Ο πιο μεγάλος αντίπαλος (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ηρθε στην Ελλάδα από την Κύπρο. Εφτιαξε μία από τους πιο θεαματικές ομάδες στην ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά δεν επέμεινε στη βελτίωσή της και μετά τον πρώτο χρόνο της δουλειάς του την μπόλιασε με πολλή σκοπιμότητα. Ο Ολεγκ Μπλαχίν έμεινε χρόνια στην Ελλάδα δουλεύοντας σε πολλές ομάδες. Το πέτυχε γιατί έγινε ένας από μας, βάζοντας πολύ νερό στο κρασί του. Τώρα, μας εκδικείται. Εχει φτιάξει μια Ουκρανία ελληνική, μια ομάδα που ξέρει να παίρνει αποτελέσματα…

Μετά το τέλος του αγώνα με την Αλβανία, υποστήριζα ότι το κρίσιμο και ίσως καθοριστικό ματς της Εθνικής μας από εδώ και πέρα δεν είναι αυτό με την Τουρκία, αλλά αυτό με την Ουκρανία. Ο λόγος που το υποστήριζα ήταν απλός: ανεξαρτήτως αποτελέσματος με τους Τούρκους, μόνο αν κερδίσουμε τους Ουκρανούς σβήνουμε την ήττα από την Αλβανία, η οποία μας κυνηγάει από την πρεμιέρα των προκριματικών σαν κατάρα. Οι βασικοί ανταγωνιστές μας με τους Ουκρανούς ήδη σκόνταψαν. Οι Δανοί πήραν ένα βαθμό σε δύο ματς και οι Τούρκοι έχασαν ήδη το πρώτο και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη. Αν κερδίσουμε την Ουκρανία, την υποχρεώνουμε, αν θέλει να κρατήσει την πρωτιά, να μη χάσει από την Τουρκία στο Κίεβο. Αν αυτό συμβεί, ξεμπλέκουμε οριστικά με τους γείτονες και πάμε τον Οκτώβριο στην Κοπεγχάγη να παίξουμε το πρώτο μπαράζ πρόκρισης στα τελικά, έχοντας μάλιστα και κάποιες ελπίδες να τερματίσουμε πρώτοι. Ομως για να συμβούν αυτά και να έχουν νόημα οι υπολογισμοί, πρέπει να καθαρίσουμε με τον Ολεγκ Μπλαχίν και την ομάδα του σήμερα.

Θαύματα

Ο Μπλαχίν είναι ο μεγάλος αντίπαλος της Εθνικής ομάδας, κυρίως γιατί μας ξέρει. Η συγκεκριμένη Εθνική ομάδα, η ομάδα του Οτο Ρεχάγκελ, έκανε πριν από δύο χρόνια στο γήπεδο της Λεωφόρου ένα από τα καλύτερα της παιχνίδια – ίσως το καλύτερο αν εξαιρέσει κανείς τα παιχνίδια-θαύματα που έγιναν στα τελικά του Euro της Πορτογαλίας. Σε εκείνο το ματς ο Οτο είχε μπλοκάρει τον Ρεμπρόφ με τον Νταμπίζα και τον Σεβτσένκο με τον Καψή, στερώντας τους τη δυνατότητα να πάρουν την μπάλα. Ηταν τέτοιο το πρέσινγκ στη μεσαία γραμμή που οι κυνηγοί της Ουκρανίας περίμεναν μάταια τη στιγμή τους. Ο Ρεχάγκελ με μια σύνθεση-αληθινή έκπληξη (είχε ξεκινήσει ο Λάκης, δεν είχαν αγωνιστεί ο Τσιάρτας και ο Χαριστέας) και αλλαγές με τρομερό ρίσκο (αξίζει να θυμίσω ότι στη θέση του Λάκη μπήκε ο Χούτος (!) και στη θέση του Ζαγοράκη ο Τσιάρτας, με αποτέλεσμα να παίξουμε για 20 λεπτά με κόφτη τον Καραγκούνη!) είχε μπλέξει τόσο πολύ τους Ουκρανούς που δεν κατάλαβαν ποτέ τι συνέβη στο ματς. Τότε προπονητής τους ήταν ο γερόλυκος Λεονίντ Μπούρνιακ και το κόλπο έπιασε. Τώρα προπονητής τους είναι ο Μπλαχίν κι αν πάμε να τον μπλέξουμε, θα βγούμε μάλλον εκτεθειμένοι.

Σκοπιμότητα

Από την ομάδα που απέκλεισε η Εθνική μας από το Euro έχουν μείνει ο Σοβκόβσκι, ο Νεσμάτσνι ο Φεντόροφ, ο Χούσιν, ο Βορονίν, ο Σεβτσένκο κι ο Βορομπέι, αλλά μη νομίζετε ότι όλοι αυτοί είναι βασικοί. Ο Μπλαχίν πρόσθεσε στην Ουκρανία πολλά νέα παιδιά κυρίως, γιατί ήθελε πιστούς στρατιώτες που δεν έχουν γνωρίσει αποκλεισμούς και συμφορές όπως η προηγούμενη φουρνιά. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα του είναι χειρότερο από αυτό που έπαιζε η προηγούμενη εθνική ομάδα της Ουκρανίας -που θυμίζω ότι πόνταρε και σ' έναν-δύο σπουδαίους σολίστες ακόμα, επιθετικούς κλάσης, όπως ο Ρεμπρόφ και ο Ζουμπόφ-, αλλά η αποτελεσματικότητά της σήμερα μεγαλύτερη. Αυτό θα μπορούσε να είναι και η σύνθεση της καριέρας του Ολεγκ: πρόκειται για έναν προπονητή που ενώ είχε παιδεία ανθρώπου που λάτρευε το επιθετικό και ανοιχτό ποδόσφαιρο, ήρθε στην Ελλάδα, γνώρισε τη σκοπιμότητα και έκτοτε έμαθε να ζει μαζί της. Γι' αυτό κυρίως απόψε είναι ο μεγάλος μας αντίπαλος.

Πέναλτι

Θυμάμαι την Ουκρανία του Μπούρνιακ στο γήπεδο της Λεωφόρου. Ανοιχτή και απλωμένη, παιδευόταν να κυκλοφορήσει την μπάλα οριζόντια απέναντι στην Εθνική μας, η οποία είχε ψυχάρες που το μάτι τους γυάλιζε. Είναι αλήθεια ότι το τελικό 1-0 ήρθε μόνο μ' ένα γκολ του Χαριστέα στο τέλος, αλλά αν οι Ουκρανοί δεν έχαναν, θα μιλούσαμε για θαύμα. Η Εθνική μας είχε χάσει πέναλτι, είχε δοκάρια, είχε οκτώ ευκαιρίες για γκολ, είχε και τι δεν είχε: ελπίζω οι Ελληνες παίκτες εκείνο το ματς να το έχουν ξεχάσει.

Δουλειά

Τον περασμένο Οκτώβριο στο Κίεβο ο Μπλαχίν έπαιξε για την ισοπαλία και παραλίγο να κερδίσει. Κατέβασε πέντε αμυντικούς, έβαλε δύο κόφτες κι άφησε στην επίθεση τον «Σέβα» με τον Βορομπέι και τον Βορονίν μόνους εναντίον όλων των δικών μας. Δεν άλλαξε σχήμα ούτε και μετά το προσωρινό αβαντάζ που η ομάδα του απέκτησε, όταν ο Ρεχάγκελ φόρτωσε την ελληνική επίθεση με παίκτες όπως ο Γεωργιάδης κι ο Τσιάρτας και οι χώροι για τις αντεπιθέσεις έγιναν περισσότεροι. Το ίδιο πιστεύω ότι θα κάνει κι απόψε: θα παίξει κλειστά, με τρεις παίκτες που θα έχουν εντολές να βγαίνουν από το πλάι. Κυρίως όμως θα κοιτάξει να βραχυκυκλώσει τον Καραγκούνη, ο οποίος απόψε αναμένεται να έχει πολλή δουλειά.

Νόμισμα

Για να κερδίσουμε την Ουκρανία, πρέπει ή να τρέξουμε πολύ ή να πάρουμε μεγάλα αγωνιστικά ρίσκα. Ο Μπλαχίν θα δει το ματς σαν έναν αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος. Θα κοιτάξει να πάρει το αποτέλεσμα και τίποτε άλλο. Ο θαυμασμός μας στο πρόσωπό του τον άφηνε συνήθως αδιάφορο. Επειδή ξέρει τι μυαλά κουβαλάμε (και πόσο αλλοιώσαμε τα δικά του), θέλει να μας πληρώσει με το ίδιο νόμισμα…

Μεταφυσική ρέντα

Θεωρώ πραγματικά απίστευτο το εξαιρετικό σερί που έχουν οι Ουκρανοί στα προκριματικά του Μουντιάλ. Από την αρχή η τύχη είναι μαζί τους 100%, λες και τους έχει φυλάξει αυτή τη φορά την πρώτη θέση για να αποφύγουν τους αγώνες μπαράζ, στους οποίους κατά καιρούς έχουν χάσει μια σειρά από προκρίσεις. Η τύχη της Ουκρανίας είναι πραγματικά απερίγραπτη. Στο ματς με την Εθνική μας στο Κίεβο και σε αυτό με τη Δανία στην Κοπεγχάγη σκόραραν εκμεταλλευόμενοι τα λάθη του αντίπαλου τερματοφύλακα, τα οποία ήταν σχεδόν ανεξήγητα. Με τους Τούρκους στην Πόλη πέτυχαν τρία γκολ στα τρία πρώτα σουτ που έκαναν στον αγώνα. Με την Αλβανία γλίτωσαν σε πέντε φάσεις την ισοφάριση, πριν «καθαρίσουν» τη νίκη στο δεύτερο σουτ που έκαναν στην εστία. Με το Καζακστάν σκόραραν και στα δύο ματς που έδωσαν στο τέλος: στο πρώτο πήραν τη νίκη στις καθυστερήσεις και στο δεύτερο σιγούρεψαν τους τρεις βαθμούς με αυτογκόλ! Στον επαναληπτικό με τη Δανία στο Κίεβο ήταν χειρότεροι, έπαιξαν εμφανώς για την ισοπαλία και εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο την επιθετική φλυαρία των φιλοξενούμενων που έπαιζαν λες και δεν ήθελαν να σκοράρουν!

Για να μην παρεξηγηθώ, οι Ουκρανοί είναι δίκαια πρώτοι, αφού τα φαβορί του ομίλου έχουν πετάξει βαθμούς σε ματς που θεωρητικά έπρεπε να κερδίσουν. Επίσης, αν δει κανείς μεμονωμένα τα παιχνίδια τους, μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν έκαναν και κανένα έγκλημα: εμφανίσεις και αποτελέσματα είναι στα όρια του εφικτού και δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο. Το καταπληκτικό στην περίπτωση είναι ότι όλα όσα συνέβησαν έγιναν μαζεμένα: η Ουκρανία μοιάζει να έχει όλη την τύχη που της έλειψε σε προηγούμενες διοργανώσεις και για του λόγου το αληθές θυμίζω ότι την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στον ίδιο όμιλο είχε χάσει και από μας και από τους Ισπανούς βαθμούς από γκολ που σημειώθηκαν στο τέλος.

Γιατί αυτή η μαζεμένη ρέντα; Νομίζω ότι μπορεί να εξηγηθεί μόνο μεταφυσικά: πιθανότατα ο Θεός στενοχωρήθηκε που ο Αντρέι Σεβτσένκο έλειψε από το τελευταίο Μουντιάλ και το Πανευρωπαϊκό της Πορτογαλίας και επειδή έκρινε ότι είναι κρίμα ένας τόσο σπουδαίος παίκτης να απουσιάζει από τις μεγάλες διοργανώσεις, αποφάσισε να αναλάβει δράση ο ίδιος. Ή απλώς ανέλαβε να πάρει πέρα για πέρα πάνω του την κατάσταση ο «Σέβα», ο οποίος είναι ένας μικρός, παντοδύναμος θεός…