Χένρικσεν: προσωπικότητα αλλά και ήθος (Sportday / Γιάννης Διακογιάννης)

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του '99 εμφανίσθηκε στην Παιανία ένας ξανθομάλλης Δανός ελάχιστα γνωστός στο ελληνικό φίλαθλο κοινό. Ηταν μια επιλογή του Γιάννη Κυράστα, ο οποίος μαζί με τον τότε συνεργάτη του Στράτο Αποστολάκη τον είχαν παρακολουθήσει σε μερικούς αγώνες του δανέζικου πρωταθλήματος φορώντας τη φανέλα της ΑΒ (ΑΚΑDEMISK BOLDKLUB) της Κοπεγχάγης. Το όνομά του: Ρενέ Χένρικσεν, τριάντα ετών και με μερικές συμμετοχές (8) στην εθνική ομάδα της πατρίδας του. Ηταν ανάμεσα στους «22» παίκτες που είχε επιλέξει, ένα χρόνο πριν, ο Μπου Γιόχανσον στο εθνικό συγκρότημα που είχε πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του '98. Ο Χένρικσεν, όμως, δεν είχε αγωνισθεί ούτε ένα λεπτό στα τέσσερα παιχνίδια της Δανίας στη διοργάνωση.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ του Γιάννη Κυράστα ξάφνιασε πολλούς, αλλά αποδείχτηκε πέρα για πέρα ουσιαστική. Ο Χένρικσεν υπήρξε, κατά την άποψή μου, μία από τις αξιόλογες μετεγγραφές που έκανε ο Παναθηναϊκός με ηγέτη τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Θυμάμαι τι μου είχε πει ο Κυράστας ύστερα από κάποιον αγώνα των «πρασίνων»: «Αυτός ο παίκτης θα λύσει κάθε πρόβλημα που θα παρουσιασθεί στην αμυντική γραμμή. Δεν θα εκπλαγώ αν αποτελέσει για μερικά χρόνια μία από τις πλέον βασικές μονάδες του Παναθηναϊκού και από τις σταθερότερες στα ελληνικά γήπεδα».

ΑΓΝΩΣΤΟΣ λοιπόν ο Χένρικσεν όταν ήρθε στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δικαιώσει τον τότε προπονητή του και να πραγματοποιήσει πολλές θαυμάσιες εμφανίσεις στο κέντρο της αμυντικής γραμμής της ομάδας του. Και όχι μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά και στους αγώνες του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Ο Χένρικσεν υπήρξε «ο εγκέφαλος» της ομάδας του στη μεγαλειώδη πορεία στο Κύπελλο Ευρώπης της περιόδου 2000-01, αντιμετωπίζοντας με ξεχωριστή επιτυχία τις επιθετικές προσπάθειες της Γιουβέντους, της Βαλένθια, της Ντεπορτίβο λα Κορούνια, του Αμβούργου και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Αλλά και στην επόμενη αγωνιστική περίοδο, ο Δανός στάθηκε περίφημα κόντρα στην Αρσεναλ, τη Σπάρτα Πράγας, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Πόρτο και την Μπαρθελόνα, όταν ο μοναδικός αξιόπιστος εκπρόσωπος του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη Παναθηναϊκός, με τον Αγγελο Αναστασιάδη και στη συνέχεια τον Σέρχιο Μαρκαριάν στον πάγκο του, έφθασε να διεκδικεί την πρόκρισή του στην ημιτελική φάση, πρόκριση που έχασε στη Βαρκελώνη από τους Καταλανούς για ένα γκολ διαφορά (1-0 και 1-3).

Ο ΧΕΝΡΙΚΣΕΝ θα 'λεγα ότι ωρίμασε παίζοντας στον Παναθηναϊκό των πολλών ευρωπαϊκών συναντήσεων, κάτι που δεν του είχε δοθεί η ευκαιρία όταν αγωνιζόταν στην ΑΒ. Ετσι, δεν άργησε να καθιερωθεί στην εθνική ομάδα της Δανίας. Παρών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 στις Κάτω Χώρες, παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και παρών και στο περσινό Euro, όταν στην τελευταία του διεθνή εμφάνιση, στην προημιτελική φάση με αντίπαλο την Τσεχία (0-3) στο Πόρτο, τερμάτισε τη διεθνή του καριέρα, έχοντας 66 συμμετοχές από το 1998 έως τον Ιούνιο του 2004. Μάλιστα, στο ασιατικό Μουντιάλ και στο πορτογαλικό Euro, ο Μόρτεν Ολσεν είχε επιλέξει τον Χένρικσεν ως αρχηγό της εθνικής ομάδας, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του πείρα, αλλά και σοβαρότητα στο παιχνίδι του.

Ο ΔΑΝΟΣ που τον Σεπτέμβριο θα συμπληρώσει τα 36 του χρόνια, όχι μόνο υπήρξε ο ηγέτης της αμυντικής γραμμής του Παναθηναϊκού, αλλά με την παρουσία του στα μετόπισθεν βοήθησε σημαντικά τους συμπαίκτες του με την ηρεμία του, τις σωστές τοποθετήσεις, τις γρήγορες επεμβάσεις και γενικά τη μεγάλη αγωνιστική αντίληψη που τον διέκρινε. Δίπλα του, βελτιώθηκαν σημαντικά και ο Γκούμας και ο Κυργιάκος και ο Φύσσας και φυσικά και ο νεαρός Σεϊταρίδης, οι οποίοι απέκτησαν εμπειρίες. Αλλά και ο Νικοπολίδης αισθανόταν ασφαλής, έχοντας μπροστά του τον Δανό, που κατηύθυνε όλη την αμυντική γραμμή της αθηναϊκής ομάδας. Ολοι οι αμυντικοί παίκτες του Παναθηναϊκού -και φυσικά και οι προπονητές του- αναγνώρισαν την τεράστια προσφορά του ξανθομάλλη αυτού Δανού, ο οποίος εκτός γηπέδου ήταν πάντα χαμογελαστός, απλός, χωρίς καμιά δόση βεντετισμού, ευγενέστατος και πρόθυμος να συμβουλέψει τους συμπαίκτες του. Αναμφίβολα, η αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό, λόγω φυσικά ηλικίας, δεν θα περάσει απαρατήρητη. Δεν βρίσκεις εύκολα έναν ποδοσφαιριστή με την προσωπικότητα του Ρενέ Χένρικσεν, αλλά ούτε και έναν άνθρωπο με το ήθος του.