Ας πούμε και κάποιες αλήθειες (Sportday / Γ.Διακογιάννης)

Mπήκαμε πλέον σε περιπέτειες. Η Εθνική Ελλάδας είναι μια ομάδα που, έτσι όπως παίζει, είναι πιο εύκολο να μη χάσει παρά να νικήσει. Η ανάπτυξη του παιχνιδιού μας για μία ακόμα φορά δεν ήταν καλή. Ναι μεν είχαμε κατοχή μπάλας, ναι μεν πιέσαμε κατά διαστήματα, αλλά οι ευκαιρίες που δημιουργήσαμε ήταν κυρίως από στημένες φάσεις και λιγότερο από οργανωμένο ποδόσφαιρο.

Πριν όμως ασχοληθούμε με τα δικά μας, οφείλουμε πρώτα να συγχαρούμε την Ουκρανία και τον Ολεγκ Μπλαχίν. Η Ουκρανία ήταν καλύτερη ομάδα, πιο γρήγορη και πιο πλήρης. Δεν έχει μεγάλους παίκτες, με εξαίρεση τον Σεβτσένκο, αλλά είναι ομάδα. Θα πρέπει για τη δημιουργία αυτού του εξαιρετικού συνόλου να δώσουμε συγχαρητήρια στον Ολεγκ Μπλαχίν, ο οποίος ας μην ξεχνάμε ότι εκδιώχθηκε στο παρελθόν και από τον Ολυμπιακό, που στην εποχή του έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο, αλλά και από την ΑΕΚ, την οποία έβγαλε στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Τώρα, επιστρέφοντας στην Εθνική ομάδα, θα πρέπει να δούμε την κατάσταση όπως έχει και να μη φοβηθούμε να πούμε κάποιες αλήθειες. Ηταν φανερό ότι έχουμε μείνει από δυνάμεις και αυτό εξηγείται αν δει κανείς τις ηλικίες των ποδοσφαιριστών μας. Οσο για το χθεσινό ματς, θα πρέπει να πούμε ότι ήμασταν και άτυχοι, γιατί ο τραυματισμός του Καραγκούνη μάς στοίχισε. Ηταν φανερό ότι μας έλειψε ο Καραγκούνης. Επίσης, ο Μπασινάς θα έπρεπε να ανέβει στα χαφ και μάλλον αχρηστεύτηκε παίζοντας ως λίμπερο. Μάλιστα, στη φάση του γκολ των Ουκρανών φάνηκε ότι δεν την ξέρει τη θέση. Ειλικρινά, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτή την επιλογή του Ρεχάγκελ. Ο Χαριστέας και ο Βρύζας δεν φάνηκαν καθόλου στο ματς και δεν νομίζω ότι προσέφεραν. Σε γενικές γραμμές η εικόνα του ματς δεν είναι τέτοια που να μας πείθει ότι έπρεπε να νικήσουμε.

Στην κατάληξη της ιστορίας θα πρέπει να πούμε ότι πλέον τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για την Εθνική μας, ακόμα και για τη δεύτερη θέση. Οι Τούρκοι ήδη μας πέρασαν και πλέον και οι Δανοί είναι στο κόλπο της δεύτερης θέσης. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά.