Ενας ακόμα μόνος στο τιμόνι… (Sportday / Αντ.Καρπετόπουλος)

Η ιστορία της αναζήτησης του προπονητή του Ολυμπιακού απέκτησε σασπένς μόνο χάρη στην καλή δουλειά που έκαναν καλοκαιριάτικα οι εφημερίδες. Στην πραγματικότητα ο Κόκκαλης μίλησε με τον Λε Γκουέν και αυτός του ζήτησε μία εβδομάδα για να απαντήσει. Σε αυτό το διάστημα εξετάστηκαν κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Ο Κόκκαλης δεν ήθελε τον Κούμαν για να μην τον χρεωθεί ο Γλου και άκουσε τον Ζέτερμπεργκ να του προξενεύει τον Σόλιντ και τον Καρεμπέ να του προτείνει τον Λακόμπ ή όποιον άλλον Γάλλο γουστάρει. Απλό είναι.

Ο Ολυμπιακός θα αποκτήσει προπονητή σύντομα. Αλλες αλλαγές –σοβαρές– δεν αναμένονται. Επειδή ο Ζέτερμπεργκ έχει ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο με την Αντερλεχτ και ο Καρεμπέ είναι τόσο φραγκοφονιάς που θέλει να παίξει μπάλα για μία σεζόν, ακόμα και στην Κύπρο, δεν προβλέπονται νέα στελέχη στο οργανόγραμμα. Ο νέος –όποιος κι αν είναι– θα τα φορτωθεί πάλι όλα. Περιμένουμε να δούμε αν θα αντέξει το σταυρό του μαρτυρίου.

Οραμα

Αν στον Ολυμπιακό υπήρχε η στοιχειώδης επιχειρηματική λογική, θα καταλάβαιναν ότι το πρόβλημα που η ομάδα αντιμετώπισε αυτά τα χρόνια δεν ήταν η ανικανότητα (;!) των προπονητών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ταλαντούχοι και φιλόδοξοι άνθρωποι, αλλά η στελεχιακή διάρθρωση και η ανοργανωσιά της εταιρείας. Το μοναδικό σχήμα που υπήρξε και δούλεψε καλά αυτά τα χρόνια ήταν το Μπάγεβιτς, Λούβαρης της περιόδου 1996-1999. Τότε υπήρχε ένας προπονητής με συγκεκριμένες απαιτήσεις και ένας εκτελεστικός αντιπρόεδρος που προσπαθούσε να τις ικανοποιήσει: για να το πω πιο απλά, υπήρχε ένα κοινό όραμα. Προέκυψε ένας Ολυμπιακός με πολλά Ελληνόπουλα, φρέσκος, γρήγορος και φιλόδοξος, που έφτασε πέντε λεπτά από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Τότε, αντί να γίνει μάθημα το ότι οι άνθρωποι που έφτιαξαν τον μοναδικό Ολυμπιακό που πέτυχε κάτι στην Ευρώπη είχαν ένα τεχνικό σχέδιο το οποίο ο Κόκκαλης αποδέχτηκε, τονιζόταν από τον Τύπο και από τους σούπερ σταρ της «παράγκας» η υπερπροστασία της ομάδας από τη διαιτησία! Το δέντρο έκρυψε το δάσος.

Μοναξιά

Μετά τη φυγή του Μπάγεβιτς και τον κατά καιρούς επιμερισμό των αρμοδιοτήτων του Γιώργου Λούβαρη σε διάφορους παρατρεχάμενους, ο εκάστοτε προπονητής είχε ή πολλούς στο κεφάλι του ή έμενε εντελώς μόνος. Για την ακρίβεια, είχε πολλούς στο κεφάλι του την περίοδο των μεταγραφών και έμενε τελείως μόνος στις πρώτες στραβές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η πορεία των προπονητών του Ολυμπιακού ήταν μοναχική και προδιαγεγραμμένη: τα τεχνικά σχέδια, άλλωστε, χωρίς στελέχη δεν υλοποιούνται. Ο Κόκκαλης έδινε στους προπονητές ένα κινητό για να τον βρίσκουν και όταν τον στενοχωρούσαν το έκλεινε.

Φανέλες

Τον Μαντζουράκη έπρεπε να τον στηρίξει εξ αποστάσεως ο Θωμάς από τη Λεωφόρο Καβάλας: όσο και αν του Ρέντη είναι κοντά, η δυσκολία είναι τεράστια. Του Λεμονή έπρεπε να του βάλουν δίπλα έναν τεχνικό διευθυντή, ώστε η παρουσία του να απορροφά την κριτική που ο νεαρός κόουτς μοιραία θα δεχόταν: το συζητούσαν δύο χρόνια και δεν το έκαναν ποτέ γιατί η ομάδα κέρδιζε τα πρωταθλήματα ακόμα και στις ισοβαθμίες, επομένως όλα ήταν καλά. Τον Κάτανετς τον απομόνωσαν τελείως: ο άνθρωπος διάβαζε στις εφημερίδες δηλώσεις που δεν είχε κάνει, ήθελε να κάνει ανοιχτές προπονήσεις και δεν τον άφηναν, του έταζαν μεταγραφές που δεν έγιναν και στο τέλος άρχισαν να τον βρίζουν γιατί δεν είχε ψύχωση. Αφού έφυγε, ο Κόκκαλης κατάργησε εντελώς το ρόλο του προπονητή και όταν είδε τον ΠΑΟ να κάνει νταμπλ ξαναθυμήθηκε τον Μπάγεβιτς για να τον ξελασπώσει. Ο προπονητής τα κατάφερε, αλλά αυτή τη φορά χωρίς ένα τεχνικό σχέδιο που να υποστηρίχθηκε διοικητικά. Μόνος έμεινε κι αυτός, όπως και οι άλλοι…

Εργο

Ολα δείχνουν ότι ο επόμενος προπονητής θα είναι και καλός και ακριβοπληρωμένος. Ομως όταν αλλάζεις πρωταγωνιστές στο ίδιο έργο, η υπόθεσή του δεν γίνεται καλύτερη. Το ζητούμενο είναι να αλλάξουν το σενάριο, το σκηνικό, η σκηνοθεσία: τότε υπάρχει πιθανότητα να δεις κάτι άλλο.

Ελλειψη

Ο Ολυμπιακός θα πάρει έναν προπονητή -το όνομά του δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να γυρίσει η σελίδα, να οργανωθεί η ΠΑΕ, να αποκτήσει τρόπους, δομή και χαρακτήρα ευρωπαϊκής εταιρείας. Αυτά δεν μπορεί να τα δώσει κανένας τεχνικός σε μια ΠΑΕ: αντίθετα, μπορεί η έλλειψή τους να διαλύσει και τον καλύτερο. Ας πούμε ότι είσαι ο Λε Γκουέν και ρωτάς ένα φίλο σου στην Ελλάδα τι έγινε με τον προηγούμενο προπονητή. Αν σου εξηγήσουν τι τράβηξε ο Μπάγεβιτς, που έκανε και νταμπλ (!), δύσκολα έρχεσαι…

Υποδομές

Αν ο Ολυμπιακός εξακολουθήσει να διοικείται όπως διοικείται, τα αποτελέσματά του θα είναι ανάλογα με αυτά που έχει τώρα: αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει και το να το χύσεις είναι πανεύκολο. Ακούω ότι ο Ολυμπιακός έκανε την υπέρβαση γιατί απέκτησε προπονητικό κέντρο και ωραίο γήπεδο. Αν αυτά έφταναν, θα κέρδιζαν το Τσάμπιονς Λιγκ η Σαουθάμπτον και η Φιορεντίνα! Οι υποδομές και το γήπεδο είναι το μίνιμουμ των προϋποθέσεων και σίγουρα αυτές δεν λείπουν από τους άλλους με τους οποίους θες να αναμετρηθείς. Αντίθετα, λείπουν για την ώρα από σένα η σοβαρότητα, η οργάνωση, η στελέχωση, ο σχεδιασμός. Η εβδομάδα που προηγήθηκε είναι απόδειξη. Είναι τέτοια η προχειρότητα, ώστε αν ο Λε Γκουέν αρνηθεί ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να έχει κάψει ήδη αυτόν που θα έρθει στη θέση του: πρόκειται σαφώς για κατόρθωμα ή για να το πω αλλιώς, για επικοινωνιακό φιάσκο!

Σκάουτινγκ

Ενας τεχνικός διευθυντής, ένα σοβαρό τμήμα σκάουτινγκ, ένας οικονομικός διευθυντής που ξέρει το διεθνές χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου και ένας άνθρωπος που ξέρει από επικοινωνία μπορούν να σου δώσουν τη δυνατότητα να αναδείξεις έναν προπονητή. Ενας προπονητής μόνος του στο τιμόνι, όλα αυτά δύσκολα θα κατορθώσει να τα αντικαταστήσει. Το πολύ πολύ να έχει λίγη ψύχωση παραπάνω από τον Κάτανετς και να διδάσκει το διπλό κλικ καλύτερα από το Μαντζουράκη…