι τουλάχιστον φαινόταν–, τα συνθήματα για τον Ράφα Μπενίτεθ συνεχίζονταν. Οχι μόνο δεν τον αποδοκίμαζαν, αλλά τον αποθέωναν! Αρκετοί μη liverpoolians απόρησαν με τη συμπεριφορά της κερκίδας. Οι οπαδοί της Λίβερπουλ αναγνωρίζουν ότι ο Ισπανός είναι ο αρχιτέκτονας της επιστροφής στην κορυφή της Ευρώπης και γι' αυτό τον ευγνωμονούν. Γι' αυτό τον αποθέωναν ακόμα και όταν έβλεπαν τον όνειρό τους να τσακίζεται.

Πάντα, άλλωστε, ο προϊστάμενος του τεχνικού τιμ των «κόκκινων» δεν ήταν μόνο ο απόλυτος άρχοντας του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά και ένας ήρωας της εξέδρας. Η μόνη εξαίρεση, οι τελευταίοι μήνες του Ουγέ στο «Ανφιλντ». Ο Μπενίτεθ μπορεί να μην έχει συμπληρώσει ούτε ένα χρόνο στο «Ανφιλντ», ήδη όμως έφερε και επέβαλε τη Rafalution. Ενας Ισπανός που έφτασε στο Λίβερπουλ πολλά χρόνια μετά τους συμπατριώτες του εμπόρους στο λιμάνι του Μερσεϊσάιντ. Ενας Ισπανός που δεν θα πάρει γρήγορα το καράβι της επιστροφής για την πατρίδα. Ο Ράφα Μπενίτεθ αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι της «κόκκινης» οικογένειας και δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να είναι κι αυτός ένας από τους μύθους του «Ανφιλντ», σαν τον Μπομπ και τον Μπιλ!